ΝΑ ΣΒΗΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΤΩΝ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΩΝ
Ήταν εκείνο το μοιραίο βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου του 2008, όταν η δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου από τις σφαίρες του μπάτσου Κορκονέα, πυροδότησε μία από τις μαζικότερες και εκρηκτικότερες εξεγέρσεις στην πρόσφατη ελληνική ιστορία. Μία κοινωνία υπνωτισμένη και αποχαυνωμένη ακόμη από την ψεύτικη ευημερία και τον καταναλωτισμό, ξύπνησε από το λήθαργο, καθώς οι χιλιάδες των εξεγερμένων πλημμύρισαν τα κέντρα των πόλεων, ανάβοντας φωτιές και στήνοντας οδοφράγματα, επιτιθέμενοι σε δυνάμεις καταστολής, πυρπολώντας κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους, καταλαμβάνοντας δημόσια κτήρια. Η συσσωρευμένη κοινωνική και δημόσια οργή δεκαετιών, οι κοινωνικές ανισότητες, η υπέρμετρη κρατική καταστολή και η μαζική απειθαρχία σ’ένα ασφυκτικά δομημένο σύστημα ρόλων για όλους, αποτέλεσαν τα βαθύτερα αίτια της μαζικότητας και της έκτασης που χαρακτήρισαν την εξέγερση.
Ερχόμενοι στο σήμερα, βρισκόμενοι μέσα στον κυκλώνα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, επιβιώνοντας μέσα σε μία κοινωνία, της οποίας η εξαθλίωση μοιάζει να μην έχει τέλος, οι αιτίες και οι αφορμές για μία νέα εξέγερση αποτελούν μονόδρομο. Το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, ευρισκόμενο αντιμέτωπο, για ακόμη μία φορά, με μία οικονομική κρίση, που το ίδιο δημιούργησε, μοιάζει με ένα λαβωμένο θηρίο, που στην προσπάθειά του να σωθεί , δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο. Η Ε.Ε, δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο, από έναν από τους βασικότερους πυλώνες αυτού του παγκόσμιου τέρατος. Μία σύγχρονη «Ιερή Συμμαχία», που έχει ως μοναδικό σκοπό την ακόρεστη ικανοποίηση του μεγάλου κεφαλαίου, μέσω της εντυνώμενης εξαθλίωσης και του μαρασμού ολόκληρων ευρωπαϊκών κοινωνιών. Η Ελλάδα ως γνήσιος υπηρέτης των ευρωπαϊκών προσταγών, έχει οδηγηθεί σε ένα πολιτικό αδιέξοδο. Οι πολιτικές που εφαρμόζονται τα τελευταία χρόνια, τα απανωτά μνημόνια, η λιτότητα και οι περικοπές, έχουν εφαρμοστεί με τον ίδιο ζήλο, από όλες τις πολιτικές δυνάμεις που διαθέτει το εγχώριο πολιτικό σύστημα. Τελειώσαμε με τις αυταπάτες των επίπλαστων δίπολων, των “μνημονιακών” και των “αντιμνημονιακών”, των “αριστερών” και των “δεξιών”, των “προοδευτικών” και των “συντηρητικών” . Είναι πλέον φανερό πως το υπάρχον σάπιο πολιτικό σύστημα, δεν εξανθρωπίζεται, δεν είναι ικανό να προσφέρει λύσεις, παρά μόνο να εξυπηρετεί το κεφάλαιο, τα αφεντικά και τις εξουσιαστικές αντικοινωνικές λογικές τους, όποιοι και να είναι οι διαχειριστές του. Ο μόνος πραγματικός διαχωρισμός βρίσκεται ανάμεσα στα δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα. Των στρατευμένων με το υπάρχον σύστημα εξαθλίωσης και αυτών που εργάζονται αδιάκοπα για την οριστική καταστροφή του.
Η εξέγερση του Δεκέμβρη , έφερε τον τρόμο στους εξουσιαστές εντός και εκτός συνόρων. Η φυσική αντίδρασή τους ήταν η εντεινόμενη καταστολή που ακολουθείται μέχρι σήμερα. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, νέες νομοθεσίες, διεθνή εντάλματα σύλληψης και συνεργασίες αστυνομιών εφαρμόζονται εις βάρος «δημοκρατικών» ελευθεριών των πολιτών, πολλές φορές με την πρόφαση καταπολέμισης των τρομοκρατικών επιθέσεων. Εντός συνόρων, παρατηρούμε την συνολική αναβάθμιση του κατασταλτικού μηχανισμού, σε νομικό επίπεδο(τρομονόμοι κλπ) αλλά και σε επιχειρισιακό επίπεδο με νέες αντικοινωνικότερες ομάδες μπάτσων, να συνθέτουν την φανερή αστυνομοκρατία. Στον αντίποδα, η εξέγερση άφησε πίσω την πολύτιμη εμπειρία, τόσο στο επίπεδο της συνειδητοποίησης της πραγματικής δύναμης του εξεγερμένου λαού, όσο και της οικειοποίησης από τις πλατιές λαϊκές μάζες, του αυτοοργανομένου, οριζόντιου και αντιιεραρχικού τρόπου λειτουργίας. Για πρώτη φορά εκείνες τις ημέρες και νύχτες της εξέγερσης στήθηκαν λαϊκές συνελεύσεις γειτονιών, οργανώθηκαν πρωτοβάθμια σωματεία και δημιουργήθηκαν κέντρα αγώνα μέσα σε κατειλημμένα δημαρχεία και δημόσια κτήρια. Όλα τα παραπάνω αποτέλεσαν μία σπουδαία παρακαταθήκη που επηρέασε και επηρεάζει όλα τα μεταγενέστερα κοινωνικά κινήματα.
Ως αναρχικοί-ές θεωρούμε πως το μεγαλύτερο λάθος των καταπιεσμένων αυτού του κόσμου, θα είναι η ολοκληρωτική παράδοση και αποδοχή της εξαθλίωσης και της μιζέριας που προσφέρει το σύστημα σήμερα. Να οργανώσουμε την δική μας ολομέτωπη επίθεση απέναντι στον κόσμο των κυρίαρχων. Να σπάσουμε τα δεσμά μας, και να τολμήσουμε να φανταστούμε έναν άλλο κόσμο, ισότητας και ελευθερίας, που θα στηθεί πάνω στα συντρίμμια της σημερινής απάνθρωπης καπιταλιστικής σκλαβιάς. Με πύρινα οδοφράγματα και διαρκείς εξεγέρσεις, αγώνας μέχρι την κοινωνική επανάσταση για τον κομμουνισμό και την αναρχία.
ΝΑ ΕΞΕΓΕΡΘΟΥΜΕ, ΝΑ ΤΟΥΣ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ !