ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ
Η πρόσφατη υπόθεση του αναρχικού απεργού πείνας Νίκου Ρωμανού, με την πετυχημένη έκβασή της και με το τεράστιο κίνημα αλληλεγγύης που δημιούργησε, έκανε για πρώτη φορά την κοινωνία να σταθεί αλληλέγγυα, σπάζοντας τα ταμπού αναφορικά με τα δικαιώματα και τους αγώνες των εγκλείστων στις φυλακές. Για πρώτη φορά μετά από τη χρόνια καταστολή των κινηματικών αγώνων , το ίδιο το κίνημα επιστρέφει νικηφόρο ενάντια στις εξουσιαστικές – κρατικές προσταγές. Ωστόσο, μέσα στο νέο πολιτικό τοπίο όπως έχει διαμορφωθεί πρόσφατα τα κοινωνικά προβλήματα, εξακολουθούν να μας εξαθλιώνουν, απαιτώντας την αναζωπύρωση των ακηδεμόνευτων κοινωνικών αγώνων σήμερα.
Με τις νέες εξελίξεις σχετικά με το ζήτημα των φυλακών οι έγκλειστοι αγωνιστές διεκδικούν για μια ακόμη φορά την αλληλεγγύη μας. Από τις 2/3 οι κρατούμενοι σε Κορυδαλλό και Δομοκό, Αντώνης Σταμπούλος, Τάσος Θεοφίλου, Φοίβος Χαρίσης, Αργύρης Ντάλιος και Γιώργος Καραγιαννίδης μαζί με τους συντρόφους Δημήτρη Κουφοντίνα, Νίκο Μαζιώτη και Κώστα Γουρνά και από 9/3 ο Γρηγόρης Σαραφούδης, προχωρούν σε απεργία πείνας διεκδικώντας την άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων τους, τα οποία σχετίζονται με τον πυρήνα του θεσμού της δικαστικής εξουσίας και του συστήματος εγκλεισμού. Παράλληλα τις επόμενες μέρες θα ξεκινήσουν σταδιακά απεργία πείνας και άλλα μέλη του Δικτύου Αγωνιστών Κρατουμένων. Αρχικά, απαιτούν την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ, οι οποίες στοχεύουν στη σωματική και ψυχική εξόντωση του κρατουμένου. Επίσης, επανέρχεται το αίτημα της κατάργησης του κατάπτυστου τρομονόμου που συμπεριλαμβάνει τους νόμους 187 και 187 Α του 2000 και 2004 αντίστοιχα. Οι νόμοι αυτοί ευθύνονται για ένα συνοθύλευμα ειδικών συνθηκών καταδίκης και φυλάκισης που οδηγούν πάντα στην υπερδιόγκωση των ποινών και αποτελούν προϋπόθεση για την ύπαρξη των προαναφερόμενων φυλακών υψίστης ασφαλείας. Μέσα στο ίδιο σκεπτικό απαιτείται η κατάργηση του περίφημου “κουκουλονόμου”, δηλαδή ενός νομοθετήματος το οποίο σαν μοναδικό στόχο έχει την καταστολή των κινημάτων στοχεύοντας στους διαδηλωτές. Επιπλέον διεκδικούν την κατάργηση της ανάλυσης του DNA ως αποδεικτικό στοιχείο ενοχής, καθώς η μέχρι στιγμής χρησιμότητά του έχει αποδειχτεί ότι είναι η κατασκευή ενόχων από την αντιτρομοκρατική. Τελευταίο αίτημά τους αποτελεί η άμεση απελευθέρωση του αντάρτη Σάββα Ξηρού του οποίου η υγεία κυριολεκτικά καταστρέφεται συστηματικά εδώ και 13 χρόνια μέσα στις φυλακές, με αποτέλεσμα η αναπηρία του να έχει φτάσει σε ποσοστό 98%.
Η συγκεκριμένη απεργία πείνας δεν είναι ξεκομμένη από τη συνολική κοινωνική εξαθλίωση που έτσι και αλλιώς όλοι μας βιώνουμε καθημερινά. Η άμεση σύνδεση των αγώνων εντός και εκτός των τειχών είναι μια προϋπόθεση για τη συνολική κοινωνική απελευθέρωση απέναντι σε κράτος και εξουσία. Η μετατροπή των κρατουμένων σε ανθρώπους δεύτερης κατηγορίας είναι ανεπίτρεπτη και δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από άθλια κατασταλτική προπαγάνδα, τη στιγμή που χιλιάδες οικογένειες σε όλο τον ελλαδικό χώρο έχουν συγγενείς κρατουμένους, με άμεσο αντίκτυπο στην καθημερινότητά τους. Δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας στα προφυλακισμένα συγγενικά πρόσωπα της ΣΠΦ και απαιτούμε την άμεση απελευθέρωσή τους.
Εμείς ως αναρχικοί βρισκόμαστε ενάντια σε κάθε μορφή εγκλεισμού και αγωνιζόμαστε για την καταστροφή και της τελευταίας φυλακής. Θεωρούμε πως οι κοινωνίες ιστορικά και διαχρονικά έχουν αποδείξει ότι είναι ικανές να επιβάλλουν την πραγματική δικαιοσύνη εκεί και όπου χρειάζεται, χωρίς την ύπαρξη νόμων και θεσμών που έχουν επιβάλλει κράτος και εξουσία, που μοναδικό σκοπό έχουν τη δική τους ενδυνάμωση και την κυριαρχία απέναντι στους καταπιεσμένους αυτού του κόσμου. Με όπλο μας την έμπρακτη αλληλεγγύη βρισκόμαστε δίπλα στους απεργούς πείνας και καλούμε σύσσωμη την τοπική κοινωνία στο πλάϊ μας, την ίδια στιγμή που τα κολαστήρια-φυλακές του Δομοκού βρίσκονται κυριολεκτικά δίπλα μας.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ – ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ 2/3