Αναρχικοί/-ές Λαμίας

Πρωί στο εφετείο Λαμίας. Από τις 06:30 π.μ.

Αρχίζουν τα αυξημένα “μέτρα ασφαλείας”. Ολοι οι δρόμοι περιμετρικά του κτηρίου εως τις 07:30 π.μ. έχουν αποκλειστεί από “κορίνες”, “καπελάκηδες” και ΟΠΚΕ, παρότι αυτή τη φορά δεν υπήρχε κάλεσμα από διαδηλωτές.

Στις 09:30 π.μ. έρχεται η “θαλασσιά” κλούβα (για κυριλέ-ακίνδυνους) με το δολοφόνο Κορκονέα.

Μετά απο διαδικαστικές ενστάσεις κλπ, η δίκη ξεκινάει περίπου στις 10:30 π.μ. με την κατάθεση της μητέρας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, Κας Τζίνα Τσαλικιάν.

Παράσταση πολιτικής αγωγής είναι η Ζωή Κωνσταντοπούλου και δικηγόροι του δολοφόνου οι διορισθέντες από το δικαστήριο Κος Βαγγέλης Ανδρούλας και Κος Νίκος Καραφέρης.

(Εδώ να υπενθυμήσουμε οτι η προηγούμενη συνεδρίαση του δικαστηρίου είχε αναβληθεί για να προλάβουν να ενημερωθουν οι δικηγόροι, διότι ο μέχρι τότε δικηγόρος Αλέξης Κούγιας παραιτήθηκε όταν ο δολοφόνος δήλωσε ότι ούτε μεταμελείται, όυτε μετανοεί για την πράξη του).

Η δίκη θα συνεχιστεί στις 24 Μαίου με τις καταθέσεις των υπολοίπων αλλά και ΑΥΤΟΠΤΩΝμαρτύρων από τη νύχτα της 6ης Δεκεμβρίου 2008.

Συνέλευση Αναρχικών Αντιεξουσιαστών/-τριών Λαμίας,

μέλους της Αναρχικής Ομοσπονδίας

Την Τετάρτη 15 Μαρτίου, μέσα στα πλαίσια της πανελλαδικής δράσης αλληλεγγύης της Αναρχικής Ομοσπονδίας για τις άδειες των φυλακισμένων αγωνιστών Κ. Γουρνά & Δ. Κουφοντίνα, πραγματοποιήθηκε και στη Λαμία παρέμβαση αντιπληροφόρησης. Το κάλεσμα είχε δοθεί για τις 18.00 στην πλ. Ελευθερίας, όπου μέλη της συνέλευσης αλλά και αλληλέγγυοι, αναρτήσαμε πανό και μοιράσαμε ενημερωτικά κείμενα σε διερχόμενους/-ες, για περίπου μιάμιση ώρα. Νίκη στον δίκαιο αγώνα των έγκλειστων αγωνιστών, η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας!

Με το πέρας της παρέμβασης , αναρτήθηκε στην είσοδο της πόλης, πανό αλληλεγγύης για τις ταυτόχρονες εκκενώσεις καταλήψεων στις 13-3-2017 . Αναλυτικότερα οι κατασταλτικές δυνάμεις εισέβαλαν και εκκένωσαν την κατάληψη της Βίλας Ζωγράφου και την κατάληψη μεταναστών/-στριων στην οδό Αλκιβιάδου στην Αθήνα καθώς και το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι στο Αγρίνιο, το οποίο απελευθερώθηκε και πάλι από συντρόφους/-ισσες. Καμία δίωξη στους διωκόμενους/-ες.

Συνέλευση Αναρχικών Αντιεξουσιαστών/-τριών Λαμίας, μέλους της Αναρχικής Ομοσπονδίας

ΑΜΕΣΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΩΝ ΣΤΟΥΣ Κ. ΓΟΥΡΝΑ &
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ
«Ο παλιός κόσμος πεθαίνει και ο νέος κόσμος πασχίζει να γεννηθεί.
Τώρα είναι η εποχή των τεράτων».
Αντόνιο Γκράμσι

Η πρώτη φορά αριστερά-κυβέρνηση αυτής της χώρας, συνεχίζοντας την τακτική των νεοφιλελεύθερων προκατόχων της, στερεί από τους αγωνιστές Δημήτρη Κουφοντίνα και Κώστα Γούρνα το δικαίωμα τους σε άδειες. Στην περίπτωση του πρώτου, η αιτία -γραπτά διατυπωμένη σε βούλευμα- είναι η αμετανόητη στάση του πάνω στο ζήτημα της ένοπλης πάλης. Μια ενδεχόμενη αποκήρυξη του ένοπλου αγώνα από έναν επαναστάτη-σύμβολο όπως είναι ο Δ.Κουφοντίνας θα νοηματοδοτούσε τόσο μια νίκη για το αστικό μπλοκ όσο και μια ιστορική ρεβανς για κάθε ρεφορμιστική φωνή που ακόμα διακηρύττει πώς υπάρχει ειρηνικός δρόμος για την κοινωνική απελευθέρωση μέσω μεταρρυθμίσεων, χωρίς την ένοπλη αντιπαράθεση με το κεφάλαιο, το κράτος, τους υπερεθνικούς μηχανισμούς (ΕΕ-ΔΝΤ-ΝΑΤΟ) και τα κάθε λογής φασιστικά δεκανίκια τους.
Η «αριστερά» που υπόσχονταν σεβασμό στα δικαιώματα, αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης εντός των τειχών, κατάργηση του τρομονόμου, και άλλα πολλά -και ουσιαστικά με αυτή τη τακτική εξασφάλισε προεκλογικά ψήφους από το συγγενικό και φιλικό περίγυρο μεγάλη μερίδας κρατουμένων, αφομοιώνοντας παράλληλα και μια μερίδα του κινήματος που αναπτύχθηκε τα προηγούμενα χρόνια- έχει προ πολλού δείξει το πραγματικό της πρόσωπο: αυτό της -ανεξάρτητης από χρωματισμούς- εξουσίας.
Είναι πλέον προφανές ότι αυτή η αριστερά, αφού εφάρμοσε τα χειρότερα μέτρα υποτίμησης της τάξης μας, μείωσε κι άλλο συντάξεις και μισθούς, περίκοψε όλες τις κοινωνικές παροχές, συναίνεσε στην ιδιωτικοποίηση των πάντων, διευκόλυνε τις φοροαπαλλαγές για το μεγάλο κεφάλαιο, υιοθέτησε την αντιτρομοκρατική πολιτική της δεξιάς, ενσωματώνοντας την βαθμιαία στην ατζέντα της και την πολιτική της ρητορική. Αυτή που μέχρι πρότινος μίλαγαν για αντιτρομοκρατική υστερία, σήμερα εφαρμόζουν πολιτικές που παραδοσιακά επέβαλε η δεξιά, γεγονός που αφενός καταδεικνύει και τον εγγενώς περιορισμένο χαρακτήρα που έχει η πάλη για δημοκρατικά δικαιώματα, και αφετέρου αποδεικνύει και στους πλέον δύσπιστους πως το κράτος ανεξαρτήτως κυβέρνησης, έχει συνέχεια και συνέπεια ως προς τις κατασταλτικές μεθοδεύσεις.
Τα πολιτικά επίδικα που απάντησαν με σαφήνεια τόσο η Ε.Ο. 17 Νοέμβρη όσο και ο Επαναστατικός Αγώνας είναι σήμερα τόσο επίκαιρα όσο ποτέ. Με τους καταπιεζόμενους και όχι με τις κυβερνήσεις και το κράτος, με τους εργαζόμενους και τους ανέργους και όχι με το κεφάλαιο και τους λακέδες του, με την διεθνιστική αλληλεγγύη μεταξύ των λαών και όχι με τον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό. Θέτοντας στο προσκήνιο το οργανωμένο και ένοπλο προλεταριάτο, ως τον μοναδικό ικανό παράγοντα για να τερματιστεί η κυριαρχία της αστικής τάξης και η διαιτησία των συμμάχων της, όπου είτε στρατιωτικά όπως το ’40, είτε οικονομικά όπως στις μέρες μας ήταν και είναι εκεί για να διασφαλίσει πως τα κεκτημένα των ντόπιων αστών δεν θα χαθούν.
Είναι σήμερα λοιπόν που η αστική στρατηγική θα επιχειρήσει περισσότερο από ποτέ -την ίδια στιγμή που η εργατική τάξη βιώνει τη μεγαλύτερη επίθεση των τελευταίων ετών- να ξεδοντιάσει τα κοινωνικά ερείσματα και τη λαϊκή συμπάθεια στο πρόσωπο των δύο αγωνιστών. Προχωρώντας πραξικοπηματικά το κράτος εκβιάζει απροκάλυπτα ακόμα και σκηνοθέτες, ακαδημαϊκούς, διανοούμενους – όποιον τολμάει να εκφραστεί υπέρ των πολιτικών κρατουμένων ακόμα και από τη σκοπιά της υπεράσπισης των «δημοκρατικών δικαιωμάτων». Απαγορεύει θεατρικές παραστάσεις, σφραγίζει πανεπιστημιακές σχολές, φιμώνει και λογοκρίνει το κίνημα αλληλεγγύης για την απελευθέρωση των αγωνιστών, σαμποτάροντας συστηματικά τη διεκδίκηση του δικαιώματός για άδεια -μεταξύ άλλων.
