Νέο κείμενο αλληλεγγύης για τους απεργούς πείνας από Λαμία

ΑΝΤΙΛΑΛΟΥΝ ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ…
Την τελευταία πενταετία, το καθεστώς εκτάκτου ανάγκης που βιώνουμε μέχρι και σήμερα, δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από έναν συνεχή εκβιασμό απέναντι στην κοινωνία. Τα ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα, οι επιθετικές δηλώσεις πολιτικών-οικονομικών παραγόντων, οι ατελείωτες «κρίσιμες εβδομάδες» για τις ζωές μας, το μόνο το οποίο δημιουργούν είναι συνθήκες κοινωνικής αδράνειας και ανάθεσης των ζωών μας σε εξουσιαστικά καθεστώτα που φέρνουν συμφωνίες και χειραψίες για τα Μ.Μ.Ε. Η κατασταλτική πολιτική πάντα αποτελούσε βασικό πυλώνα αυτών των λογικών και συνεχίζει σήμερα να εφαρμόζεται με απρόκλητες εισβολές μπάτσων σε σπίτια συντρόφων στην Αθήνα μετά από «ανώνυμα» τηλεφωνήματα, χημικά και ξύλο σε διαδηλωτές σε στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και με επιπρόσθετες συλλήψεις και τραμπουκισμούς στις Σκουριές.
Αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη μία από τις μαζικότερες απεργίες πείνας δεκάδων πολιτικών κρατουμένων, με αιτήματα την άμεση κατάργηση του νομοθετικού οπλοστασίου του κράτους, το οποίο χρησιμοποιείται από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς με μοναδικό σκοπό το τσάκισμα και την ποινικοποίηση όλων των κινημάτων. Οι απεργοί πείνας με μοναδικό όπλο τα σώματά τους και με άμεσο κίνδυνο των ζωών τους απαιτούν την κατάργηση του αμερικανικής εμπνεύσεως τρομονόμου με τα άρθρα 187 και 187 Α , ψηφισμένα το 2000 και 2004 αντίστοιχα, την κατάργηση της κατασταλτικής-νομικής απάντησης στην εξέγερση του 2008, δηλ. του κουκουλονόμου, να σταματήσει άμεσα η ποινικοποίηση των φιλικών και συγγενικών σχέσεων κατηγορουμένων και κρατουμένων όπως στην περίπτωση της ΣΠΦ, την κατάργηση της βίαιης λήψης DNA που δημιουργεί κατασκευασμένα κατηγορητήρια από τους ξεφτίλες της αντιτρομοκρατικής και τέλος την κατάργηση του άμεσου αποτελέσματος όλων αυτών δηλ. των περίφημων φυλακών – κολαστηρίων υψίστης ασφαλείας τύπου Γ’. Η διεκδίκηση της αποφυλάκισης του αντάρτη Σ. Ξηρού, του οποίου η υγεία καταστρέφεται συστηματικά και εκδικητικά μέσα στα κελιά της δημοκρατίας τα τελευταία 12 χρόνια, είναι αυτονόητη εκτός κι αν θεωρεί κάποιος πως ένας άνθρωπος με 98% αναπηρία αποτελεί απειλή για τον οποιονδήποτε.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, οι απεργοί πείνας δεν μπορεί και δεν πρέπει να μένουν μόνοι τους απέναντι στην κρατική αδιαλλαξία αλλά αξίζουν την άμεση και έμπρακτη αλληλεγγύη όλων όσων επιλέγουν να παλεύουν και να διεκδικούν στην πράξη τα δικαιώματά τους. Ένα πραγματικά αποτελεσματικό κίνημα αλληλεγγύης, όπως και στην περίπτωση του αναρχικού απεργού πείνας Ν. Ρωμανού, οφείλει πέρα από τη στήριξη των απεργών να εμπλουτίσει με ολοένα περισσότερα αιτήματα διεκδίκησης, από τους χώρους που ο καθένας προέρχεται, δημιουργώντας