Η ΣΤΕΓΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ…
Μέσα στο σεληνιακό τοπίο της ελληνικής πραγματικότητας, έτσι όπως διαμορφώθηκε, στην περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης, από τις δεξιές-αριστερές κυβερνήσεις και την Ευρωπαϊκή Ένωση, η εκστρατεία αφαίμαξης του κοινωνικού πλούτου βάζει άλλον έναν στόχο: τη στέγαση. Μετά από την ολομέτωπη επίθεση κράτους και κεφαλαίου στην εργασία, την αγροτική παραγωγή, την ασφάλιση, τις κοινωνικές ελευθερίες, το περιβάλλον και τα κοινωνικά αγαθά, θέτουν στο στόχαστρο τους ένα από τα ελάχιστα εναπομείναντα υλικά στηρίγματα της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων.
Το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο που ψηφίστηκε από τη βουλή, αποτελεί ένα ακόμα μέτωπο του νέου πολέμου που έχει κηρύξει το ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο στους μισθωτούς, τους αυτοαπασχολούμενους, τους αγρότες, τους συνταξιούχους και κατ’ επέκταση στο σύνολο των ανθρώπων που συντηρούν με τα εισοδήματά τους (παιδιά, συγγενείς με χρόνιες παθήσεις κλπ). Μετά και το νέο εγκληματικό νομοσχέδιο κατά της κοινωνικής ασφάλισης, είναι πιο φανερό από ποτέ ότι μία ολομέτωπη ταξική αντεπίθεση, στα πεδία της στέγασης, της ασφάλισης, της υγείας, με απώτερο στόχο μια συντονισμένη προλεταριακή άρνηση πληρωμών, είναι αναγκαία.
Αφήνοντας πλέον στην άκρη κάθε πρόσχημα, η πρόσφατη ψήφιση των προαπαιτούμενων στα τέλη του 2015 από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ανοίγει τον δρόμο για την επέλαση και του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου ενάντια στη κατοικία. Τη διαχείριση των κόκκινων δανείων και των ακινήτων αναλαμβάνουν πλέον διεθνείς επενδυτικοί οίκοι και funds, ενώ μεταξύ άλλων, ως θεματοφύλακας των συμφερόντων των οφειλετών απέναντι στις παραπάνω εταιρείες, εμφανίζεται η Τράπεζα της Ελλάδος και ο Κώδικας Δεοντολογίας των Τραπεζών (!).
Μετά τις «νομοτεχνικές βελτιώσεις» του Νοεμβρίου που ουσιαστικά πετσοκόβουν τις όποιες προστατευτικές διατάξεις ίσχυαν μέχρι τώρα, το πλαίσιο προστασίας από τους πλειστηριασμούς αυστηροποιείται δραματικά, τα χρονικά όρια μένουν ασαφή, ενώ εισάγονται νέες αφηρημένες έννοιες όπως ο «συνεργάσιμος δανειολήπτης». Διασαφηνίσεις, ορισμοί, αξιολογήσεις κτλ., περνάνε όλα στη κρίση των τραπεζών. Η κυβέρνηση νίπτει τας χείρας της, ζητώντας απλά από τους τραπεζίτες να δείξουν κατανόηση και επιείκεια (βλ. δηλώσεις Δραγασάκη τον Νοέμβριο). Οι ουρές των οφειλετών στα ειρηνοδικεία στα τέλη του περασμένου Δεκέμβρη, για την ένταξή τους στις σχετικά ευνοϊκές ρυθμίσεις του νόμου Κατσέλη, αναδεικνύουν τις διαστάσεις της απειλής. Η ίδια η αίτηση για ένταξη στον εν λόγω νόμο, αποτελεί μια κοστοβόρο διαδικασία με το απαιτούμενο ποσό να ανέρχεται στα 1000 περίπου ευρώ. Ακόμα και η αξίωση προστασίας, πληρώνεται αδρά.
