Κείμενο από πορεία 6 Δεκέμβρη στη Λαμία

ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΝΑ ΒΑΔΙΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ…
Έξι χρόνια πέρασαν από εκείνη την μοιραία νύχτα της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τις σφαίρες του μπάτσου Κορκονέα. Η δολοφονία αποτέλεσε τη σπίθα για μαζικές συγκρούσεις με δυνάμεις καταστολής ταυτόχρονα σε όλη την ελλαδική επικράτεια. Η συσσωρευμένη οργή 10ετιών πήρε σάρκα και οστά μέσα από τα φλεγόμενα οδοφράγματα της εξέγερσης του Δεκέμβρη, σπέρνοντας τον τρόμο στους ντόπιους και ξένους εξουσιαστές και κρατιστές κάθε λογής. Τόσο μεγάλες ήταν και παραμένουν οι φοβίες τους σήμερα , που για τον λόγο αυτό προσπαθούν να εξοντώσουν με όλα τους τα θρασύδειλα τεχνάσματα τον φίλο του Αλέξη, έγκλειστο απεργό πείνας Νίκο Ρωμανό, ο οποίος μάχεται για τις εκπαιδευτικές άδειες που δικαιούται αλλά και για την ίδια του την αξιοπρέπεια, δίνοντας μάλιστα μαθήματα ήθους και αποφασιστικότητας.
Οι εξεγέρσεις αποτελούσαν κοινωνικά φαινόμενα , τα οποία φαινόταν μέχρι τότε οτι είχαν μπεί στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Κι όμως ο Δεκέμβρης του 2008 απέδειξε εντελώς το αντίθετο. Από τις πρώτες μέρες ήταν φανερό ότι η εξέγερση έπαιρνε πολιτικά χαρακτηριστικά καθώς οι εξεγερμένοι πέρα από τις συγκρούσεις με τις μονάδες καταστολής επέλεγαν να επιτίθονται εναντίον κρατικών και καπιταλιστικών στόχων. Έτσι λοιπόν τράπεζες, καταστήματα πολυεθνικών, σύμβολα κρατικής εξουσίας όπως δικαστήρια, υπουργεία ακόμη και η ίδια η βουλή δέχτηκαν το μένος των εξεγερμένων, ενώ την ίδια στιγμή δημαρχεία, νομαρχίες και πανεπιστημιακές σχολές καταλαμβάνονταν από τους εξεγερμένους και λειτουργούσαν ως εστίες, κοινωνικής αυτοοργάνωσης και αντιπληροφόρησης μέσα από τις λαικές συνελεύσεις και τις δράσεις τους. Αξίζει να σημειωθεί πως αυτή ήταν η πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, που ο λαός εκφράστηκε και έδειξε την δύναμή μου μέσα από συλλογικά αντιιεραρχικά εγχειρήματα, αφήνοντας παρακαταθήκη για μελλοντικά κινήματα όπως αυτά των “αγανακτισμένων”.
Στον αντίποδα της εξέγερσης, οι μηχανισμοί προπαγάνδας ξεκίνησαν αμέσως την συκοφάντηση του εξεγερμένου λαού, ακόμα και του ίδιου του νεκρού παραπληροφορώντας και αποπροσανατολίζοντας τους τηλεθεατές. Τηλεοπτικά πάνελ με ιδροκοπημένους δημοσιογράφους και πολιτικάντηδες προσπαθούσαν να κατευνάσουν τα πνεύματα απαιτώντας την επιστροφή στην κανονικότητα και στο «γιορτινό» πνεύμα των μαύρων εκείνων Χριστουγέννων. Ταυτόχρονα η ανεπίσημη προπαγάνδα έδινε και έπαιρνε καθώς οι μπάτσοι με τη συνεργασία εμπορικών συλλόγων φρόντιζαν να σπέρνουν τον τρόμο με ανυπόστατες φήμες περί μετακίνησης κουκουλοφόρων οι οποίοι θα έσπερναν την καταστροφή και τον όλεθρο. Χαρακτηριστικά στη Λαμία, συμπολίτες μας, θύματα αυτής της προπαγάνδας περιφρουρούσαν τις περιουσίες τους χωρίς να έχουν καμία ρεαλιστική αφορμή πέρα από τις φήμες της Ασφάλειας.
Μπροστά στην αδυναμία των μηχανισμών καταστολής να περιορίσει την εξέγερση, την δυναμική εμφάνισή του έκανε το οργανωμένο παρακράτος των νεοναζί της Χρυσής Αυγής, δρώντας συμπληρωματικά στο πλευρό των μπάτσων με χαρακτηριστικά παραδείγματα της Αθήνας, Πάτρας, Κομοτηνής αλλά και τις ίδιας της Λαμίας. Μιας συνεργασίας κράτους -παρακράτους , καρπός της οποίας αποτέλεσε και η ελεγχόμενη γιγάντωση της Χ.Α με την είσοδό της στο κοινοβούλιο , με τις γνωστές συνέπειες που όλοι μας γνωρίζουμε.
Η εξέγερση του Δεκέμβρη εκτός των άλλων αποτέλεσε και ένα σημείο αναφοράς για την καταστολή των κοινωνικών αγώνων. Το κράτος επανεξόπλισε τους κρατικούς κατασταλτικούς μηχανισμούς δημιουργώντας νέες ομάδες ΔΙΑΣ,ΔΕΛΤΑ κλπ με περισσότερο αντικοινωνική συμπεριφορά, ενισχύοντας την αστυνομοκρατία που ήδη υπήρχε, αναβαθμίζοντας το ποινικό οπλοστάσιο με τρομονόμους ακόμη και για ανηλίκους (Λάρισα), περικόπτοντας ελευθερίες και κεκτημένα δικαιώματα. Η σημερινή κοινωνική εξαθλίωση δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να επιβληθεί αν το επίπεδο καταστολής δεν είχε ξεκινήσει την αναβάθμιση από τότε. Το κράτος σήμερα , καταπατώντας ακόμα και τους ίδιους του τους νόμους , με την εργαλειακή χρήση μίας σχετικής νομιμότητας μόνο, επιβάλλει διά ροπάλου οτιδήποτε εξυπηρετεί το κεφάλαιο και τα αφεντικά, κάνοντας στην άκρη ακόμη και τα τελευταία δημοκρατικά ψήγματα που του είχαν απομείνει. Όπως και στην περίπτωση του Ν.Ρωμανού , που με όπλο του το ίδιο του το σώμα διεκδικεί ανάσες ελευθερίας , οι ίδιοι οι δικαστές . εισαγγελείς και υπουργοί καταπατούν συλλήβδην τους δικούς τους νόμους , για να δολοφονήσουν το Νίκο και να στείλουν μήνυμα τρομοκρατίας σε ολόκληρη την κοινωνία, τονίζοντας πώς η σημερινή ολιγαρχία δεν λογαριάζει τίποτα, ακόμα και αν μιλάμε για ανθρώπινες ζωές, παρά μόνο την εξυπηρέτηση των εμετικών ταξικών συμφερόντων που έτσι εξόφθαλμα επιβάλουν στην κοινωνία .
Ζώντας σήμερα σε μία κοινωνία η οποία μαστίζεται από την οικονομική κρίση και εξαθλίωση, βιώνοντας τον κρατικό αυταρχισμό και την καταστολή σε όλο το εύρος των κοινωνικών αγώνων οφείλουμε να δώσουμε μία απάντηση. Να οργανώσουμε την επίθεσή μας ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο μέσα από αυτοοργανωμένες, αντιιεραρχικές δομές, αποφασίζοντας οι ίδιοι το μέρος και τους όρους της σύγκρουσης. Να υψώσουμε το κεφάλι στήνοντας νέα οδοφράγματα, τσακίζοντας την εξουσία και οικοδομώντας μία νέα κοινωνία ανθρώπινη για όλους.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ
Ν. ΡΩΜΑΝΟ,Γ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ , Δ. ΠΟΛΙΤΗ, Α.Δ. ΜΠΟΥΡΖΟΥΚΟ