Αναρχικοί/-ές Λαμίας

ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2008

Σ’ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, Σ’ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ …

 Κι όμως , έχουν ήδη περάσει τέσσερα ολόκληρα χρόνια από εκείνη τη νύχτα, όπου ο ήχος τριών πυροβολισμών έμοιαζε να ακούστηκε ταυτόχρονα σ’ ολόκληρη την ελλαδική επικράτεια. Ένα όνομα τόσο οικείο , «Αλέξης Γρηγορόπουλος» και μετά ένα άψυχο παιδικό κορμί ήταν αρκετά για να μας κάνουν να βιώσουμε τον χείμαρρο μιας εξέγερσης που η αλήθεια της μας συνεπήρε , πετώντας  βίαια στην άκρη την επιβεβλημένη κανονικότητα των ζωών μας .Μια φράση αντιλαλούσε ταυτόχρονα σε χιλιάδες στόματα και σκέψεις… “Δεκαπεντάχρονος νεκρός από σφαίρες μπάτσου στα Εξάρχεια! Εκδίκηση !”.Έτσι τις επόμενες ημέρες  , τα πύρινα οδοφράγματα , οι διαρκείς συγκρούσεις με μπάτσους , οι φοβισμένοι δημοσιογράφοι , πολιτικοί και εξουσιαστές  , αποτέλεσαν τα στοιχεία της εξεγερσιακής πραγματικότητας. Η ξεχασμένη «άγρια χαρά» των κοινωνικών εκρήξεων που οι αφέντες μας είχαν ξεγράψει προ πολλού και για τις οποίες  όλοι μας διαβάζαμε σε διηγήσεις κιτρινισμένων βιβλίων.

Βέβαια η σημασία της εξέγερσης του Δεκέμβρη του 08’’ αποτελεί ένα γεγονός μεγάλης κοινωνικοπολιτικής αξίας και με ένα παγκόσμιο αντίκτυπο και συμμετοχή όχι μόνο σε εγχώριο αλλά και σε διεθνές επίπεδο. Μπορεί να είχαν σημειωθεί και άλλες εξεγέρσεις χρονικά κοντά στον Δεκέμβρη μα ποτέ ξανά μια τόσο σύγχρονη κρατική δομή δεν είχε χτυπηθεί τόσο έντονα , τόσο άμεσα και καθολικά με κρατικούς και καπιταλιστικούς-οικονομικούς στόχους να αποτελούν τις πρώτες επιλογές των εξεγερμένων. Καμένα υπουργεία δημόσιες υπηρεσίες , κατειλημμένα δημαρχία και περιφέρειες , καμένες και σπασμένες τράπεζες και πολυεθνικές ακρωτηρίαζαν την μέχρι πρότινος εύρυθμη λειτουργία κράτους και κεφαλαίου , σε μία εποχή όπου σημειωτέο ο τυφώνας της διεθνούς οικονομικής κρίσης μόλις είχε αρχίσει να κάνει την εμφάνιση του.

Μία καταναλωτική ακόμα κοινωνία αυτό-υπνωτισμένη στην κανονικότητα , ξύπνησε βίαια , δείχνοντας τα όρια της ανοχής  με αφορμή την υπέρμετρη κρατική καταστολή την οποία δέχτηκε. Μια εξέγερση που θέλοντας ή μη πολιτικοποίησε εν μέρη μία μεγάλη μερίδα των εξεγερμένων , διδάσκοντας τα όρια και τις δυνατότητες της συλλογικής και κοινωνικής αντεπίθεσης , μια μαζική απειθαρχία σ ένα ασφυκτικά δομημένο σύστημα ρόλων για όλους. Ακόμη , το πείσμα των εξεγερμένων στον τρόπο που οργάνωσαν τις αντιδομές τους , μέσα από τις αυτοοργανωμένες , αντιιεραρχικές και αντιεξουσιαστικές λαικές συνελεύσεις , είναι αξίες ανεκτίμητες για όλους όσους είχαν την δυνατότητα να τις ζήσουν από μέσα. Αντιδομές  που αποτέλεσαν μικρές εικόνες από μια πιθανή μελλοντική ελευθεριακή κοινωνία για την οποία και παλεύουμε. Όσο και αν προσπάθησαν κόμματα όλων των πολιτικών χρωματισμών να οικειοποιηθούν την εξέγερση , να την χαλιναγωγήσουν είτα να την πολεμήσουν , απλά απέτυχαν . Φυσικά, έτσι αυθόρμητα όπως ξεκίνησε η φλόγα του Δεκέμβρη , όταν η εξέγερση έκανε τον κύκλο της ,  έτσι απότομα έσβησε  αφήνοντας όμως πλούσια διδάγματα και εμπειρίες στα υποκείμενά της.