Από την 1/1/ το 2016, καταργήθηκε η δυνατότητα της μηδενικής δόσης για όσους παρουσιάζουν μηδενικό εισόδημα ή αδυνατούν όχι μόνο να πληρώσουν τις δόσεις τους αλλά και να αντεπεξέλθουν στα καθημερινά έξοδα της οικογένειάς τους. Επιπλέον, άνοιξε η διαδικασία της ελεύθερης εκποίησης και της μείωσης του κόστους του εκπλειστηριάσματος. Αν δηλαδή ο πρώτος πλειστηριασμός αποβεί άκαρπος, ο δεύτερος ξεκινάει από το μισό της εμπορικής αξίας του ακινήτου, ενώ αν κι αυτός δεν ολοκληρωθεί, ο τρίτος ξεκινάει από μηδενική τιμή εκκίνησης. Ακόμα, αν το ακίνητο εκπλειστηριαστεί σε ποσό χαμηλότερο της εμπορικής του αξίας και του ποσού του δανείου, ο οφειλέτης συνεχίζει να χρωστάει στη τράπεζα το υπολειπόμενο ποσό. Και χάνει το σπίτι του και συνεχίζει να χρωστάει. Στην ουσία ζητείται από τους δανειολήπτες η εξόφληση του δανείου τους για δεύτερη φορά. Κι αυτό, τη στιγμή που πολλά από τα κόκκινα δάνεια έχουν στην ουσία εξοφληθεί προς τις τράπεζες μέσω των φόρων και την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
Αν λοιπόν, κάποιος αδυνατεί να αποδώσει στις τράπεζες το καθαρό τους κέρδος, θα χαρακτηρίζεται «μη συνεργάσιμος» και το σπίτι του θα βγαίνει στο σφυρί ή εναλλακτικά, το δάνειο του θα μπορεί να περνάει στα χέρια των επενδυτικών οίκων, οι οποίοι με ακόμα μεγαλύτερη ευκολία από τις τράπεζες –καθώς δεν προσδοκούν απαραίτητα στην εξόφληση του δανείου- θα μετατρέψουν το ακίνητο σε χρηματοπιστωτικό προϊόν και θα τζογάρουν, πολλαπλασιάζοντας τα κέρδη τους. Για εμάς, η προάσπιση της πρώτης κατοικίας και η παρεμπόδιση εξώσεων και πλειστηριασμών, είναι η έμπρακτη και με ταξικούς όρους υπεράσπιση του κοινωνικού αγαθού της στέγασης. Μακριά από λαϊκίστικες, ψευδεπίγραφες ριζοσπαστικές φανφάρες, το πολιτικό μας πλαίσιο για τον αγώνα ενάντια στους πλειστηριασμούς, είναι η ταξική προάσπιση όλων των κοινωνικών αγαθών, κομμάτι των οποίων είναι και η κατοικία-στέγαση.
Η ακύρωση ενός πλειστηριασμού στο ειρηνοδικείο, μεταθέτει τη διαδικασία για 2 μήνες μετά, δημιουργώντας σε πρώτο χρόνο, μια πρώτη γραμμή πρόσκαιρης άμυνας της τάξης μας. Συνεπώς, η παρουσία όλων μας στα ειρηνοδικεία είναι απαραίτητη. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε την ανάγκη του περάσματος από την υπεράσπιση της στέγασης, στην κατοχύρωση της ως αγαθού για όλους και όλες· την ανάγκη του περάσματος από την άμυνα στην επίθεση.
Ξεκινώντας από τη θέση αυτή, κι ενάντια σε κάθε ιδιωτική και εμπορική εκμετάλλευση της κατοικίας, χρησιμοποιούμε και προτάσσουμε το εργαλείο της κατάληψης, ως μορφή μαχητικής ανάκτησης του κοινωνικού πλούτου, για την εξασφάλιση στέγης σε όλους τους καταπιεσμένους του κόσμου, άστεγους/ες, μετανάστες/τριες, εργάτες/τριες, τους φτωχοδιάβολους της εποχής μας.
Ως Αναρχική Ομοσπονδία, κομμάτι των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων, θα παλέψουμε μαζί με την τάξη μας με κάθε μέσο. Θα είμαστε εκεί, στα ειρηνοδικεία, τους δρόμους, τις γειτονιές, απέναντι στους δικαστές, τους τραπεζικούς αντιπροσώπους και τους μάνατζερ των επενδυτικών funds, σε φυσική αντιπαράθεση αν χρειαστεί με τους ένστολους προστάτες τους· με τους φτωχούς, τους άνεργους, τους εργαζόμενους, τους καταπιεσμένους, με τους εκμεταλλευόμενους ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο.
ΝΑ ΝΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΜΟΝΟ ΤΟΥ
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΙΚΕΣ ΣΥΜΜΟΡΙΕΣ!!!
ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ, ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