ένα μαζικό και δυναμικό κίνημα διεκδίκησης με πολύμορφη δράση απ΄εναντι σε ότι μας σκλαβώνει και εξαθλιώνει σήμερα. Με τις μέρες να περνούν και την κυβερνητική απραξία να συνεχίζει, η υγεία των απεργών πείνας επιδεινώνεται ραγδαία, με πάνω από 6 απεργούς να νοσηλεύονται σε άσχημη κατάσταση και όλους τους υπόλοιπους να συνεχίζουν οριακά. Πέρα από τις προτροπές της κυβέρνησης στους απεργούς για λήξη του αγώνα, τις αοριστολογίες και τις γενικές “δεσμεύσεις” για το μέλλον, επιχειρείται και ένας σιωπηλός και ακήρυκτος πόλεμος απέναντι στο φρόνημα και την αποφασιστικότητα των ίδιων των απεργών. Οι απαγορεύσεις επισκεπτηρίων συγγενών ακόμα και δικηγόρων απεργών πείνας σε φυλακές αλλά και νοσοκομεία φρουρούμενοι από μπάτσους κάθε λογής με απίστευτα άσχημες συνθήκες νοσηλείας, ιατρικές εξετάσεις με χειροπέδες, προσπάθεια αναγκαστικής σίτισης και υβριστικές συμπεριφορές εκ μέρους του ιατρικού προσωπικού, δεν αποτελούν τίποτα περισσότερο από πραγματικά σκάνδαλα. Όλα αυτά δεν συμβαίνουν μόνο γενικά και αόριστα κάπου αλλού αλλά και στην πόλη μας. Οι απεργοί Γουρνάς και Κουφοντίνας νοσηλεύονται στο Γ. Ν. Λαμίας χωρίς να τους επιτρέπονται επισκεπτήρια, σε άθλιες συνθήκες νοσηλείας μέσα σε ένα δωμάτιο αποθήκη δίχως παράθυρα σε άσχημη κατάσταση. Δεν γνωρίζουμε ποιοι είναι οι υπεύθυνοι του ιατρικού προσωπικού που σιωπούν, είτε ακόμη χειρότερα επικροτούν τέτοιες καταστάσεις, αλλά υπάρχουν. Έχουμε υποχρέωση να αναφέρουμε και να στηρίξουμε τους Τούρκους πολιτικούς κρατούμενους οι οποίοι από τις 11/03 ξεκίνησαν τη δική τους απεργία πείνας σε ένδειξη αλληλεγγύης. Περίπου 200 άτομα που νοσηλεύονται στο νοσοκομείο- τρώγλη των φυλακών Κορυδαλλού έχουν ήδη ξεκινήσει αποχή συσσιτίου προχωρώντας σε απεργία πείνας και αποχή από την όποια φαρμακευτική αγωγή, διαμαρτύρονται για τις συνθήκες που επικρατούν, θέτουν νέα αιτήματα και στηρίζουν τους συγκρατούμενούς τους που αγωνίζονται.
Το κίνημα αλληλεγγύης που δημιουργήθηκε από τις πρώτες μέρες του ξεκινήματος της απεργίας πείνας στις 2/3 μεγαλώνει μέρα με τη μέρα έχοντας να επιδείξει ένα πολύμορφο μωσαικό δράσεων. Με καταλήψεις κομματικών γραφείων, δημοσίων κτιρίων, ραδιοτηλεοπτικών σταθμών, πορείες, παρεμβάσεις, συγκεντρώσεις στα κέντρα των πόλεων αλλά και έξω από φυλακές και νοσοκομεία, να είναι μόνο η αρχή, καλούμε όλους τους ευαισθητοποιημένους, ανήσυχους, ανέντακτους, τους πραγματικούς αγωνιστές αριστερούς, να ενισχύσουν αυτόν τον συλλογικό αγώνα. Μόνο τα ακηδεμόνευτα κινήματα έφεραν νίκες και δικαιώματα στους λαούς, αντιθέτως οι κυβερνήσεις πάντα διαστρεβλώνουν, απονευρώνουν και τέλος καταργούν ότι κερδήθηκε με αίμα. Μιλώντας για αίμα και ανθρώπινες ζωές, ας είναι σίγουροι οι κάθε λογής εξουσιαστές και τα τσιράκια τους, πως σε περίπτωση κάποιας άσχημης εξέλιξης για οποιονδήποτε απεργό πείνας, θα πληρώσουν το τίμημα των όποιων επιλογών τους σήμερα.
ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