Μετά την λήψη της , ένα όργιο καταστολής εξαπολύθηκε εκ νέου από τα λυσσαλέα σκυλιά του συστήματος και τ’ αφεντικά τους , προσπαθώντας να επανακτήσουν την χαμένη τους αίγλη πάνω στο στραπατσαρισμένο εξουσιαστικό στερέωμα . Έτσι η νέα κρατική αδιαλλαξία μεταφράστηκε και μεταφράζεται σε εκατοντάδες προσαγωγές και εκδικητικές συλλήψεις  , προφυλακίσεις και τροχονόμοι για τους απείθαρχους ακόμη και ανήλικους , νέα σώματα μπάτσων με σταθερή και αυταρχικότερη στάση απέναντι στην κοινωνία, είναι στοιχεία που αποτελούν μόνο την μία πλευρά του νομίσματος. Παράλληλα και λόγω της κοινωνικής πόλωσης εκείνων των ημερών , το παρακράτος που για χρόνια υπήρχε και ερπόταν  , άρχισε και αυτό να συσπειρώνεται . Έτσι δημιουργήθηκαν οι πρώτες αντίδρασης των οποίων η εκκόλαψη με της κρατικές ευλογίες και φροντίδες , είναι υπεύθυνες για την σημερινή κοινωνική αδράνεια , την θεσμοθετημένη ύπαρξη των νεοναζί της Χρυσής Αυγής στο κοινοβούλιο  και την άνθηση της συντηρητικότητας των μαζών σε συνθήκες κοινωνικής και οικονομικής αφαίμαξης μάλιστα. Ένα τέτοιο παράδειγμα , το βιώσαμε εξάλλου και στην πόλη μας εκείνες τις ημέρες , με ένα τσούρμο φασιστών , σαλεμένων νοικοκυραίων κάτω από την αγαστή επίβλεψη και καθοδήγηση της Ασφάλειας και σημερινού ακροδεξιού δημοτικού συμβούλου , που επιδίωκε το χτύπημα των διαδηλωτών .

Εν κατακλείδι , έχοντας τις εμπειρίες της εξέγερσης , ως αντιστεκόμενοι στο υπάρχον , οφείλουμε να αναγνωρίζουμε και να συμμετέχουμε στην πάλη των ορθάνοιχτων μετώπων του κοινωνικού πολέμου τα οποία αντιμετωπίζουμε σήμερα , με νέα ορμή και αποφασιστικότητα . Είμαστε απόλυτα πεπεισμένοι πώς ακόμη και σήμερα οι εξουσιαστές  , στους εφιάλτες τους βλέπουν ακόμα τα οδοφράγματα και τις ιαχές των εξεγερμένων εκείνου του Δεκέμβρη . Όσο και αν νομίζουν , όπως και τότε, πώς είμαστε σαν κοινωνία ολοκληρωτικά του χεριού τους , ας τους αποδείξουμε για ακόμη μία φορά, το πόσο λάθος έχουν. Σε πείσμα των καιρών , η εξεγερσιακή πραγματικότητα αποτελούσε και θα αποτελεί την έναρξη του δικού μας “διαλόγου” με τους δικούς μας όρους,  απέναντι σε κράτος-αφεντικά-φασίστες που πνίγουν τις ζωές μας σήμερα.

 …ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΟΠΙΑ

 Αναρχικοί/ες-Αντιεξουσιαστές/τριές Λαμίας

Ανήμερα της ημέρας της εξέγερσης του Πολυτεχνείου , πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση στίς 6.30 το απόγευμα στην πλατεία Ελευθερίας όπως και είχε ανακοινωθεί. Θα πρέπει να αναφέρουμε πώς πέραν του καλέσματος των αναρχικών/αντιεξουσιαστών , δεν υπήρχε κανένα άλλο κάλεσμα , από κανένα πολιτικό χώρο ή οποιασδήποτε άλλης συλλογικότητας… Τήν ίδια στιγμή που γίνονται οργανωμένες απόπειρες διαστρέβλωσης της εξεγερσιακής-αγωνιστικής ιστορίας του συνόλου του ανταγωνιστικού-ανατρεπτικού κινήματος του ελλαδικού χώρου στο σύνολό του, αλλά και συγκεκριμένα για την εν λόγω μέρα μετά τις πρόσφατες προκλήσεις , κυρίως από φασίστες και φασιστοειδή κάθε λογής , αντί η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου να αποτελέσει ένα ακόμη εφαλτήριο για διαμαρτυρία και αντίσταση από αυτούς που θεωρούν ή παρουσιάζονται ώς αγωνιζόμενοι , προτίμησαν όλοι τους να σιωπήσουν! Να απαξιώσουν την αγωνιστική μνήμη , αγνοώντας ή όχι πώς ή λήθη των αγώνων των καταπιεσμένων του παρελθόντος , είναι ξεκάθαρα όπλο στα χέρια των εξουσιαστών-αφεντικών-φασιστών! Εξάλλου δεν είναι και η πρώτη φορά που κάτι τέτοιο γίνεται στην πόλη της Λαμίας, πολλές φορές στο παρελθόν η μέρα μνήμης της εξεγέρσεως του Πολυτεχνείου έχει αποσιωπηθεί και απαξιωθεί κατ’ εξακολούθηση από όλους τους …   Οι λόγοι ή μάλλον, οι δικαιολογίες της ανυπαρξίας όλων τους, δεν είναι κάτι το οποίο απασχολεί εμάς τους ίδιους αλλά είναι ενδεικτικό των έτσι κι αλλιώς πολιτικάντικων επιλογών τους , αλλά και μία πολύ καλή ευκαιρία του να κατανοήσουμε το πόσο οι επαναστατικές δομές ( εξεγέρσεις ) τους εκφράζουν , ακόμη και “τυπικά” μιλώντας…

‘Έτσι ο μικρός αριθμός  συγκεντρωμένων που μαζεύτηκε στην πλατεία δεν ήταν ικανοποιητικός , έτσι ώστε να πραγματοποιηθεί πορεία , οπότε αρκεστήκαμε σε μία απλή συγκέντρωση , όπου και αναρτήθηκε το πανό μας , στο οποίο και αναγραφόταν “Η εξουσία πάντα θα στήνει μνημεία στις εξεγέρσεις του χτές  και πολυβόλα στίς εξεγέρσεις του αύριο (Α)” , ενώ πετάχτηκαν και πληθώρα από τρικάκια στίς πλατείες Ελευθερίας-Διάκου αλλά και σε πολλά κεντρικά σημεία και δρόμους της πόλης. Αποφασίσαμε ακόμη να “επισκεφτούμε” το εορταστικό “μνημόσυνο” ή εκδήλωση των εκπαιδευτικών που πραγματοποιούνταν σε αίθουσα του εργατικού κέντρου Λαμίας στην πλατεία Διάκου, με τραγουδάκια και μουσικούλα indoors χαλώντας έτσι έστω και για λίγο , πετώντας τρικάκια στην είσοδο, τη νερόβραστη σύναξη …

