Αναρχικοί/-ές Λαμίας

Σαν το ελάχιστο που μπορούσαμε να κάνουμε για να δώσουμε δύναμη στους απεργούς πείνας Ν.Ρωμανό και Η.Κωσταρη , που διεκδικούν μια ανάσα ελευθερίας μέσω των φοιτητικών αδειών , ήταν να αναρτήσουμε δύο πανό ένα στην κεντρική πλατεία Ελευθερίας και ένα στο σταθμό του ΟΣΕ, σήμερα Σάββατο 22 Νοεμβρίου το απόγευμα. Καλή δύναμη!

ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ

Με αφορμή την εξέγερση του Πολυτεχνείου του ’73, πραγματοποιήθηκε και φέτος συγκέντρωση και στην συνέχεια πορεία στην Λαμία . Τα καλέσματα ήταν δύο, ένα στην πλατεία Πάρκου όπου καλούσε το ΚΚΕ στις 18.30μμ και ένα δεύτερο, στο οποίο και συμμετήχαμε,  για τις 19.00 μμ στην πλατεία Ελευθερίας . Ο αριθμός των συκεντρωμένων , στην πλατεία Ελευθερίας ήταν περίπου 100 άτομα , δηλαδή μέτριος για τα δεδομένα της πόλης. Κατά τις 20.00μμ η πορεία ξεκίνησε και ακολούθησε το κλασσίκό δρομολόγιο στο κέντρο της πόλης. Στην κεφαλή της πορείας ήταν το μπλόκ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ακολουθούσε το αναρχικό- αντιεξουσιαστικό μπλόκ το οποίο και αποτελούνταν από 20 περίπου άτομα , και ακολουθούσαν αυτά του ΣΥΡΙΖΑ  και των πρωτοβάθμιων σωματίων. Μοιράστηκαν κείμενα , πετάχτηκαν τρικάκια αλληλεγγύης για τους συλληφθέντες μαθητές και φωνάχτηκαν συνθήματα με δυνατό παλμό και ποικίλες θεματικές αλλά και για τον σύντροφό και απεργό πέινας Ρωμανό. Η παρουσία των μπάτσων ήταν έντονη σε όλο το κέντρο  αλλά δεν συνέβει τίποτα το αξιοσημείωτο. Σε γενικές γραμμές , καλές εντυπώσεις με πολλούς διαδηλωτές άλλων μπλόκ να ιοθετούν τα συνθήματά μας.

Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΣΤΗΝΕΙ ΜΝΗΜΕΙΑ ΣΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΤΟΥ ΧΤΕΣ
ΚΑΙ ΠΟΛΥΒΟΛΑ ΣΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

