Αναρχικοί/-ές Λαμίας

Σήμερα , τις απογευματινές ώρες στην πλ. Ελευθερίας , πραγματοποιήθηκε παρέμβαση αλληλεγγύης για τους 5 διωκόμενους αγωνιστές φοιτητές που απειλούνται με απέλαση στις ιταλικές αρχές . Στην πλατεία μέλη της συνέλευσής μας , ανάρτησαν πανό και μοίρασαν ενημερωτικά κείμενα στους περαστικούς. Η συγκέντρωση κράτησε περίπου μιάμιση ώρα , χωρίς κανενός είδους απρόοπτα. Κανένας αγωνιστής μόνος απέναντι στις κατασταλτικές μεθοδεύσεις του κράτους και της Ε.Ε. .  Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας!

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΩΝ 5 ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ

Το παρακάτω ενημερωτικό κείμενο , το οποίο μοιράστηκε στην παρέμβαση αλληλεγγύης στην Λαμία , δεν είναι προϊόν της συνέλευσής μας αλλά αναδημοσίευση από την Κατάληψης Κούβελου. Ευχαριστούμε θερμά τους συντρόφους/-ισσες…

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΩΝ 5 ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ

Στις 2 Μαΐου στο Μιλάνο, μια μέρα μετά την απεργία της Πρωτομαγιάς, η Ιταλική αστυνομία διεξάγει ένα μαζικό κύμα προσαγωγών. Ανάμεσα στους προσαχθέντες βρίσκονται και πέντε αγωνιζόμενοι φοιτητές από την Αγία Παρασκευή. Οι 5 κατηγορούμενοι φοιτητές συμμετέχουν στο ελληνικό φοιτητικό κίνημα, δραστηριοποιούνται στις συνελεύσεις των γειτονιών τους και έχουν πάρει ενεργά μέρος στους εργτικούς/ταξικούς αγώνες που ξέσπασαν στη χώρα τα τελευταία χρόνια. Όντας στην Ιταλία, οι 5 πολιτικά ενεργοί φοιτητές ήταν φυσικό να συμμετάσχουν στη διαδήλωση που εναντιωνόταν στα σχέδια κράτους και κεφαλαίου. Την επόμενη της διαδήλωσης, στα πλαίσια μαζικών προσαγωγών στο σωρό, προσάγονται από μια καφετέρια, με κριτήριο την έξοδο τους από κατειλημμένο κοινωνικό χώρο. Στη συνέχεια αναγκάζονται σε βίαιη λήψη γενετικού υλικού ( DNA) και αποτυπωμάτων, χωρίς παρουσία διερμηνέα. Μετά από πολύωρη κράτηση και χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις, αφήνονται.

Έξι μήνες αργότερα, και πιο συγκεκριμένα την Πέμπτη 12 Νοεμβρίου, ημέρα γενικής απεργίας, αστυνομικοί με συνοδεία εισαγγελέα, εισβάλουν στα σπίτια των πέντε φοιτητών από την Αγία Παρασκευή και τους συλλαμβάνουν, μετά από απαίτηση του Ιταλικού κράτους, το οποίο έχει εκδώσει Ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης εναντίον τους(οι συλληφθέντες κρατούνται για ένα 24ωρο). Την ίδια μέρα στο Μιλάνο, η ιταλική αστυνομία συλλαμβάνει και προφυλακίζει πέντε Ιταλούς, οι οποίοι βρίσκονται κατηγορούμενοι για την ίδια υπόθεση, ενώ και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες διώκονται συμμετέχοντες στην πορεία.  Στους συλληφθέντες αποδίδεται η κατηγορία εμπλοκής σε επεισόδια στο Μιλάνο την 1η Μάη(στη διαδήλωση με αιχμή την εναντίωση στην Expo και στις αντικοινωνικές πολιτικές που εφαρμόζει το Ιταλικό κράτος) δίχως να προσκομιστούν οποιεσδήποτε αποδείξεις. Οι κατηγορίες που βαραίνουν τους φοιτητές αγγίζουν το βαθμό του κακουργήματος, κάτι το οποίο επισύρει  8 έως 15 χρόνια φυλάκιση.

Η Expo είναι μια έκθεση που πραγματοποιείται σε διαφορετικές πόλεις κάθε φορά και σκοπό έχει την διαφήμιση βιομηχανικών εμπορευμάτων, την προώθηση εταιριών, επιχειρηματικών καινοτομιών και τη διεκπεραίωση εμπορικών συναλλαγών. Με λίγα λόγια, είναι ένα ακόμα καπιταλιστικό πανηγύρι που δεν στοχεύει στην οικονομική ανάπτυξη του κοινωνικού συνόλου, όπως προπαγάνδιζε η ιταλική κυβέρνηση, αλλά στην περαιτέρω αύξηση των κερδών των πολυεθνικών.

Η κίνηση του Ιταλικού κράτους μόνο τυχαία δεν είναι. Αποτελεί κομμάτι τις ενιαίας στρατηγικής που έχει χαραχθεί ανάμεσα στα μέλη – κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την καταστολή όσων αντιστέκονται στις αντικοινωνικές πολιτικές που επιβάλλουν. Μέσα από αυτή την κίνηση προσπαθούν να ποινικοποιήσουν την συμμετοχή στις διαδηλώσεις και να τρομοκρατήσουν την κοινωνία στο σύνολο της στέλνοντας ένα σαφές μήνυμα σε όσους/όσες προσπαθούν να ορθώσουν ανάστημα στα συμφέροντα των κυρίαρχων. Χαρακτηριστικό είναι ότι ενεργοποιείται πρώτη φορά το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης για πολιτικούς λόγους, σε μια προσπάθεια ποινικοποίησης και καθυπόταξης όσων αντιστέκονται.

Στην ολομέτωπη επίθεση τους κράτους και των μηχανισμών του οφείλουμε να απαντήσουμε. Να οξύνουμε τις κοινωνικές/ταξικές αντιστάσεις μας, να αντιτάξουμε την αλληλεγγύη, την οργάνωση και την συλλογικοποίηση των καταπιεσμένων.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ ΝΟ-ΕΧΡΟ

Σήμερα τις πρωινές ώρες , πραγματοποιήθηκε παρέμβαση αλληλεγγύης από  μέλη της συνέλευσης με ηχογραφημένο ενημερωτικό κείμενο αλληλεγγύης (κεντρικό από indymedia) , σε τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό Radio NET 101,9 fm , της πόλης. Θεωρούμε πώς η συγκεκριμένη κατασταλτική μεθόδευση δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη και  οφείλει να καταργηθεί στην πράξη, με το μπλοκάρισμα της έκδοσης των 5 φοιτητών!

Να μπλοκάρουμε την έκδοση των 5 αγωνιστών φοιτητών!

