Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΣΤΗΝΕΙ ΜΝΗΜΕΙΑ ΣΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΤΟΥ ΧΤΕΣ
ΚΑΙ ΠΟΛΥΒΟΛΑ ΣΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ
Μόλις 41 χρόνια πέρασαν από την αιματοβαμμένη και χιλιοκατηγορημένη εξέγερση του Πολυτεχνείου, και ο κοινωνικός πόλεμος ακόμα μαίνεται. Μέσα από το πέρασμα των δεκαετιών, το κυρίαρχο σύστημα κατάφερε να μετατρέψει τη 17 Νοέμβρη, σε τίποτα περισσότερο από μία απονευρωμένη επέτειο μνήμης, της οποίας η αντικαθεστωτική φύση αποκρύπτεται. Το σύγχρονο απολυταρχικό κράτος, επιστρατεύοντας τη λήθη, παρουσιάζεται ως ο εγγυητής των ιδανικών και ελευθεριών για τις οποίες πάλεψαν οι εξεγερμένοι τότε, την ίδια στιγμή που τα δικαιώματα και οι ελευθερίες αφανίζονται με πρωτοφανή αγριότητα.
Ένα καθεστώς, το ίδιο με το σημερινό, παίρνει σάρκα και οστά μέσα από τις επιστρατεύσεις απεργών, κηρύττοντας παράνομες απεργίες, σταδιακά απαγορεύοντας και απαξιώνοντας το συνδικαλισμό. Η απάντηση του συστήματος απέναντι στις κοινωνικές διεκδικήσεις έρχεται μέσω των ΜΑΤ και των ΕΚΑΜ σε απεργίες, διαδηλώσεις, καταλήψεις, συλλήψεις ακόμα και μέσα στα σχολεία, στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους μετανάστες και τα νέα κολαστήρια φυλακές-τύπου Γ για τους φυλακισμένους. Συνεχίζοντας τη βρόμικη δουλειά, ΜΜΕ και δημοσιογράφοι, μέσα από την παραπληροφόρηση διαστρεβλώνουν τη ζοφερή πραγματικότητα δικαιολογώντας την καταστολή και την κοινωνική εξαθλίωση. Κι όμως εκεί που δεν φτάνει το γκλόπ του μπάτσου και το μικρόφωνο του δημοσιογράφου, φτάνει το μαχαίρι του χρυσαυγίτη.
Ο αγώνας των εξεγερμένων απέναντι στο φασιστικό-χουντικό καθεστώς ουδέποτε τελείωσε καθώς συναντάμε τους νοσταλγούς και πνευματικούς απογόνους της χούντας να επανδρώνουν κυβερνητικές θέσεις με δημοκρατικό μανδύα είτε επίσημες πια παρακρατικές συμμορίες, με κύριο εκφραστή τη Χρυσή Αυγή, με δήθεν αντικαθεστωτικό χαρακτήρα. Την ίδια στιγμή που το επίσημο κράτος μέσω των μπάτσων χτυπάει συλλαμβάνει και βασανίζει αντιφασίστες με υπερβάλλον ζήλο, οι φασίστες της ΧΑ με τα τάγματα εφόδου μαχαιρώνουν και δολοφονούν αγωνιζόμενους, αντιφασίστες και μετανάστες.
Όσο και να προσπαθεί κράτος και κεφάλαιο, ο διαχρονικός χαρακτήρας και η λύσσα της νεολαίας και του εργατικού κινήματος απέναντι στον ολοκληρωτισμό- φασισμό θα στέκεται πάντα εμπόδιο. Με όπλο μας την αυτοοργάνωση και τους αδιαμεσολάβητους κοινωνικούς, ταξικούς αγώνες να περάσουμε στην αντεπίθεση, η οποία θα σαρώσει από τη ρίζα κράτος και αφεντικά, μέχρι την ολική απελευθέρωση των ζωών μας και τη δημιουργία της κοινωνίας που ονειρευόμαστε. Απέναντι στη λαίλαπα και τα αδιέξοδα του καπιταλισμού να προτάξουμε την αλληλεγγύη και την αξιοπρέπεια στήνοντας τα οδοφράγματα της γενιάς μας, απέναντι σε κάθε μορφή εξουσίας.
ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΔΕΝ ΗΤΑΝΕ ΓΙΟΡΤΗ
ΗΤΑΝΕ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΚΑΙ ΠΑΛΗ ΤΑΞΙΚΗ.
Συνέλευση αναρχικών αντιεξουσιαστών/τριών Λαμία