Μόλις 41 χρόνια πέρασαν από την αιματοβαμμένη και χιλιοκατηγορημένη εξέγερση του Πολυτεχνείου, και ο κοινωνικός πόλεμος ακόμα μαίνεται. Μέσα από το πέρασμα των δεκαετιών, το κυρίαρχο σύστημα κατάφερε να μετατρέψει τη 17 Νοέμβρη, σε τίποτα περισσότερο από μία απονευρωμένη επέτειο μνήμης, της οποίας η αντικαθεστωτική φύση αποκρύπτεται. Το σύγχρονο απολυταρχικό κράτος, επιστρατεύοντας τη λήθη, παρουσιάζεται ως ο εγγυητής των ιδανικών και ελευθεριών για τις οποίες πάλεψαν οι εξεγερμένοι τότε, την ίδια στιγμή που τα δικαιώματα και οι ελευθερίες αφανίζονται με πρωτοφανή αγριότητα.
Ένα καθεστώς, το ίδιο με το σημερινό, παίρνει σάρκα και οστά μέσα από τις επιστρατεύσεις απεργών, κηρύττοντας παράνομες απεργίες, σταδιακά απαγορεύοντας και απαξιώνοντας το συνδικαλισμό. Η απάντηση του συστήματος απέναντι στις κοινωνικές διεκδικήσεις έρχεται μέσω των ΜΑΤ και των ΕΚΑΜ σε απεργίες, διαδηλώσεις, καταλήψεις, συλλήψεις ακόμα και μέσα στα σχολεία, στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους μετανάστες και τα νέα κολαστήρια φυλακές-τύπου Γ για τους φυλακισμένους. Συνεχίζοντας τη βρόμικη δουλειά, ΜΜΕ και δημοσιογράφοι, μέσα από την παραπληροφόρηση διαστρεβλώνουν τη ζοφερή πραγματικότητα δικαιολογώντας την καταστολή και την κοινωνική εξαθλίωση. Κι όμως εκεί που δεν φτάνει το γκλόπ του μπάτσου και το μικρόφωνο του δημοσιογράφου, φτάνει το μαχαίρι του χρυσαυγίτη.
Ο αγώνας των εξεγερμένων απέναντι στο φασιστικό-χουντικό καθεστώς ουδέποτε τελείωσε καθώς συναντάμε τους νοσταλγούς και πνευματικούς απογόνους της χούντας να επανδρώνουν κυβερνητικές θέσεις με δημοκρατικό μανδύα είτε επίσημες πια παρακρατικές συμμορίες, με κύριο εκφραστή τη Χρυσή Αυγή, με δήθεν αντικαθεστωτικό χαρακτήρα. Την ίδια στιγμή που το επίσημο κράτος μέσω των μπάτσων χτυπάει συλλαμβάνει και βασανίζει αντιφασίστες με υπερβάλλον ζήλο, οι φασίστες της ΧΑ με τα τάγματα εφόδου μαχαιρώνουν και δολοφονούν αγωνιζόμενους, αντιφασίστες και μετανάστες.
Όσο και να προσπαθεί κράτος και κεφάλαιο, ο διαχρονικός χαρακτήρας και η λύσσα της νεολαίας και του εργατικού κινήματος απέναντι στον ολοκληρωτισμό- φασισμό θα στέκεται πάντα εμπόδιο. Με όπλο μας την αυτοοργάνωση και τους αδιαμεσολάβητους κοινωνικούς, ταξικούς αγώνες να περάσουμε στην αντεπίθεση, η οποία θα σαρώσει από τη ρίζα κράτος και αφεντικά, μέχρι την ολική απελευθέρωση των ζωών μας και τη δημιουργία της κοινωνίας που ονειρευόμαστε. Απέναντι στη λαίλαπα και τα αδιέξοδα του καπιταλισμού να προτάξουμε την αλληλεγγύη και την αξιοπρέπεια στήνοντας τα οδοφράγματα της γενιάς μας, απέναντι σε κάθε μορφή εξουσίας.

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΔΕΝ ΗΤΑΝΕ ΓΙΟΡΤΗ
ΗΤΑΝΕ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΚΑΙ ΠΑΛΗ ΤΑΞΙΚΗ.
Συνέλευση αναρχικών αντιεξουσιαστών/τριών Λαμία

Την Παρασκευή 14 Νοεμβρίου , το απόγευμα , πραγματοποιήσαμε παρέμβαση αλληλεγγύης για τους συλληφθέντες μαθητες και τις μαθητικές καταλήψεις στη Λαμία. Η καταστολή , πόσο μάλλον των αγωνιστών μαθητών , είναι ένα θέμα μείζωνος σημασίας και παρόλες τις κουβέντες που προκαλέσαν τα πρόσφατα γεγονότα , δεν είχε συμβεί το παραμικρό. Για τον λόγο αυτό , αποφασίσαμε να μην σιωπήσουμε. Πέρίπου 10 άτομα της συνέλευσης , αναρτήσαμε πανό στην πλατεία Ελευθερίας , μοιράστηκαν ενημερωτικά κείμενα και πετάχτηκαν τρικάκια με σχετική θεματική στην πλατεία και το ευρύτερο κέντρο. Οι αντιδράσεις του κόσμου ήταν θετικές , καθώς η πλειοψηφία του κόσμου ήταν ήδη ενημερωμένη.

        ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ

              ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Μία ακόμη μαύρη πρωτιά είναι γεγονός στην Λαμία, συμπληρώνοντας έτσι,  το ζοφερό τοπίο που επικρατεί. Το «κυνήγι» μαθητών είναι μία νέα πραγματικότητα και εγκαινιάστηκε από το νέο εισαγγελέα σε συνεργασία με τον υπερβάλλοντα ζήλο των μπάτσων της πόλης. Με διαφορά 2 εβδομάδων περίπου , δύο φορές το προαναφερόμενο σινάφι εισέβαλε αρχικά στο 1ο ΕΠΑΛ και στη συνέχεια στο 1ο Ενιαίο Λύκειο, τα οποία τελούσαν υπό κατάληψη από όπου και συνέλαβαν σέρνοντας στο τμήμα, 7 και 9 μαθητές αντίστοιχα. Στη συνέχεια συνελήφθησαν οι γονείς, απαγγέλθηκαν οι γελοίες κατηγορίες της «διατάραξης κοινωνικής ειρήνης» για τους μαθητές και της «παραμέλησης εποπτείας ανηλίκου» για τους γονείς και αφέθηκαν όλοι ελεύθεροι, για να παραπεμφθούν σε δίκη. Αξίζει να αναφέρουμε ότι και πέρυσι, παρόμοιο περιστατικό είχε συμβεί πάλι στο 1ο ΕΠΑΛ που τελούσε υπό κατάληψη με τη σύλληψη 20 ατόμων και την καταδίκη 6 μαθητών σε φυλάκιση με ανασταλτικό χαρακτήρα.
Τα περιστατικά αυτά δεν είναι τυχαία, αλλά απόρροια της γενικότερης πραγματικότητας. Με την πρόφαση της οικονομικής κρίσης οι εξουσιαστές τα τελευταία χρόνια έχουν εξαπολύσει μία ολομέτωπη επίθεση σε οποιοδήποτε κεκτημένο κοινωνικό δικαίωμα το οποίο βρισκόταν εμπόδιο στις αδηφάγες ορέξεις τους. Έτσι λοιπόν την ίδια στιγμή που πραγματοποιούνται χιλιάδες απολύσεις, τα μεροκάματα γίνονται χαρτζιλίκι και οι εργασιακές συνθήκες γίνονται μεσαιωνικές, οι εργασιακοί αγώνες χτυπιούνται και τραυματίζονται με πρωτοφανή αγριότητα («παράνομες» απεργίες, εργασιακή «επιστράτευση»,ΕΚΑΜ). Το φοιτητικό κίνημα που στο παρελθόν υπήρξε πρωτοπόρο σήμερα είναι κομματιασμένο από τις κομματικές νεολαίες και την κρατική καταστολή. Οι συνθήκες φοίτησης εντατικοποιούνται, ιδιωτικοποιούνται με παροχές σχεδόν ανύπαρκτες ικανές να αποτρέψουν κάποιον από το να σπουδάσει εάν δεν έχει τα απαραίτητα χρήματα. Τέλος το μαθητικό κίνημα το πιο ανεξέλεγκτο, έχει αποδείξει στο παρελθόν, την τεράστια δύναμη που κρύβει, όπως π.χ. το ’98 με τις μεταρρυθμίσεις στην παιδεία από τον Αρσένη, αλλά και τον Δεκέμβρη του ’08 με την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
Το εκπαιδευτικό σύστημα πέρα από την εκμάθηση γενικών γνώσεων, επιχειρεί συστηματικά να κάνει πλύση εγκεφάλου στα παιδιά. Πλασάρει ως αυταπόδεικτες αλήθειες όλα όσα μελλοντικά θα χρειαστεί να είναι πιστευτά από τους ενήλικες υπηκόους του, για να δικαιολογήσει την ίδια του την ύπαρξη σαν κράτος αλλά και να νομιμοποιήσει στις συνειδήσεις μας, το καπιταλιστικό σύστημα.’Ετσι λοιπόν ο ανταγωνιστικός χαρακτήρας του καπιταλισμού σε συνδυασμό με τον κρατικό ολοκληρωτισμό, δημιούργησαν τότε και εξελίσσουν σήμερα τον επιθετικό χαρακτήρα του εκπαιδευτικού συστήματος τον οποίο αντιμετωπίζει ένας μαθητής.