Οι μοναδικοί που δεν παρέλειψαν να παρεβρεθούν , σχεδόν ολομέλεια , λόγο της ημέρας στούς δρόμους τής πόλης και αυτοί με αφορμή την ημέρα ,ήταν οι μπάτσοι !Αξίζει ακόμη να αναφέρουμε πώς η παρουσία τους ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής, με περιπολικά ,πολλούς ασφαλίτες , και Δίας , σκορπισμένους όχι μόνο σε όλο το κέντρο αλλά και συγκεκριμένα στήν είσοδο των γραφείων των νεοναζί της Χρυσής Αυγής.   Φυσικά αυτή τους η επιλογή δέν είναι τυχαία , καθώς όπως και τελικά φάνηκε πανελλαδικά , οι διαδηλωτές πουθενά σχεδόν δεν παρέλειψαν να επισκεφθούν και να αποδοκιμάσουν τους απογόνους και ομοϊδεάτες της χούντας των συνταγματαρχών και του φασισμού , όση νομιμότητα και αν απολαμβάνουν σήμερα από τους εξουσιαστές , όντας επάξια τόσα χρόνια , αυτοί και οι παππούδες τους, τα πιστά “σκυλιά” του συστήματος . 

ΜΝΗΜΗ ΤΑΞΙΚΗ
ΜΝΗΜΗ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΗ   (Α)

Η συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε όπως είχε ανακοινωθεί , στην πλατεία Διάκου στις 6.00 το απόγευμα , αποτελούμενη από ένα πολύμορφο μωσαϊκό ατόμων.  Μέχρι και μισή ώρα μετά ο κόσμος συνέχισε να συγκεντρώνεται με αμείωτο ρυθμό ! Ο μεγάλος αριθμός των συγκεντρωμένων είχε δημιουργήσει ένα κλίμα αρκετά θετικό ανάμεσα σε όλους τους παραβρισκόμενους , κάτι σαν μία ευχάριστη έκπληξη μέσα στη γενική μουντάδα των ημερών … Ναι η πορεία είχε μεγάλη συμμετοχή κόσμου , όπως επίσης και υπήρχαν και πολλά μπλόκ διαδηλωτών ! Έτσι μπορούσε κανένας να δεί πανό του Σύριζα , της Ανταρσίας , του εργατικού κέντρου , των φοιτητών του πανεπιστημίου , των εμπόρων , των εκπαιδευτηκών , των Αναρχικών-Αντιεξουσιαστών κλπ.

‘Έτσι κατά τις 7.00 ξεκίνησε η διαδήλωση η οποία ακολούθησε δυστυχώς και πάλι το νέο και σύντομο δρομολόγιό της , δηλαδή αφήνοντας την πλατεία Λαού και πάλι εκτός , επιλέγοντας ανταυτού τους πεζοδρόμους της Πάρκου-Ελευθερίας … Το μπλόκ των Αναρχικών-Αντιεξουσιαστών βρισκόταν στο ενδιάμεσο της πορεία , αποτελούμενο από μεταβλητό αριθμό κόσμου , που ξεπέρασε σε φάσεις και τα 50 άτομα, φωνάζοντας συνθήματα όπως και την προηγούμενη μέρα , με καλό παλμό, σχετικά με τα εργασιακά , τον ταξικό πόλεμο , τον αντιφασισμό (πράγμα το οποίο υιοθετήθηκε από πολλά μπλόκ διαδηλωτών) ενώ και πάλι δεν έλειψαν και τα γιουχαΐσματα ηπίων τόνων στους απαθείς θαμώνες καφετεριών. Κατά την διάρκεια της πορείας γράφτηκαν συνθήματα σε προσόψεις τραπεζών . Έγινε στάση και εκφωνήθηκαν λόγοι στην πλατεία Ελευθερίας από άτομα ορισμένων μπλόκ στους συγκεντρωμένους και τελικώς η πορεία συνεχίστηκε μέχρι και την λήξη της στην πλατεία Διάκου λίγο αργότερα. Η παρουσία μπάτσων ήταν εμφανής αυτή την φορά αλλά χωρίς περαιτέρω εκπλήξεις.

Σε γενικές γραμμές , πολύ καλές εντυπώσεις και αξίζει να σημειωθεί πώς πέρα από τα αντιφασιστικά συνθήματα , και άλλα δικά μας συνθήματα έχουν αρχίσει να ακούγονται όλο και περισσότερο  από άλλους διαδηλωτές , ξαφνιάζοντάς μας αρκετά ευχάριστα.

Ραντεβού … στους δρόμους!!!

