ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ
ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
Μία ακόμη μαύρη πρωτιά είναι γεγονός στην Λαμία, συμπληρώνοντας έτσι, το ζοφερό τοπίο που επικρατεί. Το «κυνήγι» μαθητών είναι μία νέα πραγματικότητα και εγκαινιάστηκε από το νέο εισαγγελέα σε συνεργασία με τον υπερβάλλοντα ζήλο των μπάτσων της πόλης. Με διαφορά 2 εβδομάδων περίπου , δύο φορές το προαναφερόμενο σινάφι εισέβαλε αρχικά στο 1ο ΕΠΑΛ και στη συνέχεια στο 1ο Ενιαίο Λύκειο, τα οποία τελούσαν υπό κατάληψη από όπου και συνέλαβαν σέρνοντας στο τμήμα, 7 και 9 μαθητές αντίστοιχα. Στη συνέχεια συνελήφθησαν οι γονείς, απαγγέλθηκαν οι γελοίες κατηγορίες της «διατάραξης κοινωνικής ειρήνης» για τους μαθητές και της «παραμέλησης εποπτείας ανηλίκου» για τους γονείς και αφέθηκαν όλοι ελεύθεροι, για να παραπεμφθούν σε δίκη. Αξίζει να αναφέρουμε ότι και πέρυσι, παρόμοιο περιστατικό είχε συμβεί πάλι στο 1ο ΕΠΑΛ που τελούσε υπό κατάληψη με τη σύλληψη 20 ατόμων και την καταδίκη 6 μαθητών σε φυλάκιση με ανασταλτικό χαρακτήρα.
Τα περιστατικά αυτά δεν είναι τυχαία, αλλά απόρροια της γενικότερης πραγματικότητας. Με την πρόφαση της οικονομικής κρίσης οι εξουσιαστές τα τελευταία χρόνια έχουν εξαπολύσει μία ολομέτωπη επίθεση σε οποιοδήποτε κεκτημένο κοινωνικό δικαίωμα το οποίο βρισκόταν εμπόδιο στις αδηφάγες ορέξεις τους. Έτσι λοιπόν την ίδια στιγμή που πραγματοποιούνται χιλιάδες απολύσεις, τα μεροκάματα γίνονται χαρτζιλίκι και οι εργασιακές συνθήκες γίνονται μεσαιωνικές, οι εργασιακοί αγώνες χτυπιούνται και τραυματίζονται με πρωτοφανή αγριότητα («παράνομες» απεργίες, εργασιακή «επιστράτευση»,ΕΚΑΜ). Το φοιτητικό κίνημα που στο παρελθόν υπήρξε πρωτοπόρο σήμερα είναι κομματιασμένο από τις κομματικές νεολαίες και την κρατική καταστολή. Οι συνθήκες φοίτησης εντατικοποιούνται, ιδιωτικοποιούνται με παροχές σχεδόν ανύπαρκτες ικανές να αποτρέψουν κάποιον από το να σπουδάσει εάν δεν έχει τα απαραίτητα χρήματα. Τέλος το μαθητικό κίνημα το πιο ανεξέλεγκτο, έχει αποδείξει στο παρελθόν, την τεράστια δύναμη που κρύβει, όπως π.χ. το ’98 με τις μεταρρυθμίσεις στην παιδεία από τον Αρσένη, αλλά και τον Δεκέμβρη του ’08 με την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
Το εκπαιδευτικό σύστημα πέρα από την εκμάθηση γενικών γνώσεων, επιχειρεί συστηματικά να κάνει πλύση εγκεφάλου στα παιδιά. Πλασάρει ως αυταπόδεικτες αλήθειες όλα όσα μελλοντικά θα χρειαστεί να είναι πιστευτά από τους ενήλικες υπηκόους του, για να δικαιολογήσει την ίδια του την ύπαρξη σαν κράτος αλλά και να νομιμοποιήσει στις συνειδήσεις μας, το καπιταλιστικό σύστημα.’Ετσι λοιπόν ο ανταγωνιστικός χαρακτήρας του καπιταλισμού σε συνδυασμό με τον κρατικό ολοκληρωτισμό, δημιούργησαν τότε και εξελίσσουν σήμερα τον επιθετικό χαρακτήρα του εκπαιδευτικού συστήματος τον οποίο αντιμετωπίζει ένας μαθητής.
