Αναρχικοί/-ές Λαμίας

ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ, ΜΕ ΝΤΟΠΙΟ ΚΑΙ ΞΕΝΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Το καθεστώς έκτακτης ανάγκης το οποίο μας έχει επιβληθεί τα τουλάχιστον 5 τελευταία χρόνια μοιάζει με έναν εφιάλτη που δεν τελειώνει ποτέ. Η πρόσφατη αλλαγή κυβέρνησης, λίγο φαίνεται να έχει επηρεάζει την άγρια καθημερινότητα που όλοι-ες μας βιώνουμε. Μία ακόμη πολυσυζητημένη κυβερνητική συμφωνία με τους ευρωπαίους δανειστές θα υπογραφεί και εμείς θα πρέπει να προσαρμόσουμε την επιβίωσή μας, για ακόμη μία φορά, με βάση τα νέα δεδομένα.
Ή τουλάχιστον αυτό θα περίμεναν από εμάς το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, οι 3 θεσμοί, οι οικονομικοί δείκτες, οι οίκοι αξιολόγησης, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί καθώς και όλη η διακρατική εξουσιαστική ελίτ όλων των χωρών που απαρτίζουν στο σύνολό τους την νέα «Ιερή Συμμαχία» της εποχής μας, δηλαδή την Ευρωπαϊκή Ένωση. ‘Ενα διακρατικό δημιούργημα, το οποίο συνιστά έναν από τους μεγαλύτερους οικονομικούς κολοσσούς παγκοσμίως. Μία ευρωπαϊκή «λυκοφιλία» μεγάλων και μικρών αστικών κρατών της ηπείρου που με αμοιβαίες συμφωνίες, επιβάλλουν τα καπιταλιστικά τους συμφέροντα, αποδοτικότερα σε ένα ελεγχόμενο περιβάλλον , επιδιώκοντας το κέρδος εκτός, σε παγκόσμια δεδομένα αλλά και εντός της ίδιας της «ένωσης». Έτσι οι ισχυρές οικονομίες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης ηγεμονεύουν τις οικονομικά ασθενέστερες χώρες του νότου, με κοινά αποδεκτούς όρους εκμετάλλευσης σε κρατικό επίπεδο. Μπορεί κάτι τέτοιο να μην ήταν τόσο φανερό στο παρελθόν αλλά μέσα στον τυφώνα της οικονομικής κρίσης το τοπίο ξεκαθάρισε για τα καλά.
Το χρέος, δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα εργαλείο επιβολής εξοντωτικών μέτρων σε ολόκληρες κοινωνίες, όπως της ελληνικής παρόλο που οι ίδιες δεν είχαν λόγο, ούτε κέρδος στο κομμάτι της πολιτικής οικονομικής διαχείρισης των κρατών τους. Εμείς από την σκοπιά των καταπιεσμένων, των αγωνιζόμενων και των από κάτω αυτού του κόσμου, δεν αναγνωρίζουμε κανένα χρέος προς τους δυνάστες μας. Οποιαδήποτε άλλη ερμηνεία με αποδοχή του χρέους ισοδυναμεί με έναν αργό θάνατο.
Η παρούσα κυβέρνηση, μην έχοντας να επιδείξει τίποτα το ριζοσπαστικότερο πέρα από μία διαπραγμάτευση με τους εταίρους, θεσμούς ή όπως αλλιώς θέλουμε να ονομάζουμε τα αφεντικά μας είναι καταδικασμένη να οδηγηθεί σε αποτυχία. Όλες οι μέχρι τώρα κινήσεις της κυβέρνησης, όσο φιλολαϊκές και να φαντάζουν σήμερα, δεν θα έχουν καμία ουσία και ισχύ με την υπογραφή μίας ενδεχόμενης απεχθούς συμφωνίας για τη χώρα. Η επίκληση σ’ ένα ενδεχόμενο «ρήξης» από μία μερίδα των κυβερνώντων, χωρίς κανένα χαρακτηριστικό προοπτικής ή στόχευσης, μόνο σαν πυροτέχνημα μπορεί να χαρακτηριστεί για την δημιουργία εντυπώσεων, παρά ως μία συνειδητή επιλογή αγώνα.
Ως αναρχικοί-ές δεν αναγνωρίζουμε κανενός είδους χρέος και εργαζόμαστε αδιάκοπα για την ολοκληρωτική καταστροφή της καπιταλιστικής Ε.Ε. από τα χαλάσματα της οποίας θα ανθίσει η πραγματική ευρωπαϊκή ένωση των αγωνιζόμενων λαών που θα τσακίζουν και θα καταστρέψουν τα εκεί αφεντικά και εξουσιαστές τους. Οφείλουμε να οργανώσουμε την επίθεσή μας, σε πρώτο βήμα, απέναντι σε ότι μνημονιακό εφαρμόστηκε τα τελευταία χρόνια , χωρίς ταυτόχρονα να παλεύουμε για μία προ κρίσης εποχή παχέων αγελάδων. Μόνο μέσα από αδιαμεσολάβητους αγώνες και αυτοοργανομένες δομές αντίστασης μπορούμε να ξεκινήσουμε να χτίζουμε αυτή την άλλη κοινωνία για την οποία παλεύουμε. Μία κοινωνία όπου οι ζωές μας δεν θα καθορίζονται από οικονομικούς δείκτες- διαγράμματα και τεχνοκράτες αλλά από τις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες και τα θέλω μας. Μία πραγματικότητα μακριά από κράτη και εξουσία, για την δική μας έφοδο στους ουρανούς.

ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΒΑΣΗΣ, ΣΤΕΚΙΑ , ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ , ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ

Σήμερα , ημέρα Πέμπτη 11 Ιουνίου στις 19.30 στην πλατεία Ελευθερίας , ενώνουμε τις φωνές μας ενάντια σε ότι μας πνίγει και μας σκλαβώνει κόντρα στις προσταγές των κυριάρχων. Αμφισβητούμε στην πράξη την άγρια καθημερινότητα που επιβάλλουν το κράτος , η εξουσία και το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. Να είμαστε όλοι/-ες εκεί…

Η ΕΥΡΩΠΗ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ
ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ,
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΦΑΓΕΙΟ ΤΩΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ

Τα τραγικά γεγονότα στα ΕΛ.ΠΕ. που είχαν ως αποτέλεσμα τον θάνατο 4 εργατών αλλά και τον σοβαρό τραυματισμό δύο ακόμα που παραμένουν νοσηλευόμενοι σε κρίσιμη κατάσταση , δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να μας αφήσει αδιάφορους/-ρες. Για τον λόγο αυτό πραγματοποιήσαμε παρέμβαση ενημερωτικού χαρακτήρα στην πλ. Ελευθερίας όπου και αναρτήθηκε πανό , μοιράστηκαν ενημερωτικά κείμενα και πετάχτηκαν τρικάκια. Η παρέμβαση ξεκίνησε κατά τις 19.30 και διήρκεσε περίπου μία ώρα. Οι αντιδράσεις του κόσμου ήταν θετικές .

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ
ΜΗΝ ΕΧΕΤΕ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΕΡΓΑΤΕΣ

* Το κείμενο που μοιράστηκε στην παρέμβαση για τους 4 νεκρούς στα ΕΛ.ΠΕ. δεν είναι κείμενο της συνέλευσής μας , αλλά αποτελεί αναδημοσίευση κειμένου από συντρόφους/-σες από την Θεσ/νίκη

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ
4 ΕΡΓΑΤΕΣ ΣΤΑ ΕΛ.ΠΕ.
Την Παρασκευή 08/05/2015 κατά τη διάρκεια έργων συντήρησης στα διυλιστήρια του Ασπρόπυργου και συγκεκριμένα στον όμιλο Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛ.ΠΕ.) ιδιοκτησίας του μεγαλοεγκληματία Λάτση, γίνεται ανάφλεξη και ακολουθεί έκρηξη. Τραυματίζονται 6 εργαζόμενοι εκ των οποίων οι 4 χάνουν τη ζωή τους. Αυτό είναι και το προσωρινό επιστέγασμα της προπαγάνδας των Μ.Μ.Ε. που ως φερέφωνα των συμφερόντων του κράτους και του κεφαλαίου μίλησαν εξαρχής για ελαφρά τραυματισμένους από την έκρηξη.
Αυτές οι δολοφονίες έρχονται να προστεθούν στους δεκάδες δολοφονημένους εργαζόμενους στα κάτεργα του Λάτση. Έρχονται να προστεθούν στους εκατοντάδες δολοφονημένους εργαζόμενους στα κάτεργα των εφοπλιστών, των μεγαλοεπιχειρηματιών, των βιομηχάνων όπως οι Λάτσης, Βαρδινογιάννης, Μαρινάκης, Φέσσας, Κοντομηνάς, Αλαφούζος κ.α. Σε μια λίστα που οι θάνατοι είναι απλά αριθμοί, κομμάτι μιας συνάρτησης που αυξάνει γεωμετρικά τους αριθμούς των κερδών του ντόπιου και υπερεθνικού κεφαλαίου.
Η δραστηριότητα όμως της εγκληματικής αυτής οργάνωσης δεν σταματάει εδώ. Το κέρδος είναι συνυφασμένο με την εκμετάλλευση και αυτή με τη σειρά της άρρηκτα συνδεδεμένη με το αίμα. Έτσι η ανάπτυξη που πρεσβεύει όλος αυτός ο συρφετός είναι οι εξευτελιστικές συνθήκες εργασίας στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς χωρίς μέτρα ασφαλείας και με τους κατώτατους παχυλούς μισθούς, είναι η λεηλασία της φύσης με την καταστροφή των φυσικών πόρων, είναι τέλος οι αμέτρητες δολοφονίες κάθε μορφής ζωής. Γιατί η ισχυρή Ελλάδα-που σημαίνει η συντήρηση του ντόπιου κεφαλαίου για τη διαφύλαξη της ασφάλειας του υπερεθνικού- θέλει θυσίες.
Από τα προολυμπιακά έργα του 2004 μέχρι το κάθε κάτεργο της ΤΙΤΑΝ, της ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ, της ΕΛ.ΠΕ. οι νεκροί εργάτες στέλνουν ένα και μόνο μήνυμα: μόνο η οργάνωση και ο πολύμορφος αγώνας για την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο θα αποτελέσει το ανάχωμα για αυτή την θηριωδία.
Η σιωπή είναι συνενοχή
Καμιά ειρήνη με το ντόπιο και υπερεθνικό κεφάλαιο…

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΧΩΡΟ «ΕΠΙ ΤΑ ΠΡΟΣΩ» ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ

Το βράδυ της 26ης Απριλίου , την ώρα που πραγματοποιούνταν συνέλευση από συντρόφους/φισσες μέσα στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο “Επί τα πρόσω” στην Πάτρα, ομάδα 15 περίπου τραμπούκων πραγματοποίησαν επίθεση στο χώρο με πέτρες και ξύλα. Η κινητοποίηση των συντρόφων ήταν άμεση καθώς η επίθεση αποκρούστηκε άμεσα χωρίς κανένα τραυματισμό μελών της συνέλευσης και με μηδαμινές σχεδόν υλικές ζημιές στο κτίριο. Οι επιτιθέμενοι τράπηκαν σε φυγή ενώ λίγο αργότερα πραγματοποιήθηκε πορεία στη γειτονία με την παρουσία δεκάδων αλληλέγγυων που έσπευσαν στο σημείο.
Τα στέκια , οι καταλήψεις και οι κινηματικοί χώροι που στεγάζουν τις αναρχικές και αντιεξουσιαστικές ιδέες , αποτελούν τα ζωντανά κύτταρα του αναρχικού χώρου, τα κέντρα του αγώνα και της αντίστασης μέσα από συλλογικές αποφάσεις και δράσεις. Η υπεράσπιση του χαρακτήρα αλλά και της ύπαρξης των αυτοοργανωμένων δομών είναι ένα ζήτημα κομβικής σημασίας , καθώς μέσα από τις δομές μας, οι ιδέες , ο αντιεξουσιαστικός τρόπος λειτουργίας των συνελεύσεών μας , οι σκέψεις και οι δράσεις μας απέναντι στο υπάρχον , διαχέονται στην κοινωνία με τον πιο άμεσο και αδιαμεσολάβητο τρόπο. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός , ότι οι χώροι που προτάσσουν αυτές τις “αιρετικές” για το σύστημα ιδέες και δράσεις έχουν βρεθεί πολλές φορές στο στόχαστρο των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους αλλά και του φασιστικού παρακράτους. Για όλους τους παραπάνω λόγους η επίθεση σε ένα τέτοιο χώρο από τον οποιονδήποτε , αποτελεί ένα ξεκάθαρο πολιτικό μήνυμα φίμωσης απέναντι σε όλους και όλες μας , απέναντι στον αγώνα μας ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο, απέναντι στο όραμά μας για μια άλλη κοινωνία χωρίς την εκμετάλλευση ανθρώπου σε άνθρωπο.
Η όποια «υπερ-επαναστατικότητα» από την πλευρά των τραμπούκων , εάν αυτή θεωρήσουμε ότι είναι υπαρκτή , καλό θα ήταν να μεταφράζεται σε επιθέσεις ενάντια σε ότι μας σκλαβώνει σήμερα, ενάντια σε κράτος και εξουσία, ”καλύτερα απ’ ότι το κάνουν οι άλλοι” και όχι με ενδοκινηματικά νταηλίκια και πολιτικάντικους τσαμπουκάδες που μοναδικό σκοπό έχουν, να επιβάλουν τις θέσεις τους διά ροπάλου στους υπολοίπους. Το έχουμε ξαναζήσει σαν χώρος το φαινόμενο αυτό σε έξαρση, σε άλλη μεγάλη πόλη στο παρελθόν και γνωρίζουμε τα ολέθρια αποτελέσματα που έχει για όλους εμάς αλλά και τα ευεργετικά αποτελέσματα που καρπώνονται ακούραστα οι κρατιστές και εξουσιαστές.
Από μέρους μας , δρώντας χρόνια τώρα σαν συνέλευση σε μία πόλη που δεν βρήκαμε έτοιμες δομές για να χρησιμοποιήσουμε και χωρίς να έχουμε καταφέρει να δημιουργήσουμε νέες μέχρι τώρα, η έλλειψη τους και η σημασία τους, είναι για εμάς κάτι παραπάνω από εμφανείς . Η αλληλεγγύη μας στους συντρόφους/σσες του αυτοδιαχειριζόμενου χώρου “Επί τα πρόσω” στην Πάτρα είναι δεδομένη και αυτονόητη.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΟΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ, ΣΤΕΚΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΠΙΣΩ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ, ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ

Συνέλευση Αναρχικών Αντιεξουσιαστών/τριών Λαμίας

Με αφορμή την επέτειο της λήξης του 2ου παγκοσμίου πολέμου , θεωρήσαμε πως θα έπρεπε και εμείς να δώσουμε ένα επίκαιρο μήνυμα ενάντια στο φασισμό και όχι γενικότητες περί “αντιφασιστικής νίκης των λαών”. Για τον λόγο αυτό αναρτήσαμε πανό στην πλ.Ελευθερίας. Ο αντιφασιστικός αγώνας ουδέποτε τελείωσε και ουδέποτε αρκέστηκε σε “νίκες”. Όσο το υπάρχον σύστημα θα συνεχίζει να εξαθλιώνει και να ελέγχει τις ζωές μας, τόσο το ίδιο θα συνεχίζει να γεννά και να αναπαράγει το φασισμό. Ο ουσιαστικός μαχητικός αντιφασιστικός αγώνας πάντα ανήκε και πάντα θα είναι στο δρόμο, ενάντια σε κράτος και κάθε εξουσία…

Ανταποκριθήκαμε στο κάλεσμα φίλων και συγγενών του Στέφανου Κόλλια, για συγκέντρωση αλληλεγγύης στην Καλοσκοπή Φωκίδας , στις 2 Μάη , στην πλατεία του χωριού στις 12.00 το μεσημέρι. Αφορμή για την συγκέντρωση αποτέλεσε η δεύτερη πετυχημένη απόπειρα ολοκληρωτικού εμπρησμού του σπιτιού του αγωνιστή Στέφανου Κόλλια , (χωρίς να αναφέρουμε τις δύο ακόμη αποτυχημένες απόπειρες) , ο οποίος είχε δηλώσει την προθεσή του να εγκατασταθεί μόνιμα στο χωριό του και εξ αρχής είχε παλέψει ενάντια στην λεηλασία της φύσης που προκαλείτε στην ευρύτερη περιοχή από την λειτουργία των μεταλλείων βωξίτη
Μέλη της συνέλευσης συμμετείχαν ως αλληλέγγυοι στην συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε , την οποία πλαισίωναν περίπου 70-80 άτομα συνολικά , από κατοίκους , φίλους , τοπικούς φορείς , μέλη της ΑΝΤΑΡΣΙΑ και του ΣΥΡΙΖΑ κλπ. Στην κουβέντα που ακολούθησε τοποθετήθηκε πολύς κόσμος σχετικά με τα προβλήματα της περιοχής σχετικά με την ερήμωση του τόπου , την οικολογική καταστροφή από τα μεταλλεία ,την οργάνωση του αγώνα, τους εμπρησμούς στο σπίτι αλλά και την στοχοποίηση του αγωνιστή Κόλλια , ο οποίος για προσωπικούς λόγους δεν μπορούσε να είναι παρών
Μετά την λήξη της κουβέντας , πραγματοποιήθηκε πορεία στο χωριό όπου φωνάχτηκαν συνθήματα όπως “Ενάντια στης φύσης την λεηλασία , αγώνας για την γή και την ελευθερία.”, “Φωτιά στα κάτεργα των μεταλλευτικών και όχι στα σπίτια των Κουκοβιστιανών.” , “Καίνε τα σπίτια , σκάβουν τα βουνά , να βγάλουνε παράδες τα αφεντικά” , Στέφανε γερά , στο χωριό ξανά” κ.α.
Η πορεία κατέληξε στο καμένο σπίτι όπου ο κόσμός παρέμεινε συγκεντρωμένος για αρκετή ώρα και στην συνέχεια αποχώρησε. Εμείς από μέρους μας δηλώνουμε πως κανένας αγωνιστής δεν γίνεται να μείνει μόνος απέναντι στην τρομοκρατία των μεταλλείων , θεωρούμε πως θα πρέπει να δοθούν νέα καλέσματα και να φουντώσει το κίνημα αλληλεγγύης. Ο αγώνας του Στέφανου Κόλλια είναι αγώνας όλων μας.