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ , ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ (Α)

Σήμερα ημέρα Τρίτη 6 Νοεμβρίου , πραγματοποιήθηκαν  απεργιακές συγκεντρώσεις και πορείες στην πόλη της Λαμίας με αφορμή τα  επικείμενα νέα μέτρα που αύριο αναμένεται να ψηφιστούν στην βουλή , δυσχεραίνοντας ακόμα περισσότερο την έτσι και αλλιώς δύσκολη καθημερινή επιβίωση της πλειοψηφίας της κοινωνίας , πρός όφελος των εξουσιαστών-αφεντικών.

Οι συγκεντρώσεις ήταν κλασσικά δύο , αυτή του ΠΑΜΕ στην πλατεία Πάρκου , και η δεύτερη ήταν αυτή , όλων των υπολοίπων, δηλαδή Εργατικό κέντρο, Πρωτοβάθμια Σωματεία , Σύριζα , Ανταρσία ,Αναρχικοί-αντιεξουσιαστές κλπ  , αυτή την φορά στην  πλατεία Διάκου. Αναλυτικότερα  η απεργία δεν είχε την αναμενόμενη συμμετοχή, ενδεικτικό ήταν πώς όλα τα μαγαζιά και καταστήματα το κέντρου ήταν ανοιχτά . Η απεργιακή συγκέντρωση της πλατείας Διάκου ξεκίνησε στις 11.00 το πρωί , ενώ αργότερα πραγματοποιήθηκε η πορεία, με ικανοποιητικό αριθμό συμμετεχόντων σε γενικές γραμμές  για τα δεδομένα της πόλης ,κινούμενη στο κέντρο , αυτή την φορά χωρίς να περάσει από την πλατεία Λαού , κάνοντας το ήδη μικρό και γραφικό δρομολόγιο των πορειών , δυστυχώς ακόμη μικρότερο…

Τελευταίο μπλόκ ήταν αυτό των Αναρχικών-Αντιεξουσιαστών  , με πανό το οποίο έγραφε     “ ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΚΡΑΤΟΣ-ΑΦΕΝΤΙΚΑ-ΦΑΣΙΣΤΕΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΡΑ!!! (Α)“ , το οποίο αριθμούσε περίπου είκοσι άτομα , αποτελούμενο εκτός από συντρόφους και από πολλούς ανένταχτους.  Φωνάχτηκαν  συνθήματα με μέτριο παλμό, σχετικά με ποικίλες θεματικές κυρίως αναφορικά με εργασιακά , αντιφασισμό αλλά και ενάντια στην  κοινωνική αποχαύνωση και απάθεια . Πετάχτηκαν  ακόμα,  πλήθος τρικάκια σε όλη την διαδρομή της πορεία με τις προαναφερόμενες θεματικές .

Κατά την διάρκεια της πορείας πραγματοποιήθηκε και μία συμβολική ολιγόλεπτη κατάληψη της περιφέρειας από εργατοπατέρες  , μικρού έως και μηδαμινού ενδιαφέροντος την οποία και αναφέρουμε απλά και μόνο για να μην υπάρχει ελλιπής αντιπληροφόρηση.      Η παρουσία των μπάτσων ήταν διακριτική αυτή την φορά  σε όλο το μήκος της πορείας, η οποία και τελικά κατέληξε στην πλατεία Διάκου , ανανεώνοντας το ραντεβού  των απεργιακών κινητοποιήσεων για την επόμενη μέρα  , το απόγευμα στις 6.00 στην πλατεία Διάκου και πάλι…

