ΑΝ ΨΩΝΙΖΕΙΣ ΚΥΡΙΑΚΗ, ΕΤΟΙΜΑΣΟΥ ΝΑ ΕΡΓΑΣΤΕΙΣ ΚΥΡΙΑΚΗ
Τα τελευταία χρόνια, με πρόφαση την καπιταλιστική κρίση, τα κάθε λογής αφεντικά πιέζουν για ελαστικοποίηση της εργασίας, προκειμένου είτε να αυξήσουν τα κέρδη τους, είτε να μετακυλήσουν πάνω μας τη χασούρα τους. Ελαστικοποίηση της εργασίας σημαίνει αυτόματα και λιγότερα δικαιώματα, μεγαλύτερη εκμετάλλευση, ανασφαλείς και επικίνδυνες συνθήκες εργασίας, αύξηση των εργατικών ατυχημάτων. Όλα αυτά, μέσα σε συνθήκες εκτεταμένης ανεργίας,επισφαλούς εργασίας και “υποαπασχόλησης”, έχουν ως αποτέλεσμα την ευκολότερη τρομοκράτηση των εργαζομένων. Άλλωστε, η απειλή της ανεργίας, ο φόβος, ο κοινωνικός αυτοματισμός και η ανασφάλεια, αποτελούσαν πάντα όπλα των αφεντικών στον ταξικό ανταγωνισμό. Σαν να μην έφτανε το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι στην εστίαση δούλευαν ανέκαθεν Κυριακές και αργίες, καλούνται τώρα να δουλέψουν και Κυριακές οι ήδη επισφαλώς εργαζόμενοι, οι μερικώς απασχολούμενοι, οι ανασφάλιστοι, στον κλάδο του εμπορίου, προς χάριν της κατανάλωσης και της κίνησης της αγοράς!
H κυρίαρχη ρητορεία περί “αναγκαίων θυσιών” των εργαζομένων έχει κατακλύσει το δημόσιο λόγο. Θυσίες αποκαλούν, λοιπόν, την ταξική επίθεση με τις μειώσεις μισθών και συντάξεων, τους οριζόντιους φόρους, την περαιτέρω διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος, τις απλήρωτες υπερωρίες, την ανασφάλιστη ή επισφαλή εργασία, τα άθλια προγράμματα επιδοτούμενης εργασίας, την πληρωμή με κουπόνια, την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας Η τελευταία δε, ξεκίνησε μεθοδευμένα, αρχής γενομένης από την εφαρμογή των 7 -κι έπειτα 8- Κυριακών στον κλάδο των εμποροϋπαλλήλων επιδιώκοντας να καθιερώσουν 52 εργάσιμες Κυριακές το χρόνο, με σαφή σχέδιο για την “πλήρη απελευθέρωση” της κυριακάτικης εργασίας. Δεν άργησε η στιγμή που στο πλαίσιο της γνώριμης πλέον πολιτικής διαχείρισης «μέσω της εθνικής διαπραγμάτευσης» και λίγο πριν επιβληθεί και 4ο μνημόνιο, με δούρειο ίππο την στήριξη των τουριστικών περιοχών και την ανάγκη «εκσυγχρονισμού» στα πρότυπα άλλων ευρωπαϊκών χωρών έρχεται να αρθεί σχεδόν κάθε περιορισμός στην λειτουργία καταστημάτων τις Κυριακές και να νομοθετηθεί το άνοιγμα τους για 30 Κυριακές το χρόνο σε τουριστικές περιοχές, σε Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη και στις περιοχές πέριξ του Αεροδρομίου.
Ένα από τα μεγάλα όπλα του κράτους και των εργοδοτών για την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και την «απελευθέρωση» των ωραρίων αποτελεί το άλλοθι της κατανάλωσης. Δυστυχώς, μια μερίδα της κοινωνίας, συνεχίζει συνειδητά να σκέφτεται ως “καταναλωτικό κοινό”, υπερασπιζόμενη τη μόνη “ελευθερία” που προσφέρουν απλόχερα τα αφεντικά: τη βιτρινοθεραπεία ! Δεν σταματάμε να καταδεικνύουμε την ευθύνη των ασυνείδητων, κλειστόμυαλων, χρήσημων ηλίθιων συμπολιτών μας, που κρυβόμενοι/-ες πίσω από την “ιδιότητα” του “καταναλωτή”, συναινούν και δυναμώνουν τον εργασιακό μεσαίωνα που όλοι/-ες ζούμε. Σε μια κομβική διαμάχη ανάμεσα στον κόσμο της εργασίας και στον κόσμο των οικονομικών – πολιτικών αφεντικών, παίρνουμε τη θέση που μας αναλογεί βάσει των ταξικών μας συμφερόντων.
Απευθυνόμαστε στους εργαζόμενους, στους άνεργους, στους νέους, στους συνταξιούχους και τους καλούμε να μην υποκύψουν στην προσπάθεια επιβολής ενός κλίματος ατομικισμού και κοινωνικού κανιβαλισμού. Όλοι και όλες πλέον γνωρίζουν τι σημαίνει να ψωνίζεις την Κυριακή, ποια είναι η εργασιακή βαρβαρότητα που κρύβεται πίσω από τις λουσάτες βιτρίνες των καταστημάτων. Κάθε χτύπημα στα δικαιώματα των εργαζόμενων ενός κλάδου, αποτελεί χτύπημα συνολικά τον κόσμο της εργασίας.
ΟΥΤΕ 7, ΟΥΤΕ 52, ΟΥΤΕ ΚΑΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ
ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ
Συνέλευση Αναρχικών Αντιεξουσιαστών/-τριών Λαμίας,
μέλους της Αναρχικής Ομοσπονδίας