Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ Η ΑΚΡΙΒΕΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΒΙΑ ΤΑΞΙΚΗ
ΑΝ ΔΕΝ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΘΟΥΜΕ, ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ Η ΖΩΗ
…ή αλλάζει προς το χειρότερο
“… πως γίνεται να είσαι καλός όταν όλα είναι τόσο ακριβά”
Μπέρτολντ Μπρεχτ
Μίνι πρωινά εμφράγματα στη θέα της ταμπέλας του βενζινάδικου που αναγράφει τις τιμές της βενζίνης. Αγωνία στο σουπερ μαρκετ – τα λιγοστά ψώνια περνάνε απ’ το ταμείο και το χαρακτηριστικό μπιπ της ταμιακής σκάει σαν σφαίρα εκτελεστικού αποσπάσματος. Μα ο μεγαλύτερος εφιάλτης είναι όταν βρίσκεις το πρωί πεταμένο σε μια άκρη της εισόδου, τον τρομερό εκκαθαριστικό. Μα τι συμβαίνει λοιπόν;
Η κατάσταση στη ΔΕΗ είναι η κλασική εξέλιξη που έχουμε δει κάθε φορά που ακούγεται το αφήγημα της ελευθερης αγοράς ως λύση ενός προβλήματος που έτσι κι αλλιώς δεν υπήρχε. Από την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ στις 06/11/2021 και τη διαδικασία αύξησης του μετοχικου κεφαλαίου της εταιρείας με τα αφεντικά να κατέχουν το 49% και με το Δημόσιο να είναι στο 34% (παραμένει ένα 17% στο ΤΑΙΠΕΔ το οποίο και αυτό είναι προς εκποίηση σε επενδυτικό fund). Αυτό βέβαια προκύπτει από το σπάσιμο της ΔΕΗ κατά τα μνημονιακά χρόνια σε μικρές εταιρίες (ΔΕΔΔΗΕ, ΑΔΜΗΕ, ΔΕΥΑΜΒ, κλπ.) όπου τα κερδοφόρα κομμάτια πάνε στα αφεντικά και τα ζημιογόνα μένουν στο Δημόσιο για να πληρώνονται από τους φόρους μας. Αλλά αυτός δεν είναι ο μόνος λόγος για τις σημερινές υπέρογκες χρεώσεις. Υπέρογκες χρεώσεις που όπως θα δούμε παρακάτω δεν είναι καν λόγω της χρέωσης της κιλοβατώρας.
Ο βασικός λόγος για το τελικό κόστος του ρεύματος είναι το χρηματιστήριο ενέργειας. Εκεί, αρθροίζονται όλα τα ποσοστά της παραγωγής του ρεύματος από διάφορες πηγές (αιολικά πάρκα, φωτοβολταικά, λιγνίτης, φυσικό αέριο) και το κόστος της τελικής ισχύος που προκύπτει τιμολογείται με την εκάστοτε ακριβότερη τιμή, το οποίο αφήνει τεράστιο ποσοστό κερδών για τους ολιγάρχες της ενέργειας (Μυτιληναίος, Λάτσης, Βαρδινογιάννης, Περιστέρης). Και πέρα από αυτό, στις συνεχόμενες αυξήσεις της ΔΕΗ υπάρχει ένα ποσοστό κερδοφορίας που ακούει στο όνομα “ρήτρα αναπροσαρμογής”, απ’ το οποίο το 55% είναι καθαρό κέρδος για τα παραπάνω λαμόγια. Για κάθε 100 ευρώ που δίνουμε παραπάνω, τα 55 πάνε τσέπη. Βέβαια, μέσα από τα σκοτάδια της τηλεόρασης μας πληροφορούν ότι οι ζωές μας πανε περίπατο λόγω των αναγκών της οικονομίας. Την κερδοφορία δηλαδή των αφεντικών που εμείς θα πρέπει να κάτσουμε πειθήνια και να την αποδεχτούμε “πόλεμος γαρ”. Όπως έλεγε ο Μπρεχτ “ο πόλεμος απλα ισοπεδώνει οτι άφησε όρθιο η ειρήνη τους”.
Ο ρόλος των από τα κάτω δεν θα είναι η μιζέρια και η αναμονή για μια ενδεχόμενη αλλαγή κυβέρνησης που και αυτή θα είναι στην υπαλληλία των ίδιων αφεντικών ή, πολύ “ριζοσπαστικά”, θα βρει άλλα αφεντικά. Γι’ αυτό, οργανωνόμαστε στην βαση των αναγκών μας και ετοιμάζουμε την αντεπίθεσή μας. Είναι νωπές οι μνήμες των αντιμνημονιακών αγώνων, της μαζικής αυτοργάνωσης σε όλη τη χώρα, όπου ακόμη κι αν της έλειπε η εμπειρία τότε, πλέον την κατέχει και αυτή. Προχωρώντας με ισότητα και αλληλεγγύη, θα τα πάρουμε όλα πίσω.
ΤΟ ΡΕΥΜΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ- ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ– ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
Συνέλευση Αναρχικών-Αντιεξουσιαστών/-τριών Λαμίας