Σήμερα Τρίτη 12 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε αντιφασιστική συγκέντρωση και πορεία στην Λαμία. Αναλυτικότερα, ανταποκριθήκαμε στο προσυμφωνημένο κάλεσμα της προσυγκέντρωσης, στις 9 το βράδυ στην πλατεία Πάρκου. Το σκηνικό περιελάμβανε μια πλατεία γεμάτη μπάτσους κάθε λογής, σε απόσταση αναπνοής από το πρόσφατα στημένο προεκλογικό περίπτερο της χρυσής αυγής, το οποίο και κοσμούσαν 20 περίπου ασπόνδυλα. η πρωτοφανής παρουσία αστυνομικών δυνάμεων για τα δεδομένα της πόλης αλλά και η ύπαρξη μεγάλου αριθμού νεοναζί, οι οποίοι προέρχονταν πιθανότατα από άλλες πόλεις, δεν απέτρεψαν σε καμία περίπτωση την δίψα των συγκεντρωμένων αντιφασιστών-τριών για την πραγματοποίηση πορείας σε όλο το κέντρο της πόλης, όπως και είχε αποφασιστεί. Εξ’ αρχής δεν μας έγινε επιτρεπτό να προσεγγίσουμε από κοντά τους νεοναζί, οπότε η πορεία ξεκίνησε κατά τις 10 και ακολούθησε το δρομολόγιο Πάρκου- Λαού-Καραϊσκάκη-Υψηλάντη-Ελευθερίας-Διάκου-Πάρκου. Τα μπλοκ τα οποία συγκροτήθηκαν ήταν δύο με πρώτο αυτό των αναρχικών αντιεξουσιαστών και ακολούθησε αυτό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ο αριθμός των διαδηλωτών ήταν περίπου 100 άτομα διαιρεμένων ισόποσα στα δύο μπλόκ. καθόλη την διάρκεια της πορείας φωνάχτηκε πληθώρα αντιφασιστικών συνθημάτων με δυνατό παλμό, μοιράστηκαν κείμενα στους διερχόμενους και σε μαγαζιά, γράφτηκαν συνθήματα και πετάχτηκαν τρικάκια. μετά τη λήξη της πορείας στην πλατεία πάρκου πραγματοποιήθηκαν ολιγόλεπτες προβολές ντοκιμαντέρ σχετικά με το φαινόμενο του φασισμού. Αξίζει να σημειωθεί πως σε εκείνη τη φάση πραγματοποιήθηκαν και λεκτικές αντιπαραθέσεις ανάμεσα στους συγκεντρωμένους και τους παρακρατικούς τησ Χ.Α. , οι οποίοι βρίσκονταν σταθερά στο χώρο του περιπτέρου τους και πάντα προστατευμένοι από αστυνομικό κλοιό, χωρίς να σημειωθεί τίποτα παραπέρα. Ας είναι σίγουροι οι κάθε λογής μπάτσοι και νεοναζί πως το ζήτημα του αντιφασισμού δεν έχει κλείσει από μέρους μας και πως θα επανέλθουμε αν χρειαστεί με μελλοντικές δράσεις.

ΟΥΤΕ ΣΤΗ ΛΑΜΙΑ, ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ

ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΑΡΧΙΚΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ

ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ

            Ένα πρωτοφανές φαινόμενο έκανε την εμφάνιση του στην πόλη μας τη Λαμία, όπως και σε πολλές άλλες πόλεις της χώρας, μετά την λήξη των βουλευτικών εκλογών της 6ης Μάη. Μία επί σειρά δεκαετιών παρακρατική και φανερά νεοναζιστική συμμορία, αυτή της Χρυσής Αυγής, φορώντας το δημοκρατικό της προσωπείο, κατάφερε να αποσπάσει 2.278 ψήφους απ’ το εκλογικό σώμα της πόλης. Φυσικά οι λόγοι για τους οποίους οι προαναφερόμενοι συμπολίτες μας επέλεξαν τους νοσταλγούς του Χίτλερ για να εκπροσωπήσουν τις ζωές τους, άσχετα αν στην πλειοψηφία τους, “δεν γνώριζαν”, το έκαναν σαν “διαμαρτυρία”, είτε το θεώρησαν “αστείο”, η πράξη τους αυτή έχει ένα και μόνο αποτέλεσμα. Το αυγό του φιδιού έσπασε και το φίδι πλέον έρπετε ανάμεσα  στα πόδια μας.

Σαν αναρχικοί/ές – αντιεξουσιαστές/τριες, έχουμε επιλέξει συνειδητά να βρισκόμαστε απέναντι και εναντίον αυτής της νεοναζιστικής συμμορίας, πολύ πιο πριν αυτή αποκτήσει την σημερινή δημοσιότητα και διόλου ευκαταφρόνητα εκλογικά ποσοστά. Τότε που η αντιπαράθεση στο λόγο και στο δρόμο με τους νεοναζί, απασχολούσε εκτός από τον πολιτικό χώρο μας, μια μικρή έως ελάχιστη μερίδα ευσυνείδητων πολιτών. Ένας σιωπηλός πόλεμος, που παρουσιαζόταν στην κοινωνία από τα ΜΜΕ, απο-ιδεολογικοποιημένος, σαν ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών ανάμεσα σε “ακραίες” ομάδες χούλιγκαν. Εμείς λοιπόν που εχθρευόμαστε την εξουσία, όχι μόνο απέναντι από το κράτος και τα αφεντικά στους εξουσιαζόμενους από τους θεσμούς της υποδούλωσης απέναντι σε μας τους καταπιεσμένους, αλλά και τις εξουσιαστικές συμπεριφορές από άνθρωπο σε άνθρωπο  που δημιούργησε αυτό το σύστημα, πώς είναι δυνατόν να μην βρισκόμαστε απέναντι στους νεοναζί οι οποίοι εκθειάζουν την εξουσία, την απολυταρχία και τον ρατσισμό.

Απέναντι σε αυτούς που οραματίζονται μια μιλιταριστική δομή μερικής ή καθόλου ελευθερίας για κοινωνική δομή, την ίδια στιγμή που εμείς πολεμούμε για την κοινωνική απελευθέρωση. Δεν είμαστε εμείς οι οποίοι θα επιτρέψουμε σε κανένα furer-ίσκο να ανελιγθεί στην εξουσία για να στεκόμαστε αύριο όλοι προσοχή μπροστά του. Πάντοτε πολεμούμε και θα πολεμούμε αυτήν την στείρα ιδεολογία του μίσους που η Χρυσή αυγή ξερνάει σε κάθε ευκαιρία της δοθεί. Μια εύπεπτη ιδεολογία που πάντα προορίζεται εναντίων κάποιων “άλλων” στην αρχή, όπως κάνει τώρα έχοντας τους μετανάστες στο στόχαστρο, ενώ αύριο θα έχει τους αριστερούς, εμάς και όσους τους αμφισβητούν, ενώ σταδιακά ολόκληρη την κοινωνία, έχοντας σαν τελικό στόχο να την υποδουλώσει ολόκληρη κάτω από το μαστίγιο της. Φυσικά, όπως και όλες οι εξουσιαστικές ιδεολογίες δεν θα μπορέσουν σε καμία περίπτωση να μην ασπάζονται την μισητή σε μας έννοια και λειτουργία του κράτους. Αυτή είναι και η αιτία που οι χρυσαυγίτες νοιώθουν σαν το σπίτι τους, εντός του υπάρχοντος συστήματος, χτυπώντας όποιον το αμφισβητεί. Για τον λόγο αυτόν και επί δεκαετίες παίζουν καλά το ρόλο του παρακράτους, με κουκούλες και μαχαίρια μπροστά ,ανάμεσα ή πίσω από αστυνομικές δυνάμεις, χτυπώντας όποιον “αντιμιλάει” ακόμα και εκεί που οι επίσημοι κατασταλτικοί μηχανισμοί αδυνατούν να φτάσουν.

Έτσι λοιπόν οποιαδήποτε εστία αντίστασης και διεκδίκησης δημιουργείται είναι για τους νεοναζί ένας πιθανός στόχος. Ουκ ολίγες φορές μαθητικές και φοιτητικές καταλήψεις όπως και μπλοκ διαδηλωτών έχουν χτυπηθεί από το παρακράτος. Ακόμα και κινήματα όπως αυτό των αγανακτισμένων στο Σύνταγμα πέρσι το καλοκαίρι δέχτηκε επιθέσεις απ’ τα εν λόγω αποβράσματα, αλλά ακόμα και πολιτικοί χώροι όπως στέκια και καταλήψεις του αριστερού και αντιεξουσιαστικού χώρου έχουν δεχτεί πάμπολλους εμπρησμούς, πολλές φορές με την σιωπηλή συγκατάβαση της ΕΛ.ΑΣ. Το μοτίβο συμπληρώνεται με απειλές και μαχαιρώματα σε απομονωμένους αγωνιστές αλλά και τσάκισμα αβοήθητων και ανυπεράσπιστων μεταναστών.