Γιατί το κράτος δεν διεκδικεί μονάχα το μονοπώλιο στην άσκηση βίας και επιβολής. Διεκδικεί επίσης το μονοπώλιο στην παραγωγή σκέψης. Διεκδικεί το οι αντιπαρατεθόμενες σε αυτό φωνές να μην έχουν βήμα στο δημόσιο χώρο.
Γιατί το κρίσιμο διακύβευμα για το πολιτικό σύστημα δεν είναι εάν δικαιούται άδεια οι πολιτικοί κρατούμενοι Δ. Κουφοντίνας και Κ. Γουρνάς, αλλά εάν αποκηρύσσουν τη δράση των οργανώσεων που συμμετείχαν και τον “αναπόφευκτα” βίαιο μετασχηματισμό της καπιταλιστικής κοινωνίας.
Πέρα από την ρεφορμιστική αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, ας αναλογιστεί κανείς ποιοι είναι αυτοί οι οποίοι συσπειρώνονται γύρω από το αίτημα να μην χορηγηθούν οι άδειες που δικαιούνται οι 2 αγωνιστές. Κίτρινες φυλλάδες όπως το «Πρώτο Θέμα» του ακροδεξιού Θ. Αναστασιάδη, η φωνή του επιχειρηματικού κόσμου «Καθημερινή» του διαπλεκόμενου Μπόμπολα, τζάκια που κάθονται στο σβέρκο των από τα κάτω εδώ και πολλά χρόνια όπως οι Μητσοτάκιδες και οι Μπακογιαννιδες.
Η περίπτωση των δύο αγωνιστών όμως δεν είναι η μόνη. Είναι η ακραία εφαρμογή της ειδικής μεταχείρισης που επιφυλάσσει το κράτος στους πολιτικούς του αντιπάλους, την ίδια ώρα που δεν τους αναγνωρίζει την ταυτότητα του πολιτικού κρατούμενου. Η άρνηση χορήγησης άδειας στον κομμουνιστή Δημήτρη Κουφοντίνα και τον αναρχικό Κώστα Γουρνά με αιτιολογήσεις φρονηματικού χαρακτήρα, αποτελεί μονάχα μια γωνία σε ένα κάδρο που αποτύπωνε η απαγωγή του 6χρονου παιδιού των μελών του Επαναστατικού Αγώνα Νίκου Μαζιώτη και Πόλας Ρούπα, η αβάσιμη δίωξη του αναρχικού κομμουνιστή Τάσου Θεοφίλου, το ανελέητο κυνήγι και η επικήρυξη του Μ. Σεισιδη και 2 ακόμα συντρόφων για 600.000 ευρώ.
Εμείς από την πλευρά μας ως Αναρχική Ομοσπονδία, το αίτημα για χορήγηση αδειών στους δύο αγωνιστές, όπως και κάθε αίτημα που αφορά διωκόμενους από το κράτος το απευθύνουμε στην κοινωνική βάση, στους ανθρώπους που μοιραζόμαστε τα ίδια προβλήματα, που βιώνουμε από κοινού την εκμετάλλευση. Στους από τα κάτω, στην πλατιά εκείνη κοινωνική πλειοψηφία την οποία αφορούσε και αφορά ο αγώνας, οι επαναστατικές ενέργειες και οι πολιτικές επιλογές αγωνιστών σαν τον Δ. Κουφοντίνα και τον Κ. Γουρνά.
Στη σημερινή συγκυρία της επέλασης του κεφαλαίου και του κράτους, το επαναστατικό κίνημα οφείλει να σταθεί στο πλευρό των πολιτικών κρατούμενων και να διαρρήξει το καθεστώς εξαίρεσης και ειδικής μεταχείρισης που βιώνουν. Η σημασία μιας νικηφόρας έκβασης του αγώνα για χορήγηση άδειας στους δύο αγωνιστές αποτελεί σίγουρα μια σημαντική παρακαταθήκη για όλους τους πολιτικούς κρατούμενους και το κίνημα αλληλεγγύης σε αυτούς. Μια νίκη που μπορεί να λειτουργήσει προσωρινά σαν ανάχωμα στην “αντι”τρομοκρατική εκστρατεία, δημιουργώντας ένα σημαντικό ρήγμα στο καθεστώς εξαίρεσης δικαιωμάτων των πολιτικών κρατούμενων, στεκόμενο οργανωμένα/ ανασυγκροτούμενα απέναντι στην εποχή των τεράτων, χαράσσοντας ένα ακόμη μονοπάτι για τον καινούργιο κόσμο που πασχίζει να γεννηθεί.

ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

ΑΜΕΣΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΩΝ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΚΩΣΤΑ ΓΟΥΡΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ

ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ ΑΔΙΑΛΑΚΤΑ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ, ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΟΥΜΕ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΝΑ ΥΠΟΧΩΡΗΣΕΙ

ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ

Αυτή την Τρίτη 7 Μαρτίου, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση από συντρόφους/-ισσες, ακριβώς μπροστά στην είσοδο του Εφετείου Λαμίας.

Αφορμή αποτέλεσε η συνέχεια της δίκης του μπάτσου δολοφόνου Κορκονέα, μάλιστα μετά από τις πρόσφατες εμετικές δηλώσεις του περί “μή μεταμέλειας”, δηλώσεις προσβλητικές για τον Αλέξη Γρηγορόπουλο, προσβλητικές για τις ιδέες και τους αγώνες μας, προσβλητικές τέλος, για όλους και όλες μας. Με την παρουσία μας προσπαθήσαμε να ανοίξουμε και πάλι στο ευρύτερο κίνημα, μια υπόθεση που σηματοδότησε μια εξέγερση το 2008, που μας χάρισε την εμπειρία των αμέτρητων δυνατοτήτων ενός εξεγερμένου λαού απέναντι σε εξουσία, κράτους και αφεντικά. Μία υπόθεση που πρέπει όπως και τόσες άλλες, να παρακολουθείτε συστηματικά και κινηματικά .

Το ανοιχτό κάλεσμα που είχε δοθεί ήταν αυτό της Αναρχικής Ομοσπονδίας που πλαισιώθηκε από 40 περίπου συντρόφους/-ισσες, των περιφερειών Αθήνας και Θεσ/νικης, από την συνέλευσή μας , αλλά και από συντρόφους/-ισσες από Λάρισα και Καρδίτσα. Έτσι στις 09.00 περίπου βρισκόμασταν έξω από Εφετείο, όπου και παραμείναμε μέχρι τις 12.00. Στο εφετείο βρισκόταν μεγάλος αριθμός μπάτσων κυρίως καπελάκηδες, ασφαλίτες και μια διμοιρία μπλε Η στάση τους ήταν σε γενικές γραμμές διακριτική, με την πλειοψηφία τους να “κρύβεται” στην πίσω πλευρά του κτιρίου. Είδαμε τον Κορκονέα να φτάνει με το μεταγωγικό από απόσταση, ενώ κάποιοι τον είδαν φευγαλέα να οδηγείται ενός του δικαστηρίου. Ένας μικρός αριθμός συντρόφων μπήκαν και παρακολούθησαν τη δίκη. Η ενημέρωση που έχουμε είναι ότι ο Κορκονέας έχει πλέον νέο δικηγόρο ο οποίος διορίστηκε από τον τοπικό δικηγορικό σύλλογο, ενώ ο ίδιος εμφανίστηκε “μετανιωμένος” για τις πράξεις του και φαίνεται να παίρνει πίσω τις προηγούμενες”σκληρές” δηλώσεις του. Μετά από κολλήματα στην διαδικασία η δίκη πήρε και πάλι αναβολή και διακόπηκε για τις 25 του Απρίλη.

Μετά την αποχώρησή μας από τα δικαστήρια, συγκεντρωθήκαμε στη πλ. Ελευθερίας όπου και πραγματοποιήθηκε παρέμβαση αντιπληροφόρησης, με ανάρτηση πανό και μοίρασμα κειμένων της Α.Ο. για περίπου μία ώρα.