Τα παιδιά καλούνται να χωρέσουν τις ζωές τους μέσα στα ασφυκτικά καλούπια που το σχολείο έχει ετοιμάσει για αυτά. Την ίδια στιγμή που ο ελεύθερος χρόνος εξαφανίζεται η ύλη των μαθημάτων πολλαπλασιάζεται και ο ρυθμός μελέτης που απαιτείται γίνεται τόσο εντατικός που εξουθενώνει ακόμα και τους πιο επιμελείς μαθητές. Η παπαγαλία και όχι η ουσιαστική κατανόηση γίνεται αυτοσκοπός, ενώ ο ανταγωνισμός ανάμεσα στα παιδιά που δημιουργείται μέσα από το σύστημα βαθμολόγησης, δημιουργεί διακρίσεις. Μέσα από την τιμωρία , την αποβολή και ορισμένες φορές το δημόσιο εξευτελισμό από μερίδα δασκάλων και καθηγητών οι ανήσυχοι μαθητές καταστέλλονται και από το σχολείο αλλά και από τις οικογένειές τους. Δεν είναι επίσης καθόλου τυχαίο το γεγονός πως το επίπεδο της μόρφωσης που το σχολείο προσφέρει έχει τόσες ελλείψεις και χαμηλή ποιότητα για τα δικά του δεδομένα και απαιτήσεις, έτσι ώστε να μπορεί να δικαιολογηθεί η ύπαρξη της παραπαιδείας, δηλαδή των φροντιστηρίων και των ιδιαιτέρων μαθημάτων, που εξουθενώνουν εκ νέου τις ψυχικές αντοχές των μαθητών και τις οικονομικές αντοχές των γονιών τους. Φυσικά οι γόνοι των πλουσίων απολαμβάνουν τις υπηρεσίες των ιδιωτικών σχολείων τα οποία σε πολλές περιπτώσεις γνωρίζουν από πρίν, τα θέματα των εξετάσεων, υπενθυμίζοντας πως οι ταξικοί διαχωρισμοί ουδέποτε εκλείψαν.
Ας μην κλείνουμε άλλο τα μάτια μπροστά στην ολοφάνερη αλήθεια, οι μαθητές είναι ικανοί να αντιληφθούν τα διογκούμενα αδιέξοδα που οι νέες μεταρρυθμίσεις στην παιδεία φέρνουν για τους ίδιους. Κατανοούν τις δύσκολες συνθήκες που βιώνουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους λόφω της οικονομικής αφαίμαξης αλλά και το γκρέμισμα των όποιων σχεδίων και ονείρων έχουν για τη μελλοντική ζωή τους. Οι μαθητικές καταλήψεις είναι και δίκαιες και επίκαιρες στις συνειδήσεις ολόκληρης της κοινωνίας. Δεν είναι δυνατόν να επιτρέψουμε σε τραμπούκους εισαγγελείς και μπάτσους να τσουβαλιάζουν μαθητές επειδή είχαν το θάρρος να διαμαρτυρηθούν, ρίχνοντάς τους ποινές στο ξεκίνημα της ενηλικίωσης. Να πούμε όλοι μαζί ένα βροντερό όχι, στην επιχειρούμενη καταστολή και τρομοκράτηση της νεολαίας. Το χτύπημα στο μαθητικό κίνημα είναι ταυτόχρονα και χτύπημα στο φοιτητικό και εργασιακό κίνημα. Ως αναρχικοί οραματιζόμαστε μία εξ’ολοκλήρου διαφορετική, ελευθεριακή παιδεία, μακριά από κρατιστικές αγκάλες και επιβολές. Μία κοινωνική παιδεία που θα σέβεται τον μαθητή, θα καλλιεργεί τη θέληση για γνώση και την τέχνη του να μαθαίνεις για να πείθεσαι και όχι το ανάποδο.
ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΚΑΛΑ ΜΠΑΤΣΟΙ-ΔΙΚΑΣΤΕΣ ,
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ
Συνέλευση αναρχικών αντιεξουσιαστων/τριων Λαμίας