ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ, ΜΕ ΝΤΟΠΙΟ ΚΑΙ ΞΕΝΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
Το καθεστώς έκτακτης ανάγκης το οποίο μας έχει επιβληθεί τα τουλάχιστον 5 τελευταία χρόνια μοιάζει με έναν εφιάλτη που δεν τελειώνει ποτέ. Η πρόσφατη αλλαγή κυβέρνησης, λίγο φαίνεται να έχει επηρεάζει την άγρια καθημερινότητα που όλοι-ες μας βιώνουμε. Μία ακόμη πολυσυζητημένη κυβερνητική συμφωνία με τους ευρωπαίους δανειστές θα υπογραφεί και εμείς θα πρέπει να προσαρμόσουμε την επιβίωσή μας, για ακόμη μία φορά, με βάση τα νέα δεδομένα.
Ή τουλάχιστον αυτό θα περίμεναν από εμάς το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, οι 3 θεσμοί, οι οικονομικοί δείκτες, οι οίκοι αξιολόγησης, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί καθώς και όλη η διακρατική εξουσιαστική ελίτ όλων των χωρών που απαρτίζουν στο σύνολό τους την νέα «Ιερή Συμμαχία» της εποχής μας, δηλαδή την Ευρωπαϊκή Ένωση. ‘Ενα διακρατικό δημιούργημα, το οποίο συνιστά έναν από τους μεγαλύτερους οικονομικούς κολοσσούς παγκοσμίως. Μία ευρωπαϊκή «λυκοφιλία» μεγάλων και μικρών αστικών κρατών της ηπείρου που με αμοιβαίες συμφωνίες, επιβάλλουν τα καπιταλιστικά τους συμφέροντα, αποδοτικότερα σε ένα ελεγχόμενο περιβάλλον , επιδιώκοντας το κέρδος εκτός, σε παγκόσμια δεδομένα αλλά και εντός της ίδιας της «ένωσης». Έτσι οι ισχυρές οικονομίες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης ηγεμονεύουν τις οικονομικά ασθενέστερες χώρες του νότου, με κοινά αποδεκτούς όρους εκμετάλλευσης σε κρατικό επίπεδο. Μπορεί κάτι τέτοιο να μην ήταν τόσο φανερό στο παρελθόν αλλά μέσα στον τυφώνα της οικονομικής κρίσης το τοπίο ξεκαθάρισε για τα καλά.
Το χρέος, δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα εργαλείο επιβολής εξοντωτικών μέτρων σε ολόκληρες κοινωνίες, όπως της ελληνικής παρόλο που οι ίδιες δεν είχαν λόγο, ούτε κέρδος στο κομμάτι της πολιτικής οικονομικής διαχείρισης των κρατών τους. Εμείς από την σκοπιά των καταπιεσμένων, των αγωνιζόμενων και των από κάτω αυτού του κόσμου, δεν αναγνωρίζουμε κανένα χρέος προς τους δυνάστες μας. Οποιαδήποτε άλλη ερμηνεία με αποδοχή του χρέους ισοδυναμεί με έναν αργό θάνατο.
Η παρούσα κυβέρνηση, μην έχοντας να επιδείξει τίποτα το ριζοσπαστικότερο πέρα από μία διαπραγμάτευση με τους εταίρους, θεσμούς ή όπως αλλιώς θέλουμε να ονομάζουμε τα αφεντικά μας είναι καταδικασμένη να οδηγηθεί σε αποτυχία. Όλες οι μέχρι τώρα κινήσεις της κυβέρνησης, όσο φιλολαϊκές και να φαντάζουν σήμερα, δεν θα έχουν καμία ουσία και ισχύ με την υπογραφή μίας ενδεχόμενης απεχθούς συμφωνίας για τη χώρα. Η επίκληση σ’ ένα ενδεχόμενο «ρήξης» από μία μερίδα των κυβερνώντων, χωρίς κανένα χαρακτηριστικό προοπτικής ή στόχευσης, μόνο σαν πυροτέχνημα μπορεί να χαρακτηριστεί για την δημιουργία εντυπώσεων, παρά ως μία συνειδητή επιλογή αγώνα.
Ως αναρχικοί-ές δεν αναγνωρίζουμε κανενός είδους χρέος και εργαζόμαστε αδιάκοπα για την ολοκληρωτική καταστροφή της καπιταλιστικής Ε.Ε. από τα χαλάσματα της οποίας θα ανθίσει η πραγματική ευρωπαϊκή ένωση των αγωνιζόμενων λαών που θα τσακίζουν και θα καταστρέψουν τα εκεί αφεντικά και εξουσιαστές τους. Οφείλουμε να οργανώσουμε την επίθεσή μας, σε πρώτο βήμα, απέναντι σε ότι μνημονιακό εφαρμόστηκε τα τελευταία χρόνια , χωρίς ταυτόχρονα να παλεύουμε για μία προ κρίσης εποχή παχέων αγελάδων. Μόνο μέσα από αδιαμεσολάβητους αγώνες και αυτοοργανομένες δομές αντίστασης μπορούμε να ξεκινήσουμε να χτίζουμε αυτή την άλλη κοινωνία για την οποία παλεύουμε. Μία κοινωνία όπου οι ζωές μας δεν θα καθορίζονται από οικονομικούς δείκτες- διαγράμματα και τεχνοκράτες αλλά από τις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες και τα θέλω μας. Μία πραγματικότητα μακριά από κράτη και εξουσία, για την δική μας έφοδο στους ουρανούς.
ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΒΑΣΗΣ, ΣΤΕΚΙΑ , ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ , ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