Με φανερά υποτονικότερο κλίμα από το αντίστοιχο περσινό , πραγματοποιήθηκε και φέτος η συγκέντρωση και στη συνέχεια η πορεία, με αφορμή την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου της 17ης Νοέμβρη του 1973. Τα καλέσματα όλων, για την συγκέντρωση ήταν ανακοινωμένα για τις 19.00 στην πλ. Ελευθερίας , όπου και στήθηκε μικροφωνική . Στην συγκέντρωση συμμετείχαν εκτός από την συνέλευσή μας , η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η Παρέμβαση Πολιτών (ΛΑΕ-ΣΥΡΙΖΑ…).Στην πλατεία αναρτήθηκε πανό , μοιράστηκαν κείμενα και εφημερίδες ΑΠΑΤΡΙΣ. Οι συγκεντρωμένοι έφτασαν και ξεπέρασαν τα 60 άτομα και κατά τις 21.00 πάρθηκε η απόφαση να πραγματοποιηθεί πορεία στο κέντρο της πόλης. Μετά την αποχώρηση της Παρέμβασης , η πορεία ξεκίνησε κανονικά με το αναρχικό μπλόκ να βρίσκεται μπροστά με 20 περίπου άτομα και αυτό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με 30 περίπου άτομα να ακολουθεί. Καθ’ όλη την διάρκεια της πορείας φωνάχτηκαν  συνθήματα με καλό παλμό , μοιράστηκαν κείμενα σε περαστικούς και πετάχτηκαν τρικάκια σε όλη την διαδρομή. Αξίζει να αναφερθεί πώς περνώντας από την πλατεία Διάκου πληροφορηθήκαμε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης πραγματοποίησε προεκλογική ομιλία για πρόεδρος του κόμματος σε ξενοδοχείο της πλατείας. Ο ίδιος είχε αποχωρίσει μόλις λίγα λεπτά πριν φτάσουμε , αλλά αρκετοί “οπαδοί” του βρίσκονταν ακόμη εκεί. Φροντίσαμε με συνθήματα όπως “Κυριάκο κουφάλα , έρχεται κρεμάλα” κ.α. να τους εκφράσουμε τις διαφωνίες και τις αμφιβολίες μας. Η παρουσία των μπάτσων ήταν εμφανής σε όλο το κέντρο της πόλης, μαζί με ένα όχημα της πυροσβεστικής! Η πορεία ολοκληρώθηκε στην πλ. Ελευθερίας από όπου και  ξεκίνησε χωρίς το παραμικρό πρόβλημα.

ΤΟΤΕ ΧΟΥΝΤΑ , ΣΗΜΕΡΑ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΣ…

ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

  ΤΟΤΕ ΧΟΥΝΤΑ , ΣΗΜΕΡΑ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΣ…

«Τα βασανιστήρια ανήκουν στην πιο σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης συμπεριφοράς», γράφει ο Αμερικανός δημοσιογράφος Τζέιμς Μπέκετ, στο βιβλίο του με τίτλο «Βαρβαρότητα στην Ελλάδα, 1967-1969», μετά από την επιτόπια έρευνά του στην δικτατορική περίοδο, που εκδόθηκε το 1970 στη Ν. Υόρκη και στη συνέχεια σε Καναδά, Ιταλία, Σουηδία, Βρετανία – ακόμη και στην Τουρκία. Το γεγονός ότι η συγκεκριμένη ερευνα εκδόθηκε στην Ελλάδα μόλις το 1997 τοποθετεί και την ίδια την ουσία του επίδικου της εξέγερσης της  17^ης Νοέμβρη 1973, αποδεικνύοντας ότι μαζί με το σύνολο των εξεγερσιακών προταγμάτων, η Aποχουντοποίηση ήταν και παραμένει διαχρονικά ένα σύγχρονο ζητούμενο.

Η επαναστατική οργάνωση 17 Νοέμβρη έγραφε στην εισαγωγή της προκύρηξή της με την οποία αναλάμβανε την ευθύνη για τη δολοφονία του αρχιβασανιστή της Χούντας,  ήδη από το Σεπτέμβριο του ’76, τρεις μήνες δηλαδή πριν δολοφονηθεί ο Μάλλιος:
«Δύο ολόκληρα χρόνια ο Ελλ. Λαός περιμένει να δει την τιμωρία των βασανιστών της ασφάλειας, των εγκληματιών του λαού που επί 7,5 χρόνια βασάνιζαν με μεσαιωνικά και βάρβαρα βασανιστήρια χιλιάδες αντιφασίστες αγωνιστές. Κι αντί για τιμωρία βλέπει την αποκατάσταση των βασανιστών. Όλοι οι βασανιστές της ασφάλειας κυκλοφορούν λεύτεροι. Οι περισσότεροι ξαναγύρισαν στις θέσεις τους. Κι αυτοί που αποστρατεύτηκαν για τα μάτια παραμένουν οι μυστικοσύμβουλοι της ασφάλειας ενώ παράλληλα ξεκουράζονται στα πολυτελή διαμερίσματα και τις βίλες τους που έκτισαν βασανίζοντας τον Ελλ. Λαό…»

