ΟΧΙ ΣΕ ΝΤΟΠΙΑ ΚΑΙ ΞΕΝΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ
Η πρόσφατη προκήρυξη δημοψηφίσματος για την ερχόμενη Κυριακή 5 Ιουλίου με το ερώτημα, ναι ή όχι στα νέα μέτρα λιτότητας που επιχειρούν να επιβάλλουν ΕΕ – Τρόικα, έχει πυροδοτήσει αλυσιδωτές και διφορούμενες αντιδράσεις στο εσωτερικό του συνόλου της ελληνικής κοινωνίας. Με τις μέρες να περνούν και το κλίμα να πολώνεται, δεν υπάρχουν περιθώρια για αλλα μισόλογα ή μισές αλήθειες, όπως συστηματικά επιχειρέιτε από όλες τις πλευρές.
Τα τελευταία πέντε χρόνια έχουμε ζήσει στο πετσί μας την ωμή πραγματικότητα που επιβάλλουν τα μνημόνια και οι πολιτικές λιτότητας. Η πρωτοφανής λεηλασία των ζωών μας, η κοινωνική εξαθλίωση, η εργασιακή επισφάλεια, η ανεργία, οι αυτοκτονίες και η συναίσθηση του αδιεξόδου, επιχειρείται από τους κάθε λογής εξουσιαστές, να αποτελέσουν την νέα μόνιμη και εφιαλτική πραγματικότητα. Ποτέ οι καταπιεσμένοι δεν αναγνωρίσαμε και ποτέ δεν δεχτήκαμε κανενός είδους χρέος, το οποίο σήμερα έχουμε φορτωθεί στις πλάτες μας. Όλοι οι ακηδεμόνευτοι και πολλές φορές συγκρουσιακοί αγώνες των τελευταίων χρόνων της κρίσης καθώς και η έμπρακτη αμφισβήτηση της σημερινής καπιταλιστικής βαρβαρότητας που όλοι βιώνουμε, δεν μας αφήνουν κανένα περιθώριο υποχώρησης και κανένα είδος συμβιβασμού απέναντι στις σύγχρονες πολιτικές υποδούλωσης. Η εναντίωσή μας σε κάθε είδους νέο μνημόνιο, ντόπιου και ξένου, είναι δεδομένη. Πεισματική είναι και η άρνησή μας, να μην σταματήσουμε τον αδιαμεσολάβητο και αντι-ιεραρχικό αγώνα μας, απέναντι στις λογικές που επιβάλει η ντόπια και ευρωπαϊκή εξουσία, της οποίας οι πρώτες ρωγμές έχουν γίνει ορατές στις συνειδήσεις όλων.
Η ολοένα εντεινόμενη αμφισβήτηση του ανθρωπιστικού προσωπείου της καπιταλιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης σήμερα, παρόλο που αποτελεί μια θετική εξέλιξη στο δρόμο για την κοινωνική χειραφέτηση, αδυνατεί από μόνη της να εξηγήσει το σύνολο του εξουσιαστικού πλέγματος που ευθύνεται για τη σημερινή ασφυκτική πραγματικότητα. Η ίδια η ύπαρξη του κράτους και των δομών του, αποτελούν την προϋπόθεση για την διασφάλιση των συμφερόντων των ντόπιων αφεντικών και του εγχώριου κεφαλαίου, μια κατάσταση που εντάθηκε και ισχυροποιήθηκε με την ένταξη της χώρας στην Ε.Ε. Για τον λόγο αυτό αρνούμαστε να κλείσουμε τα μάτια απέναντι στο σύνολό του εξουσιαστικού οχετού , που μοιράζει σήμερα παρωπίδες, διαμορφώνει ελεγχόμενες συνειδήσεις στους καταπιεσμένους , γκρεμίζει τα όνειρα και καταστρέφει της ζωές μας. Αρνούμαστε να συμμετέχουμε σε αποσπασματικές, υπεραπλουστευμένες και λαϊκίστικες κριτικές της επικαιρότητας, συχνά εμπλουτισμένες με τον εθνικοπατριωτικό και φασίζων μανδύα, που μοναδικό σκοπό έχουν να αποκρύψουν τους πραγματικούς υπαίτιους και να αποπροσανατολίσουν όσους και όσες επιλέγουν συνειδητά να αντιδράσουν .
Εμείς οι από κάτω αυτού του κόσμου, είμαστε αυτοί που παράγουμε στο σύνολό του, τον παραγόμενο πλούτο, ο οποίος και μας ανήκει, για τον λόγο αυτό δεν δεχόμαστε κανενός είδους λιτότητα, είτε αυτός επιβάλετε από τα ευρωπαϊκά κέντρα οικονομικών συμφερόντων είτε από την “αριστερή” μας κυβέρνησή. Ως αναρχικοί αντιεξουσιαστές/-τριες, δεν αντιμετωπίζουμε κανενός είδους νέο δίλημμα τις ημέρες αυτές. Το δικό μας συλλογικό “ΟΧΙ” , το έχουμε ήδη καταθέσει χρόνια τώρα , στους δρόμους , στις συγκρούσεις και στα οδοφράγματα που στήσαμε απέναντι σε όλο αυτό τον κόσμο της εκμετάλλευσης που μας περιτριγυρίζει, χωρίς να έχουμε ανάγκη ένα δημοψήφισμα για να το καταθέσουμε. Εμπρός για την οργάνωση της δικής μας επίθεσης στους ντόπιους και ξένους κυριάρχους, για την οικοδόμηση αυτής της άλλης κοινωνίας , όπου οι ζωές μας δεν θα υπαγορεύονται και δεν θα καθορίζονται από τα τεχνοκρατικά οικονομικά διαγράμματα αλλά από τις πραγματικές ανάγκες και επιθυμίες μας , βασισμένες στις αρχές της αλληλεγγύης, της αυτοοργάνωσης και της αντιεξουσίας.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ Ε.Ε ,ΚΡΑΤΟΣ ,ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΛΟΓΗΣ ΑΦΕΝΤΙΚΑ