Σε γενικές γραμμές οι εντυπώσεις της όλης δράσης είναι φοβερά θετικές, καθώς οι στόχοι που είχαν οριστεί επιτεύχθηκαν στο ακέραιο και ο συντονισμός συντρόφων/-ισσών 5 πόλεων δούλεψε όσο καλύτερα ήταν δυνατόν. Αξίζει να αναφερθεί πώς στις στοχεύσεις μας, η δράση αυτή δεν σκοπεύουμε να αποτελέσει ένα πυροτέχνημα αλλά μία ακόμη κινηματική δράση από τις πολλές που θα ακολουθήσουν, όποτε και όταν χρειαστεί ξανά στο μέλλον.

Συνέλευση Αναρχικών Αντιεξουσιαστών/-τριών Λαμίας,

μέλους της Αναρχικής Ομοσπονδίας

μέλους του Συντονισμού Αναρχικών Κεντρικής Ελλαδος

“Κορκονέας” Κορκονέα ένοχο ου ποιεί

Έχουν περάσει 8 χρόνια από την δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και το νομικό μέρος αυτής της υπόθεσης ολοκληρώνεται με το εφετείο των δολοφόνων αστυνομικών, Κορκονέα και Σαραλιώτη. Οχτώ χρόνια μετά την δολοφονία και την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 ο άνθρωπος που πάτησε τη σκανδάλη “ανοίγει την καρδιά του” μπροστά στην έδρα. Δεν ζητάει καμία, όπως είπε, συγνώμη από 15χρονους αντιεξουσιαστές, είναι προφανές ότι για τον ίδιο η δολοφονία ήταν μέρος των καθηκόντων  του. Και έχει δίκιο. Έπραξε αυτό για το οποίο τον πλήρωναν.

Κανείς δεν μπορεί να ξέρει γιατί αποφάσισε να δυσχεράνει τη θέση του τόσο, ώστε ακόμα και ο αχαρακτήριστος συνήγορός του, ο Κούγιας, να φύγει πανικόβλητος. Δεν γνωρίζουμε αν η αλήθεια που εκστόμισε ο Κορκονέας πήγασε από κάποια αντεστραμμένη αίσθηση αξιοπρέπειας, ή αν είναι μια άφρονη διαμαρτυρία προς τον εργοδότη του, το κράτος, που τώρα τον συντρίβει. Το πραγματικά σημαντικό εδώ είναι πως η αλήθεια του Κορκονέα αποκάλυψε ακριβώς αυτό που οι αναρχικοί δεν παύουν να κραυγάζουν στα καταπιεζόμενα και εκμεταλλευόμενα κομμάτια της κοινωνίας: όλοι μας βρισκόμαστε στην καρδιά μιας σύγκρουσης, είτε επιλέγουμε την ενεργητική συμμετοχή είτε όχι, είτε συντασσόμαστε με κράτος και κεφάλαιο είτε με τα δικά μας συμφέροντα.

Ο Κορκονέας επέλεξε να γίνει ένας στρατιώτης του κράτους και του κεφαλαίου. Κι αν μπορεί κανείς να βρει “ελαφρυντικά” για στρατιώτες που σκοτώνουν όταν τους στέλνουν σε πολεμικές μάχες κατά τη διάρκεια της θητείας τους, αυτά σίγουρα δεν υπάρχουν για στρατιώτες που “παρουσιάστηκαν” εθελοντικά και πληρώνονται για τη μόνιμη θητεία τους. Αποπροσωποποιώντας τον 15χρονο και εστιάζοντας στον “αντιεξουσιαστή” έδειξε πόσο ξεκάθαρα πολιτική ήταν η πράξη του και πόσο πολιτικός είναι ο στρατός που ανήκε, η αστυνομία. Το σφάλμα του ήταν ότι υπερέβη τα όρια των “κανόνων εμπλοκής” της ιστορικής περιόδου που ζούμε και χρησιμοποίησε μέσα προορισμένα για πολύ πιο οξυμένες συνθήκες, για συνθήκες που απειλούν το σύστημα. Και ακόμα χειρότερα γι’ αυτόν, κατάφερε με την πράξη του ακόμα και να πυροδοτήσει τέτοιες συνθήκες. Σφάλμα του ήταν επίσης και ότι δεν κατάλαβε πως θα έπρεπε να είναι πολύ πιο σημαντικό μέλος της εξουσίας από ένας μπάτσος στα Εξάρχεια για να περιμένει ότι τα αφεντικά του θα τον κάλυπταν. Ο κόσμος της εξουσίας είναι αμείλικτος. Έμεινε και πιθανόν θα μείνει για πολλά ακόμα χρόνια στη φυλακή. Αλλά όχι εξαιτίας του φόνου. Ο πραγματικός λόγος της φυλάκισής του δεν είναι άλλος από την “ολέθρια για το κράτος/αφεντικό του υπέρβαση καθήκοντος”.

Η δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον Κορκονέα δεν ήταν η πρώτη φορά που άρχισε να γίνεται λόγος περί “άβατου των εξαρχείων”. Μιλούσαν γι’ αυτό και πριν από το 2008. Και όλα αυτά τα χρόνια οι μπάτσοι έχουν ρίξει αρκετές φορές πυροβολισμούς σε αυτό το ιστορικό κέντρο αγώνα. Για το κράτος, η ένοπλη βία απέναντι στην αντίσταση είναι πάντα μια επιλογή. Θα μπορούσε, δηλαδή, ο δολοφονημένος να μην ήταν ο 15χρονος αλλά κάποιος άλλος. Στη συγκεκριμένη, όμως, περίπτωση, αυτή η επιλογή του κράτους απέτυχε.

Από ταξική σκοπιά, το εφετείο των δολοφόνων αστυνομικών θα ήταν αδιάφορο. Το πρόβλημα είναι πως ένα “διοικητικό δικαστήριο” πάει να γίνει πλυντήριο για τους εντολοδότες του Κορκονέα, αυτούς, τελικά, που πραγματικά προστατεύει η αστυνομία. Η εξουσία, που αυτά τα 8 χρόνια έχει εξαπολύσει την μεγαλύτερη επίθεσή της με οικονομικούς και πολιτικούς όρους στην τάξη μας, παίρνει από τον Κορκονέα την τελευταία του υπηρεσία: εκτός από την τιμωρία με φυλάκιση, του φορτώνει και όλη την πολιτική ευθύνη. Τι θα αλλάξει όμως με έναν αμετάκλητα ισοβίτη μπάτσο; Θα πάψουν να γίνονται “υπερβάσεις” ή η εξουσία θα αρνηθεί στον εαυτό της το δικαίωμα να πάψει να θεωρεί τον φόνο “υπέρβαση” όταν απειληθούν τα συμφέροντά της;

Παρά την τραγικότητα του γεγονότος, της εκτέλεσης ενός δεκαπεντάχρονου αντιεξουσιαστή, κανείς δεν περίμενε αυτό που ακολούθησε. Ο Δεκέμβρης αποκάλυψε την ύπαρξη υπόγειων κοινωνικών ρευμάτων οργής που κανείς ως τότε δεν τα είχε εντοπίσει. Σε πολύ πιο δύσκολες από τότε συνθήκες, σήμερα, η κοινωνική ειρήνη μοιάζει να καλύπτει τα πάντα. Αλλά αυτό είναι -όπως ήταν και τότε- παραπλανητικό. Αυτό που πρέπει να αντιληφθούν οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι -όποτε κι αν αυτοί επιλέξουν να αντεπιτεθούν σε μαζική κλίμακα- είναι ότι η πράξη του Κορκονέα δεν αποτελεί παρά μέρος εκείνης ακριβώς της δουλειάς για την οποία το κράτος έχει τον Κορκονέα στη δούλεψή του. Αυτό που εκπροσωπείται στο πάτημα της σκανδάλης από τον Κορκονέα -και όποιον Κορκονέα- δεν είναι άλλο από το κράτος.

Την απονομή του δικαίου δεν μπορεί να την κάνει ο θύτης. Το κράτος και η αστυνομία δεν μπορούν να κρυφτούν πίσω από έναν “καμένο χαρτί” εντολοδόχο τους.
Είναι η ίδια η φύση αυτής της δίκης που εμείς οφείλουμε να αμφισβητήσουμε.
Ο Κορκονέας είναι ένοχος για όλους εμάς, είναι ένοχος με το δίκαιο της ταξικής μας θέσης.
Το κράτος είναι ένοχο μέσω αυτού.
Το κράτος, όμως, δικάζεται και καταδικάζεται μόνο στους δρόμους.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
7 Μαρτίου 2017
9:00
Δικαστικό μέγαρο Λαμίας

ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ

Το δικαστήριο στο οποίο θα πραγματοποιηθεί η δίκη του Κορκονέα, είναι το Εφετείο, στην είσοδο της πόλης, περιοχή “Εκθεσης”…