Και για μερικές δεκαετίες ακόμη θα συμπληρώναμε εμείς. Οι ίδιοι και η σπορά τους. Οι βιολογικοί συνεχιστές των Ταγμάτων Ασφαλείας και οι ιδεολογικοί απόγονοι των ναζί δημιούργησαν στο πέρασμα των δεκαετιών, προσκολημμένοι στο διεφθαρμένο καθεστώς της Λούμπεν Μεγαλοαστικής Τάξης, μια μακρα και αδιάλειπτη σειρά διαδοχής σκοταδισμού, απανθρωπισμού, βαρβαρότητας, χυδαιότητας και διαπλοκής. Η πηγή προπαγάνδας των χουντικών που έχει ως στόχο να  πλήξει την εξέγερση του 1973, φτάνοντας ακόμα και στην αμφισβήτηση της ύπαρξης δολοφονημένων αντιφασιστών – αγωνιστών, βρίσκεται σε  όλους αυτούς που κυκλοφορούν ακόμα και σήμερα ελεύθεροι και πυροβολούν «τιμητικά» σε κηδείες και μνημόσυνα στελεχών και βασανιστών της Χούντας. Δεν υπάρχει φυσικά καμμια αμφιβολία ότι εξ΄ορισμού το Κράτος προμοτάρει ή ανέχεται ανάλογα με την συγκυρία τον φασισμό ως το μακρύ του χέρι ενάντια στις κοινωνικές αντιστάσεις αφού ο προορισμός του είναι να υπηρετεί το συμφέρον της οικονομικής ελίτ.  Θεωρώντας τον φασιστικό αυτό συρφετό από την φύση του εχθρό της τάξης μας,αλλά και του κάθε ζωντανού είδους πάνω στον πλανήτη, δεν υπάρχει για μας δεύτερη επιλογή παρά να τον τσακίζουμε χρησιμοποιώντας οποιοδήποτε μέσο, όπου, όποτε και με όποια μορφή εμφανίζεται στο διάβα μας. Παράλληλα  αποτελεί θέση μας και ταυτόχρονα είμαστε πεπεισμένοι πως η αστική δικαιοσύνη ως πυλώνας εξουσίας είναι καταδικασμένη από τη γεννηση της στη διαφθορά και στην καλύτερη περίπτωση στο φόβο, γεγονός που καταδεικνύεται διεθνώς διαχρονικά αλλά και ειδικότερα σε ετούτον εδώ τον τόπο, επιφυλλάσσοντας στους υμνητές της Χούντας, ναζί δολοφόνους, τους μαστρωπούς και τους νονούς της νύχτας της Χρυσής Αυγής, την ευνοϊκότερη μεταχείριση που θα μπορούσαν να έχουν.

Όπως παλιά, όπως και τότε. Γι αυτό το λόγο ως αναρχικοί κομμουνιστές επιδιώκουμε συστηματικά να κρατάμε ζωντανή την πεποίθηση στην κοινωνία πως μόνο η ίδια με την επαναστατημένη συλλογική της μνήμη και συνείδηση, με τις εξεγέρσεις, τις αντιστάσεις της, την αυτο-οργανωμένη σύγκρουση με τις δομές του κράτους όσο «βαθύ ή ρηχό» και αν είναι αυτό και με το πρόταγμα ενός συλλογικού και αδιαμεσολάβητου μοντέλου αυτοδιάθεσης της ζωής της, μονάχα η ίδια είναι εκείνο το υποκείμενο που θα πραγματώσει όχι απλά την Αποχουντοποίηση και την εξόντωση του φασισμού αλλά θα χτίσει πάνω στα γκρεμισμένα θεμέλια του περιφερόμενου σαρκίου του καπιταλισμού έναν άλλο κόσμο όπου ακόμα κι «ο θάνατος δε θα χει πια εξουσία». Να τελειώνουμε και σύντομα με τη μεγάλη νύχτα του 1967-1974 που διαρκεί μέχρι σήμερα.

ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

Τρία ήταν τα απεργιακά σημεία συγκέντρωσης στην πόλη σε αυτή την απεργία, ένα στην πλ. Παρκου από το ΠΑΜΕ για τις 10.30, ένα στην πλ. Ελευθερίας για τις 11.00 με καλέσματα από ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το δικό μας και τέλος για τις 12.00 στην πλ.Διάκου όπου και καλούσε το Εργατικό Κέντρο και η ΛΑ.Ε.

Στην πλ.Ελευθερίας ο κόσμος ξεκίνησε να μαζεύεται από τις 11.00 όπως και είχε ανακοινωθεί και μία ώρα αργότερα η συγκέντρωση αριθμούσε 50 με 60 άτομα. Καθόλη την διάρκεια, μοιράστηκαν κείμενα της συνέλευσης , πετάχτηκαν τρικάκια, αναρτήθηκε πανό ενώ στο χώρο υπήρχε και μικροφωνική. Κατά τις 12.30 το απεργιακό μπλόκ του ΠΑΜΕ πέρασε περιμετρικά από την πλατεία και αριθμούσε περίπου 80 με 100 άτομα. Η συγκέντρωση συνεχίστηκε μέχρι και τις 13.30. Πορεία δεν πραγματοποιήθηκε. Η παρουσία της αστυνομίας ήταν ορατή σε όλο το κέντρο της πόλης και οι αντιδράσεις του κόσμου ήταν θετικές. Κατά την αποχώρησή μας , περνώντας από την πλ. Διάκου είδαμε περίπου 80 άτομα να βρίσκονται μαζεμένα εκεί , τα οποία πραγματοποίησαν πορεία στο κέντρο της πόλης, με το πέρας της συγκέντρωσής τους.

ΕΡΓΑΤΕΣ ΧΩΡΙΣ ΑΦΕΝΤΙΚΑ-ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΧΩΡΙΣ ΔΟΥΛΟΥΣ
Σε μια συνεχόμενη διαδικασία εκμετάλλευσης, χειραγώγησης και καταστολής που κορυφώνεται με εξαντλητικούς ρυθμούς, για εμάς τους από τα κάτω, τα τελευταία «μνημονιακά» χρόνια, δεν πιστεύουμε πως υπάρχει κάποιος που δεν έχει κατανοήσει ότι κράτος – κεφάλαιο- εξουσία αποτελούν το βασικό αίτιο της εξαθλίωσης των ζωών μας. Είναι ξεκάθαρο, ότι όσο αυτό το καθεστώς διατηρείται αναλλοίωτο και ισχυρό δεν πρόκειται ποτέ να έχουμε πραγματικές ελπίδες απελευθέρωσης και αυτοδιαχείρισης της καθημερινότητάς μας σε όλα τα επίπεδα. Το γεγονός ότι την τελευταία 6ετία το καθεστώς έκτακτης ανάγκης εξαπολύει την δριμύτερη επίθεσή του εδώ και δεκαετίες επιβεβαιώνεται μέσα από το ίδιο το βίωμα της πραγματικότητας και μετουσιώνεται σε ένα εφιαλτικό περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από:
Την κατάργηση εργατικών δικαιωμάτων και κεκτημένων που ξεκινά από τις μειώσεις μισθών και συντάξεων σε εξευτελιστικά για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια επίπεδα, την συνεχόμενη αύξηση της φορολογίας και των εισφορών και φτάνει μέχρι την κατάργηση κάθε συλλογικής σύμβασης εργασίας και την δημιουργία ενοικιαζόμενων εργαζομένων χωρίς δικαιώματα. Το τοπίο ολοκληρώνεται με την παγίωση της μαύρης και επισφαλούς εργασίας και την ανεργία.
Την επιλεκτική διάλυση του δημόσιου τομέα, με απολύσεις, με απαξιωμένο σύστημα υγείας και διαλυμένα νοσοκομεία με τάση συνεχιζόμενης συστηματικής υπονόμευσης (όπως συμβαίνει με την παιδιατρική κλινική του Νοσοκομείου Λαμίας), με ελλείψεις και κενά σε σχολεία και σε δομές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και με απώτερο στόχο πρώτα την απαξίωση και κατόπιν την ιδιωτικοποίηση της υγείας και της παιδείας. Το ίδιο συμβαίνει και με λιμάνια (Πειραιάς-Θεσσαλονίκη), αεροδρόμια, δημόσιες εκτάσεις κτλ μέσω ΤΑΙΠΕΔ. Ταυτόχρονα διατηρεί και ενισχύει όλα τα κομμάτια του δημόσιου τομέα που υπηρετούν το δόγμα του κράτος καταστολής.
Φυσικά σε όλα αυτά δεν θα μπορούσε παρά να είναι συνένοχος ο εξευτελισμένος κρατικός-κομματικός συνδικαλισμός με τις γνωστές δομές του και τους «εργατοπατέρες» που κάνουν πλάτη σε κομματικά και μη αφεντικά. Το γεγονός ότι συμμετέχουμε στη σημερινή απεργία δεν μας αφαιρεί το δικαίωμα να την στιγματίσουμε ως μια ακόμη άσφαιρη απεργία διαδικαστικού χαρακτήρα, μια από τις πολλές που έχουν προκηρυχθεί τα τελευταία χρόνια από την εκφυλισμένη και δουλική ΓΣΕΕ που με τις τακτικές της δεν υπηρετεί τον κόσμο της εργασίας αλλά τον κόσμο των αφεντικών. Απέναντι σε ετούτο τον ψευδοσυνδικαλισμό, τον αλλοτριωμένο από τις «αξίες» του καπιταλιστικού κράτους, ως αναρχικοί κομμουνιστές προτάσσουμε ένα διαφορετικό μοντέλο αυτο-οργάνωσης του εργατικού κινήματος. Το μοντέλο που θα λειτουργεί μέσα από σωματεία βάσης με οριζόντιες αντι-ιεραρχικές δομές, χωρίς πεφωτισμένους εργατοπατέρες, χωρίς διαμεσολαβητές των διεκδικήσεων και των αγώνων των εργαζομένων. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι με τις υπάρχουσες μορφές αυτοδιαχείρισης (όπως το εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ) με τις απεργίες διαρκείας των εργαζομένων στα τσιμέντα Χαλκίδας και Coca-Cola καθώς και με μελλοντικές προσπάθειες αυτοδιαχείρισης εργασιακών χώρων. Παράλληλα στεκόμαστε ενάντιοι στη στάση των εργαζομένων της El Dorado Gold στις Σκουριές, οι οποίοι προκειμένου να στηρίξουν τα αφεντικά τους (Μπόμπολας) λειτουργούν υπονομευτικά για το υπόλοιπο εργατικό κίνημα στην Ελλάδα δημιουργώντας ένα άθλιο αντιπαράδειγμα που προστατεύεται από μπάτσους, φασίστες, καλύπτεται από τα καθεστωτικά ιδιωτικά ΜΜΕ και στηρίζεται από την νεοφιλελεύθερη πολιτική ελίτ.
Εν κατακλείδι η μόνη λύση για την αντεπίθεση και τη νίκη ήταν, είναι και παραμένει η αυτο-οργάνωση στους χώρους εργασίας, η ριζοσπαστικοποίηση των συνειδήσεων, των θέσεων και των πράξεών μας απέναντι στα αφεντικά και τα τσιράκια τους. Διεκδικούμε και προτάσσουμε την αναγκαιότητα για Γενική Πολιτική Απεργία διαρκείας σαν το πρώτο βήμα για το γκρέμισμα του σύγχρονου μεσαιωνικού ολοκληρωτισμού.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