Τα παιδιά καλούνται να χωρέσουν τις ζωές τους μέσα στα ασφυκτικά καλούπια που το σχολείο έχει ετοιμάσει για αυτά. Την ίδια στιγμή που ο ελεύθερος χρόνος εξαφανίζεται η ύλη των μαθημάτων πολλαπλασιάζεται και ο ρυθμός μελέτης που απαιτείται γίνεται τόσο εντατικός που εξουθενώνει ακόμα και τους πιο επιμελείς μαθητές. Η παπαγαλία και όχι η ουσιαστική κατανόηση γίνεται αυτοσκοπός, ενώ ο ανταγωνισμός ανάμεσα στα παιδιά που δημιουργείται μέσα από το σύστημα βαθμολόγησης, δημιουργεί διακρίσεις. Μέσα από την τιμωρία , την αποβολή και ορισμένες φορές το δημόσιο εξευτελισμό από μερίδα δασκάλων και καθηγητών οι ανήσυχοι μαθητές καταστέλλονται και από το σχολείο αλλά και από τις οικογένειές τους. Δεν είναι επίσης καθόλου τυχαίο το γεγονός πως το επίπεδο της μόρφωσης που το σχολείο προσφέρει έχει τόσες ελλείψεις και χαμηλή ποιότητα για τα δικά του δεδομένα και απαιτήσεις, έτσι ώστε να μπορεί να δικαιολογηθεί η ύπαρξη της παραπαιδείας, δηλαδή των φροντιστηρίων και των ιδιαιτέρων μαθημάτων, που εξουθενώνουν εκ νέου τις ψυχικές αντοχές των μαθητών και τις οικονομικές αντοχές των γονιών τους. Φυσικά οι γόνοι των πλουσίων απολαμβάνουν τις υπηρεσίες των ιδιωτικών σχολείων τα οποία σε πολλές περιπτώσεις γνωρίζουν από πρίν, τα θέματα των εξετάσεων, υπενθυμίζοντας πως οι ταξικοί διαχωρισμοί ουδέποτε εκλείψαν.
Ας μην κλείνουμε άλλο τα μάτια μπροστά στην ολοφάνερη αλήθεια, οι μαθητές είναι ικανοί να αντιληφθούν τα διογκούμενα αδιέξοδα που οι νέες μεταρρυθμίσεις στην παιδεία φέρνουν για τους ίδιους. Κατανοούν τις δύσκολες συνθήκες που βιώνουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους λόφω της οικονομικής αφαίμαξης αλλά και το γκρέμισμα των όποιων σχεδίων και ονείρων έχουν για τη μελλοντική ζωή τους. Οι μαθητικές καταλήψεις είναι και δίκαιες και επίκαιρες στις συνειδήσεις ολόκληρης της κοινωνίας. Δεν είναι δυνατόν να επιτρέψουμε σε τραμπούκους εισαγγελείς και μπάτσους να τσουβαλιάζουν μαθητές επειδή είχαν το θάρρος να διαμαρτυρηθούν, ρίχνοντάς τους ποινές στο ξεκίνημα της ενηλικίωσης. Να πούμε όλοι μαζί ένα βροντερό όχι, στην επιχειρούμενη καταστολή και τρομοκράτηση της νεολαίας. Το χτύπημα στο μαθητικό κίνημα είναι ταυτόχρονα και χτύπημα στο φοιτητικό και εργασιακό κίνημα. Ως αναρχικοί οραματιζόμαστε μία εξ’ολοκλήρου διαφορετική, ελευθεριακή παιδεία, μακριά από κρατιστικές αγκάλες και επιβολές. Μία κοινωνική παιδεία που θα σέβεται τον μαθητή, θα καλλιεργεί τη θέληση για γνώση και την τέχνη του να μαθαίνεις για να πείθεσαι και όχι το ανάποδο.

                         ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΚΑΛΑ ΜΠΑΤΣΟΙ-ΔΙΚΑΣΤΕΣ ,

                              ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ

                                   Συνέλευση αναρχικών αντιεξουσιαστων/τριων Λαμίας

Με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, τις βραδινές ώρες μέλη της συνέλευσης  πέταξαν τρικάκια σε κεντρικά σημεία της πόλης αλλα και σημεία τα οποία θα ακουλουθήσει η αυριανή παρέλαση.  Το περιεχόμενο-θεματική ήταν ενάντια στον θεσμό των παρελάσεων, ενός θεσμού φασιστικής εμπνεύσεως όπου έντεχνα οι εκάστοτε εξουσιαστές, από την δημιουργία του έως και σήμερα, προσπαθούν να πλασάρουν ως έθιμο.

ΟΙ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ ΒΡΩΜΑΝΕ

ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ-ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ-ΡΑΤΣΙΣΜΟ

ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥΣ