ΝΑ ΣΒΗΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΤΩΝ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΩΝ
Ήταν εκείνο το μοιραίο βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου του 2008, όταν η δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου από τις σφαίρες του μπάτσου Κορκονέα, πυροδότησε μία από τις μαζικότερες και εκρηκτικότερες εξεγέρσεις στην πρόσφατη ελληνική ιστορία. Μία κοινωνία υπνωτισμένη και αποχαυνωμένη ακόμη από την ψεύτικη ευημερία και τον καταναλωτισμό, ξύπνησε από το λήθαργο, καθώς οι χιλιάδες των εξεγερμένων πλημμύρισαν τα κέντρα των πόλεων, ανάβοντας φωτιές και στήνοντας οδοφράγματα, επιτιθέμενοι σε δυνάμεις καταστολής, πυρπολώντας κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους, καταλαμβάνοντας δημόσια κτίρια Η συσσωρευμένη κοινωνική οργή δεκαετιών, οι κοινωνικές ανισότητες, η υπέρμετρη κρατική καταστολή και η μαζική απειθαρχία σ’ένα ασφυκτικά δομημένο σύστημα ρόλων για όλους, αποτέλεσαν τα βαθύτερα αίτια της μαζικότητας και της έκτασης που χαρακτήρισαν την εξέγερση.
Οι εξεγέρσεις αποτελούσαν κοινωνικά φαινόμενα , τα οποία φαινόταν μέχρι τότε ότι είχαν μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Κι όμως ο Δεκέμβρης του 2008 απέδειξε εντελώς το αντίθετο. Έτσι λοιπόν τράπεζες, καταστήματα πολυεθνικών, σύμβολα κρατικής εξουσίας όπως δικαστήρια, υπουργεία ακόμη και η ίδια η βουλή δέχτηκαν το μένος των εξεγερμένων, ενώ την ίδια στιγμή δημαρχεία, νομαρχίες και πανεπιστημιακές σχολές καταλαμβάνονταν από τους εξεγερμένους και λειτουργούσαν ως εστίες, κοινωνικής αυτοοργάνωσης και αντιπληροφόρησης μέσα από τις λαικές συνελεύσεις και τις δράσεις τους. Αξίζει να σημειωθεί πως αυτή ήταν η πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, που ο λαός εκφράστηκε και έδειξε την δύναμή του μέσα από συλλογικά αντιιεραρχικά εγχειρήματα, αφήνοντας παρακαταθήκη για μελλοντικά κινήματα όπως αυτά των “αγανακτισμένων” λίγα χρόνια μετά .
Στον αντίποδα της εξέγερσης, τα ΜΜΕ ξεκίνησαν αμέσως την συκοφάντηση του εξεγερμένου λαού, ακόμα και του ίδιου του νεκρού παραπληροφορώντας και αποπροσανατολίζοντας τους τηλεθεατές. Ταυτόχρονα η ανεπίσημη προπαγάνδα έδινε και έπαιρνε καθώς οι μπάτσοι με τη συνεργασία εμπορικών συλλόγων φρόντιζαν να σπέρνουν τον τρόμο με ανυπόστατες φήμες περί μετακίνησης κουκουλοφόρων οι οποίοι θα έσπερναν την καταστροφή και τον όλεθρο. Χαρακτηριστικά στη Λαμία, συμπολίτες μας, θύματα αυτής της προπαγάνδας περιφρουρούσαν τις περιουσίες τους χωρίς να έχουν καμία ρεαλιστική αφορμή πέρα από τις φήμες της Ασφάλειας.
Σε όλες τις κρατικές δολοφονίες από τότε μέχρι σήμερα, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τις δολοφονίες του Ζακ Κωστοπουλου στο κέντρο της Αθηνάς, του Εμπουκα Σουμπεκ στα κρατητήρια του ΑΤ Ομόνοιας, του Νίκου Σαμπανη με 36 σφαίρες και την απόπειρα δολοφονίας του 16χρονου Κώστα Φραγκουλη στην Θεσσαλονίκη στις 5/12/22, οι μηχανισμοί προπαγάνδισης ακολουθούν το ίδιο βρόμικο μοτίβο αποπροσανατολισμού της κοινωνίας σκυλεύοντας την μνήμη και την ζωή των θυμάτων απαλλάσσοντας από οποιαδήποτε ευθύνη τους μπάτσους δολοφόνους. Τα τηλεοπτικά πάνελ που προσπαθούν να δικαιολογήσουν και να συγκαλύψουν τους ένστολους δολοφόνους, δεν θα καταφέρουν ποτέ να μας πείσουν ότι οι ζωές μας είναι αναλώσιμες και πως οι κρατικές δολοφονίες δικαιολογούνται υπό την οποιαδήποτε έννοια Έτσι κι αλλιώς, γνωρίζουμε καλά, πως ο θεσμικός ρόλος της αστυνομίας είναι αυτός του ένστολου τραμπούκου, ο οποίος με το μονοπώλιο της βίας που του αναγνωρίζει το κράτος, δεν είναι εδώ για να προστατέψει εμάς, άλλα για να διασφαλίσει τα συμφέροντα της αστικής τάξης, των αφεντικών και του κεφαλαίου καταστέλλοντας οποιαδήποτε διαμαρτυρία και εναντίωση σε αυτά
Ερχόμενοι στο σήμερα, επιβιώνοντας μέσα σε μία κοινωνία, της οποίας η εξαθλίωση, η ακρίβεια και η φτώχεια μοιάζει να μην έχει τέλος, οι αιτίες και αφορμές για μία νέα εξέγερση αποτελούν μονόδρομο. Να οργανώσουμε την επίθεσή μας ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο μέσα από αυτοοργανωμένες, αντιιεραρχικές δομές, αποφασίζοντας οι ίδιοι το μέρος και τους όρους της σύγκρουσης. Να υψώσουμε το κεφάλι στήνοντας νέα οδοφράγματα, τσακίζοντας την εξουσία και οικοδομώντας μία νέα κοινωνία ανθρώπινη για όλους.
ΚΑΜΙΑ ΣΦΑΙΡΑ ΔΕΝ ΕΠΕΣΕ ΑΠΟ ΛΑΘΟΣ ,ΕΝΟΧΗ Η ΚΥΒΕΡΝΥΣΗ ,
ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ
Συνέλευση Αναρχικών-Αντιεξουσιαστών/-τριών Λαμίας
Την Δευτέρα 14/11 στις 19.00, μετά από πρωτοβουλία της συνέλευσης Αναρχικών Λαμίας, θα πραγματοποιηθεί προβολή του κινηματικου ντοκιμαντέρ “Πολυτεχνείο 1974-2003 – 30 χρόνια στο δρόμο” στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι, διάρκειας περίπου δύο ωρών, ενώ στην συνέχεια θα ακολουθήσει ανοιχτή συζήτηση σχετική με την εξέγερση του Πολυτεχνείου αλλά και κουβέντα συνδιαμορφωσης για την φετινή μας παρουσία στο δρόμο. Να ήμαστε όλοι και όλες εκεί!!!
ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΔΕΝ ΗΤΑΝΕ ΓΙΟΡΤΗ,
ΗΤΑΝΕ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΚΑΙ ΠΑΛΗ ΤΑΞΙΚΗ