ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ

Οι μειώσεις των μισθών και των συντάξεων, η βαριά φορολογία , η ακρίβεια, η εκτίναξη της ανεργίας, οι αλλαγές στο ασφαλιστικό και οι πετσοκομμένες δημόσιες παροχές, είναι η μοναδική “πραγματικότητα” που μπορεί να προσφέρει το σημερινό πολιτικό σύστημα. Πάντα η επιβολή των νέων μέτρων, γίνεται «διά ροπάλου», με την  παγίωση της αστυνομοκρατίας σε όλα τα κέντρα των μητροπόλεων αλλά και με την αυξανόμενη καταστολή απέναντι σε οποιοδήποτε αγωνιζόμενο κομμάτι της κοινωνίας αντιδρά (απεργούς, διαδηλωτές, αντιφασίστες, πρόσφυγες κλπ.). Η διαρκής επίθεση που δέχεται η κοινωνία από το κράτος , το ντόπιο και το ξένο κεφάλαιο, είναι μία επίθεση που εντείνεται με την εμφάνιση στο προσκήνιο της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης του 2008. Η άνευ προηγουμένου εξαθλίωση και η φτωχοποίηση των “από κάτω” αυτού του κόσμου, αποτελεί μονάχα μία θλιβερή καθημερινότητα η οποία δεν θα μπορούσε ποτέ να πραγματοποιηθεί χωρίς τους συνεχείς εκβιασμούς , την καλλιέργεια του φόβου και τέλος τις επίπλαστες συνθήκες “εκτάκτου ανάγκης”, που έφεραν σε ισχύ τα απανωτά μνημόνια.

Εν μέσω όλων αυτών, οδηγούμαστε στο σημείο να συζητάμε,  για το θεμελιώδες δικαίωμα του ανθρώπου στη στέγαση, μία κουβέντα που ανοίγει με την πρώτη τμηματική απελευθέρωση των πλειστηριασμών στην πρώτη κατοικία. Για πρώτη φορά οι κυβερνώντες, με την πρόφαση της ρύθμισης των “κόκκινων  δανείων”, δεν διστάζουν να δημιουργήσουν ρεαλιστικές προϋποθέσεις για την εσκεμμένη δημιουργία των αυριανών αστέγων. Ένα ακόμη νομοσχέδιο που ως μόνο στόχο έχει την συγκέντρωση του πλούτου στα χέρια ακόμη λιγότερων προνομιούχων, θα κατατεθεί σύντομα.  Από τη μία, ανακεφαλαιώνονται πάλι  οι τράπεζες και οι “επενδυτές” αρπάζουν για ψίχουλα ολόκληρα κομμάτια γης και κατοικίες. Στον αντίποδα δημιουργείται περισσότερη ανασφάλεια στην πλειοψηφία της κοινωνίας, καθώς  χιλιάδες οικογένειες, ήδη αδυνατούν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες. Η μοναδική πραγματικότητα που μπορούν να επιφέρουν οι πλειστηριασμοί και οι εξώσεις  που έρχονται, είναι η ολοκληρωτική εξαθλίωση του ατόμου, καθώς οι “νέοι” άστεγοι πλέον, θα αποτελέσουν μια νέα στρατιά από ακόμη πιο φθηνό, πιο ευέλικτο και πιο πειθαρχημένο εργατικό δυναμικό για τις ορέξεις των κάθε λογής αφεντικών, καθώς οι συνθήκες επιβίωσής τους γίνονται δραματικά χειρότερες.

Φυσικά, το ζήτημα της πρώτης κατοικίας δεν περιορίζεται στα στενά όρια της ιδιοκτησίας, ούτε είναι είδος πολυτέλειας. Το δικαίωμα στη στέγη, όπως και το δικαίωμα σε νερό, τροφή, υγεία και παιδεία, είναι θεμελιώδης βιοτικές ανάγκες, όλων μας. Δεν παζαρεύουμε κανένα κοινωνικό κεκτημένο, όποια και να είναι η οικονομική συγκυρία, όποια και να είναι η πρόφαση των εξουσιαστών κάθε φορά. Απέναντι στη λογική της ανάθεσης και τους αυτόκλητους σωτήρες του κοινοβουλίου και του κράτους, να προτάξουμε την κοινωνική αλληλεγγύη, σαμποτάροντας κάθε κίνηση πλειστηριασμού και κατάσχεσης. Να μπούμε μέσα στις δικαστικές αίθουσες και να μπλοκάρουμε τους πλειστηριασμούς στη γέννησή τους, να βρεθούμε μπροστά από κάθε σπίτι που απειλείται με εκκένωση και να αποτρέψουμε στην πράξη τα σχέδια κράτους, αφεντικών και μπάτσων. Να οικιοποιηθούμε τους δημόσιους χώρους με μαζικές καταλήψεις σε άδεια σπίτια και εγκαταλελλειμμένα κτίρια, λύνοντας έτσι το όποιο οικιστικό πρόβλημα προκύψει, δημιουργόντας έτσι νέες εστίες αντίστασης και συλλογικοποίησης σε κάθε γειτονιά, περιοχή και χώρο εργασίας. Να ανθίσουν οι αυτοοργανωμένες, αντιιεραρχικές λαϊκές συνελεύσεις, να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, να μην τους το επιτρέψουμε !

ΕΞΩΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΒΙΛΛΕΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΚΑΝΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ

Το Σάββατο 12 Δεκέμβρη στη Λαμία, πραγματοποιήθηκε από μέλη της συνέλευσης , παρέμβαση αλληλεγγύης και αντιπληροφόρησης, για την υπόθεση του διωκόμενου αναρχικού συντρόφου Θ. Σίψα. Η παρέμβασή μας αυτή εντάχθηκε στα πλαίσια της πανελλαδικής ημέρας αλληλεγγύης στον σύντροφο Σίψα από την Αναρχική Ομοσπονδία , της οποίας και η συνέλευσή μας, αποτελεί δόκιμο μέλος.

Η παρέμβαση ξεκίνησε στις 12.00 το μεσημέρι, στο κέντρο, στην πλ. Ελευθερίας , όπου και αναρτήθηκε πανό αλληλεγγύης και μοιράστηκαν κείμενα της ομοσπονδίας σε διερχόμενους/-ες. Η παρέμβαση διήρκεσε για περίπου μιάμιση ώρα.

Τα στημένα κατηγορητήρια και η γελοιότητα των μπάτσων-δικαστών θα καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος.Κανένας σύντροφος δεν πρέπει και δεν θα μείνει μόνος απέναντι στις εξουσιαστικές σκευωρίες. Κουράγιο σύντροφε , η αλληλεγγύη ήταν πάντα το όπλο μας!

ΟΧΙ ΣΤΟ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟ ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΟ

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟ ΑΝΑΡΧΙΚΟ Θ. ΣΙΨΑ

Για ακόμη μία φορά και για ακόμη μία χρονιά , επιλέξαμε να κρατήσουμε ζωντανή στις συνειδήσεις και στις καρδιές μας , την πύρινη μαγεία της εξέγερσης του 2008 , μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου από τις σφαίρες του μπάτσου Κορκονέα. Το κάλεσμα της συνέλευσης είχε δοθεί για τις 19.00 στην πλ. Ελευθερίας , όπως και έγινε . Η προσυγκέντρωση ξεκίνησε με το στήσιμο της μικροφωνικής στο χώρο, την ανάρτηση πανό και το μοίρασμα κειμένων της συνέλευσης και εφημερίδων ΑΠΑΤΡΙΣ. Από το μικρόφωνο δόθηκε και η αλληλεγγύη μας στους 5 διωκόμενους αγωνιστές φοιτητές που απειλούνται με απέλαση στις ιταλικές αρχές.

Με τον κόσμο να συγκεντρώνεται στην πλατεία , ξεκίνησε και η πορεία περίπου μία ώρα αργότερα. Το αναρχικό μπλόκ αποτελούνταν από 50 περίπου άτομα, κυρίως νεολαίους, ενώ μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που συμμετείχαν στην συγκέντρωση ακολούθησαν την πορεία με δικό τους πανό στο τέλος. Η πορεία κινήθηκε σε κεντρικούς δρόμους , όπου και φωνάχτηκαν  πλήθος  συνθήματα,  μοιράστηκαν κείμενα, γράφτηκαν σπρέι σε τοίχους και πετάχτηκαν τρικάκια σε όλη την διαδρομή. Άξιο αναφοράς είναι η παντελής έλλειψη μπάτσων σε ολόκληρο το κέντρο της πόλης. Η μοναδική παρουσία της αστυνομίας ήταν ένα τσούρμο γνωστών-αγνώστων με πολιτικά της ασφάλειας, που ακολουθούσαν την πορεία από απόσταση ασφαλείας. Σε γενικές γραμμές θετικές οι εντυπώσεις όλων μας και σχετικά ικανοποιητικός ο αριθμός των συμμετεχόντων για τα δεδομένα της πόλης.

ΝΑ ΣΒΗΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΤΩΝ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΩΝ

Ήταν εκείνο το μοιραίο βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου του 2008, όταν η δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου από τις σφαίρες του μπάτσου Κορκονέα, πυροδότησε μία από τις μαζικότερες και εκρηκτικότερες εξεγέρσεις στην πρόσφατη ελληνική ιστορία. Μία κοινωνία υπνωτισμένη και αποχαυνωμένη ακόμη από την ψεύτικη ευημερία και τον καταναλωτισμό, ξύπνησε από το λήθαργο, καθώς οι χιλιάδες των εξεγερμένων πλημμύρισαν τα κέντρα των πόλεων, ανάβοντας φωτιές και στήνοντας οδοφράγματα, επιτιθέμενοι σε δυνάμεις καταστολής, πυρπολώντας κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους, καταλαμβάνοντας δημόσια κτήρια. Η συσσωρευμένη κοινωνική και δημόσια οργή δεκαετιών, οι κοινωνικές ανισότητες, η υπέρμετρη κρατική καταστολή και η μαζική απειθαρχία σ’ένα ασφυκτικά δομημένο σύστημα ρόλων για όλους, αποτέλεσαν τα βαθύτερα αίτια της μαζικότητας και της έκτασης που χαρακτήρισαν την εξέγερση.

Ερχόμενοι στο σήμερα, βρισκόμενοι μέσα στον κυκλώνα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, επιβιώνοντας μέσα σε μία κοινωνία, της οποίας η εξαθλίωση μοιάζει να μην έχει τέλος, οι αιτίες και οι αφορμές για μία νέα εξέγερση αποτελούν μονόδρομο. Το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, ευρισκόμενο αντιμέτωπο, για ακόμη μία φορά, με μία οικονομική κρίση, που το ίδιο δημιούργησε, μοιάζει με ένα λαβωμένο θηρίο, που στην προσπάθειά του να σωθεί , δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο. Η Ε.Ε, δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο, από έναν από τους βασικότερους πυλώνες αυτού του παγκόσμιου τέρατος. Μία σύγχρονη «Ιερή Συμμαχία», που έχει ως μοναδικό σκοπό την ακόρεστη ικανοποίηση του μεγάλου κεφαλαίου, μέσω της εντυνώμενης εξαθλίωσης και του μαρασμού ολόκληρων ευρωπαϊκών κοινωνιών. Η Ελλάδα ως γνήσιος υπηρέτης των ευρωπαϊκών προσταγών, έχει οδηγηθεί σε ένα πολιτικό αδιέξοδο. Οι πολιτικές που εφαρμόζονται τα τελευταία χρόνια, τα απανωτά μνημόνια, η λιτότητα και οι περικοπές, έχουν εφαρμοστεί με τον ίδιο ζήλο, από όλες τις πολιτικές δυνάμεις που διαθέτει το εγχώριο πολιτικό σύστημα. Τελειώσαμε με τις αυταπάτες των επίπλαστων δίπολων, των “μνημονιακών”  και των “αντιμνημονιακών”, των “αριστερών” και των “δεξιών”, των “προοδευτικών” και των “συντηρητικών” . Είναι πλέον φανερό πως το υπάρχον σάπιο πολιτικό σύστημα, δεν εξανθρωπίζεται, δεν είναι ικανό να προσφέρει λύσεις, παρά μόνο να εξυπηρετεί το κεφάλαιο, τα αφεντικά και τις εξουσιαστικές αντικοινωνικές λογικές τους, όποιοι και να είναι οι διαχειριστές του. Ο μόνος πραγματικός διαχωρισμός βρίσκεται ανάμεσα στα δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα. Των στρατευμένων με το υπάρχον σύστημα εξαθλίωσης και αυτών που εργάζονται αδιάκοπα για την οριστική καταστροφή του.

Η εξέγερση του Δεκέμβρη , έφερε τον τρόμο στους εξουσιαστές εντός και εκτός συνόρων. Η φυσική αντίδρασή τους ήταν η εντεινόμενη καταστολή που ακολουθείται μέχρι σήμερα. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, νέες νομοθεσίες, διεθνή εντάλματα σύλληψης και συνεργασίες αστυνομιών εφαρμόζονται εις βάρος «δημοκρατικών» ελευθεριών των πολιτών, πολλές φορές με την πρόφαση καταπολέμισης των τρομοκρατικών επιθέσεων. Εντός συνόρων, παρατηρούμε την συνολική αναβάθμιση του κατασταλτικού μηχανισμού, σε νομικό επίπεδο(τρομονόμοι κλπ) αλλά και σε επιχειρισιακό επίπεδο με νέες αντικοινωνικότερες ομάδες μπάτσων, να συνθέτουν την φανερή αστυνομοκρατία. Στον αντίποδα, η εξέγερση άφησε πίσω την πολύτιμη εμπειρία, τόσο στο επίπεδο της συνειδητοποίησης της πραγματικής δύναμης του εξεγερμένου λαού, όσο και της οικειοποίησης από τις πλατιές λαϊκές μάζες, του αυτοοργανομένου, οριζόντιου και αντιιεραρχικού τρόπου λειτουργίας. Για πρώτη φορά εκείνες τις ημέρες και νύχτες της εξέγερσης στήθηκαν λαϊκές συνελεύσεις γειτονιών, οργανώθηκαν πρωτοβάθμια σωματεία και δημιουργήθηκαν κέντρα αγώνα μέσα σε κατειλημμένα δημαρχεία και δημόσια κτήρια. Όλα τα παραπάνω αποτέλεσαν μία σπουδαία παρακαταθήκη που επηρέασε και επηρεάζει όλα τα μεταγενέστερα κοινωνικά κινήματα.

Ως αναρχικοί-ές θεωρούμε πως το μεγαλύτερο λάθος των καταπιεσμένων αυτού του κόσμου, θα είναι η ολοκληρωτική παράδοση και αποδοχή της εξαθλίωσης και της μιζέριας που προσφέρει το σύστημα σήμερα. Να οργανώσουμε την δική μας ολομέτωπη επίθεση απέναντι στον κόσμο των κυρίαρχων. Να σπάσουμε τα δεσμά μας, και να τολμήσουμε να φανταστούμε έναν άλλο κόσμο, ισότητας και ελευθερίας, που θα στηθεί πάνω στα συντρίμμια της σημερινής απάνθρωπης καπιταλιστικής σκλαβιάς. Με πύρινα οδοφράγματα και διαρκείς εξεγέρσεις, αγώνας μέχρι την κοινωνική επανάσταση για τον κομμουνισμό και την αναρχία.

ΝΑ ΕΞΕΓΕΡΘΟΥΜΕ, ΝΑ ΤΟΥΣ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ !