Κείμενο απεργιακής συγκέντρωσης στη Λαμία

ΕΡΓΑΤΕΣ ΧΩΡΙΣ ΑΦΕΝΤΙΚΑ-ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΧΩΡΙΣ ΔΟΥΛΟΥΣ
Σε μια συνεχόμενη διαδικασία εκμετάλλευσης, χειραγώγησης και καταστολής που κορυφώνεται με εξαντλητικούς ρυθμούς, για εμάς τους από τα κάτω, τα τελευταία «μνημονιακά» χρόνια, δεν πιστεύουμε πως υπάρχει κάποιος που δεν έχει κατανοήσει ότι κράτος – κεφάλαιο- εξουσία αποτελούν το βασικό αίτιο της εξαθλίωσης των ζωών μας. Είναι ξεκάθαρο, ότι όσο αυτό το καθεστώς διατηρείται αναλλοίωτο και ισχυρό δεν πρόκειται ποτέ να έχουμε πραγματικές ελπίδες απελευθέρωσης και αυτοδιαχείρισης της καθημερινότητάς μας σε όλα τα επίπεδα. Το γεγονός ότι την τελευταία 6ετία το καθεστώς έκτακτης ανάγκης εξαπολύει την δριμύτερη επίθεσή του εδώ και δεκαετίες επιβεβαιώνεται μέσα από το ίδιο το βίωμα της πραγματικότητας και μετουσιώνεται σε ένα εφιαλτικό περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από:
Την κατάργηση εργατικών δικαιωμάτων και κεκτημένων που ξεκινά από τις μειώσεις μισθών και συντάξεων σε εξευτελιστικά για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια επίπεδα, την συνεχόμενη αύξηση της φορολογίας και των εισφορών και φτάνει μέχρι την κατάργηση κάθε συλλογικής σύμβασης εργασίας και την δημιουργία ενοικιαζόμενων εργαζομένων χωρίς δικαιώματα. Το τοπίο ολοκληρώνεται με την παγίωση της μαύρης και επισφαλούς εργασίας και την ανεργία.
Την επιλεκτική διάλυση του δημόσιου τομέα, με απολύσεις, με απαξιωμένο σύστημα υγείας και διαλυμένα νοσοκομεία με τάση συνεχιζόμενης συστηματικής υπονόμευσης (όπως συμβαίνει με την παιδιατρική κλινική του Νοσοκομείου Λαμίας), με ελλείψεις και κενά σε σχολεία και σε δομές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και με απώτερο στόχο πρώτα την απαξίωση και κατόπιν την ιδιωτικοποίηση της υγείας και της παιδείας. Το ίδιο συμβαίνει και με λιμάνια (Πειραιάς-Θεσσαλονίκη), αεροδρόμια, δημόσιες εκτάσεις κτλ μέσω ΤΑΙΠΕΔ. Ταυτόχρονα διατηρεί και ενισχύει όλα τα κομμάτια του δημόσιου τομέα που υπηρετούν το δόγμα του κράτος καταστολής.
Φυσικά σε όλα αυτά δεν θα μπορούσε παρά να είναι συνένοχος ο εξευτελισμένος κρατικός-κομματικός συνδικαλισμός με τις γνωστές δομές του και τους «εργατοπατέρες» που κάνουν πλάτη σε κομματικά και μη αφεντικά. Το γεγονός ότι συμμετέχουμε στη σημερινή απεργία δεν μας αφαιρεί το δικαίωμα να την στιγματίσουμε ως μια ακόμη άσφαιρη απεργία διαδικαστικού χαρακτήρα, μια από τις πολλές που έχουν προκηρυχθεί τα τελευταία χρόνια από την εκφυλισμένη και δουλική ΓΣΕΕ που με τις τακτικές της δεν υπηρετεί τον κόσμο της εργασίας αλλά τον κόσμο των αφεντικών. Απέναντι σε ετούτο τον ψευδοσυνδικαλισμό, τον αλλοτριωμένο από τις «αξίες» του καπιταλιστικού κράτους, ως αναρχικοί κομμουνιστές προτάσσουμε ένα διαφορετικό μοντέλο αυτο-οργάνωσης του εργατικού κινήματος. Το μοντέλο που θα λειτουργεί μέσα από σωματεία βάσης με οριζόντιες αντι-ιεραρχικές δομές, χωρίς πεφωτισμένους εργατοπατέρες, χωρίς διαμεσολαβητές των διεκδικήσεων και των αγώνων των εργαζομένων. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι με τις υπάρχουσες μορφές αυτοδιαχείρισης (όπως το εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ) με τις απεργίες διαρκείας των εργαζομένων στα τσιμέντα Χαλκίδας και Coca-Cola καθώς και με μελλοντικές προσπάθειες αυτοδιαχείρισης εργασιακών χώρων. Παράλληλα στεκόμαστε ενάντιοι στη στάση των εργαζομένων της El Dorado Gold στις Σκουριές, οι οποίοι προκειμένου να στηρίξουν τα αφεντικά τους (Μπόμπολας) λειτουργούν υπονομευτικά για το υπόλοιπο εργατικό κίνημα στην Ελλάδα δημιουργώντας ένα άθλιο αντιπαράδειγμα που προστατεύεται από μπάτσους, φασίστες, καλύπτεται από τα καθεστωτικά ιδιωτικά ΜΜΕ και στηρίζεται από την νεοφιλελεύθερη πολιτική ελίτ.
Εν κατακλείδι η μόνη λύση για την αντεπίθεση και τη νίκη ήταν, είναι και παραμένει η αυτο-οργάνωση στους χώρους εργασίας, η ριζοσπαστικοποίηση των συνειδήσεων, των θέσεων και των πράξεών μας απέναντι στα αφεντικά και τα τσιράκια τους. Διεκδικούμε και προτάσσουμε την αναγκαιότητα για Γενική Πολιτική Απεργία διαρκείας σαν το πρώτο βήμα για το γκρέμισμα του σύγχρονου μεσαιωνικού ολοκληρωτισμού.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