Ακόμα οφείλουμε να υπενθυμίσουμε, πως και στην πόλη μας οι χρυσαυγίτες δεν ζωγραφίζουν μόνο τους τοίχους με σβάστικες και στόχους (παγκοσμίως αναγνωρισμένα σύμβολα των νεοναζί), αλλά έχουν πραγματοποιήσει και άλλες ενέργειες τις οποίες καλό είναι να θυμόμαστε. Έτσι τον Μάιο του 2005, χρυσαυγίτες καταστρέφουν πάγκους της Αλβανίας και της Σενεγάλης στην πλ. Πάρκου με την λήξη της 2ης γιορτής των εθνοτήτων και πολιτισμού. Τον Ιανουάριο του 2006 χτυπιέται σύντροφος από ομάδα οπλισμένων νεοναζί, ενώ τον Απρίλιο του ίδου έτους, χτυπιούνται πισώπλατα με σπασμένα μπουκάλια μπύρας και χωρίς να προηγηθεί τίποτα σύντροφοι που κάθονταν στην πλ. Ελευθερίας. Τέλος τον Μάιο και πάλι του ίδου έτους με την συγκατάθεση του προέδρου και λοιπών παραγόντων του ΤΕΙ Λαμίας, πραγματοποιείται το κατάπτυστο φεστιβάλ μίσους από νεοναζί, μετά του οποίου την λήξη, μαχαιρώνεται μετανάστης. Διάσπαρτες δράσεις τους συμπεριλαμβάνουν και εμπρησμούς κινέζικων καταστημάτων ρούχων με επιγραφές “ΕΞΩ” αλλά και στόχους. Ορίστε λοιπόν ποια είναι η πραγματική ουσία του ναζισμού, ακόμη και στην ίδια μας την πόλη, χωρίς καμία παρωπίδα, παρά μόνο παρατηρώντας τις πράξεις τους.

Αφού έχουμε επιλέξει να απέχουμε απ’ την εκλογική διαδικασία αντιτιθέμενοι στην εκπροσώπηση που αυτές πρεσβεύουν, δεν θεωρούμε πως η μη ψήφιση των νεοναζί από κανέναν αρκεί για το τσάκισμα της Χρυσής Αυγής αλλά η έμπρακτη απομόνωση και απομάκρυνση των πράξεων, ενεργειών αλλά και της φυσικής παρουσίας όλων αυτών των καθαρμάτων από τις πόλεις αλλά και τα χωριά μας, με τα οποία και φλερτάρουν τον τελευταίο καιρό. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό σε όλους πως η στήριξη αυτής της συμμορίας δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση μια αντισυστημική αλλά ακριβώς το αντίθετο και χειρότερο. Το αντιμνημονιακό προφίλ της φυσικά δεν αποτελεί τίποτα παραπάνω από μια πρόσκαιρη ταμπέλα την οποία αυτοί οι μισάνθρωποι έντεχνα φόρεσαν σε μια ακόμη προσπάθεια προσέλκυσης ψήφων και τίποτα παραπέρα. Έτσι λοιπόν, ενώ τα ολοένα αυξανόμενα και αυθόρμητα κινήματα όπως αυτά των αγανακτισμένων του περασμένου καλοκαιριού δείχνουν πως ο λαός αυτός αναζητά και διεκδικεί περισσότερες ελευθερίες για τον εαυτό του μακριά από την αυταρχικότητα της εξουσίας, των αφεντικών και του κράτους, έτσι λοιπόν και ο ίδιος λαός οφείλει να διαφυλάξει απ’ αυτόν τον έρποντα κίνδυνο τις νίκες, τους αγώνες και κατακτήσεις του ,σε πείσμα των δύσκολων καιρών που όλοι διανύουμε, εάν θέλει να διεκδικήσει μια μέρα “την έφοδο στους ουρανούς” και σ’ ένα καλύτερο μέλλον.

 ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ

ΣΕ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ

ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΛΑΜΙΑ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ

Αναρχικοί/ές – Αντιεξουσιαστές/τριες Λαμίας