ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2008
Σ’ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, Σ’ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ …
Κι όμως , έχουν ήδη περάσει τέσσερα ολόκληρα χρόνια από εκείνη τη νύχτα, όπου ο ήχος τριών πυροβολισμών έμοιαζε να ακούστηκε ταυτόχρονα σ’ ολόκληρη την ελλαδική επικράτεια. Ένα όνομα τόσο οικείο , «Αλέξης Γρηγορόπουλος» και μετά ένα άψυχο παιδικό κορμί ήταν αρκετά για να μας κάνουν να βιώσουμε τον χείμαρρο μιας εξέγερσης που η αλήθεια της μας συνεπήρε , πετώντας βίαια στην άκρη την επιβεβλημένη κανονικότητα των ζωών μας .Μια φράση αντιλαλούσε ταυτόχρονα σε χιλιάδες στόματα και σκέψεις… “Δεκαπεντάχρονος νεκρός από σφαίρες μπάτσου στα Εξάρχεια! Εκδίκηση !”.Έτσι τις επόμενες ημέρες , τα πύρινα οδοφράγματα , οι διαρκείς συγκρούσεις με μπάτσους , οι φοβισμένοι δημοσιογράφοι , πολιτικοί και εξουσιαστές , αποτέλεσαν τα στοιχεία της εξεγερσιακής πραγματικότητας. Η ξεχασμένη «άγρια χαρά» των κοινωνικών εκρήξεων που οι αφέντες μας είχαν ξεγράψει προ πολλού και για τις οποίες όλοι μας διαβάζαμε σε διηγήσεις κιτρινισμένων βιβλίων.
Βέβαια η σημασία της εξέγερσης του Δεκέμβρη του 08’’ αποτελεί ένα γεγονός μεγάλης κοινωνικοπολιτικής αξίας και με ένα παγκόσμιο αντίκτυπο και συμμετοχή όχι μόνο σε εγχώριο αλλά και σε διεθνές επίπεδο. Μπορεί να είχαν σημειωθεί και άλλες εξεγέρσεις χρονικά κοντά στον Δεκέμβρη μα ποτέ ξανά μια τόσο σύγχρονη κρατική δομή δεν είχε χτυπηθεί τόσο έντονα , τόσο άμεσα και καθολικά με κρατικούς και καπιταλιστικούς-οικονομικούς στόχους να αποτελούν τις πρώτες επιλογές των εξεγερμένων. Καμένα υπουργεία δημόσιες υπηρεσίες , κατειλημμένα δημαρχία και περιφέρειες , καμένες και σπασμένες τράπεζες και πολυεθνικές ακρωτηρίαζαν την μέχρι πρότινος εύρυθμη λειτουργία κράτους και κεφαλαίου , σε μία εποχή όπου σημειωτέο ο τυφώνας της διεθνούς οικονομικής κρίσης μόλις είχε αρχίσει να κάνει την εμφάνιση του.
Μία καταναλωτική ακόμα κοινωνία αυτό-υπνωτισμένη στην κανονικότητα , ξύπνησε βίαια , δείχνοντας τα όρια της ανοχής με αφορμή την υπέρμετρη κρατική καταστολή την οποία δέχτηκε. Μια εξέγερση που θέλοντας ή μη πολιτικοποίησε εν μέρη μία μεγάλη μερίδα των εξεγερμένων , διδάσκοντας τα όρια και τις δυνατότητες της συλλογικής και κοινωνικής αντεπίθεσης , μια μαζική απειθαρχία σ ένα ασφυκτικά δομημένο σύστημα ρόλων για όλους. Ακόμη , το πείσμα των εξεγερμένων στον τρόπο που οργάνωσαν τις αντιδομές τους , μέσα από τις αυτοοργανωμένες , αντιιεραρχικές και αντιεξουσιαστικές λαικές συνελεύσεις , είναι αξίες ανεκτίμητες για όλους όσους είχαν την δυνατότητα να τις ζήσουν από μέσα. Αντιδομές που αποτέλεσαν μικρές εικόνες από μια πιθανή μελλοντική ελευθεριακή κοινωνία για την οποία και παλεύουμε. Όσο και αν προσπάθησαν κόμματα όλων των πολιτικών χρωματισμών να οικειοποιηθούν την εξέγερση , να την χαλιναγωγήσουν είτα να την πολεμήσουν , απλά απέτυχαν . Φυσικά, έτσι αυθόρμητα όπως ξεκίνησε η φλόγα του Δεκέμβρη , όταν η εξέγερση έκανε τον κύκλο της , έτσι απότομα έσβησε αφήνοντας όμως πλούσια διδάγματα και εμπειρίες στα υποκείμενά της.
Μετά την λήψη της , ένα όργιο καταστολής εξαπολύθηκε εκ νέου από τα λυσσαλέα σκυλιά του συστήματος και τ’ αφεντικά τους , προσπαθώντας να επανακτήσουν την χαμένη τους αίγλη πάνω στο στραπατσαρισμένο εξουσιαστικό στερέωμα . Έτσι η νέα κρατική αδιαλλαξία μεταφράστηκε και μεταφράζεται σε εκατοντάδες προσαγωγές και εκδικητικές συλλήψεις , προφυλακίσεις και τροχονόμοι για τους απείθαρχους ακόμη και ανήλικους , νέα σώματα μπάτσων με σταθερή και αυταρχικότερη στάση απέναντι στην κοινωνία, είναι στοιχεία που αποτελούν μόνο την μία πλευρά του νομίσματος. Παράλληλα και λόγω της κοινωνικής πόλωσης εκείνων των ημερών , το παρακράτος που για χρόνια υπήρχε και ερπόταν , άρχισε και αυτό να συσπειρώνεται . Έτσι δημιουργήθηκαν οι πρώτες αντίδρασης των οποίων η εκκόλαψη με της κρατικές ευλογίες και φροντίδες , είναι υπεύθυνες για την σημερινή κοινωνική αδράνεια , την θεσμοθετημένη ύπαρξη των νεοναζί της Χρυσής Αυγής στο κοινοβούλιο και την άνθηση της συντηρητικότητας των μαζών σε συνθήκες κοινωνικής και οικονομικής αφαίμαξης μάλιστα. Ένα τέτοιο παράδειγμα , το βιώσαμε εξάλλου και στην πόλη μας εκείνες τις ημέρες , με ένα τσούρμο φασιστών , σαλεμένων νοικοκυραίων κάτω από την αγαστή επίβλεψη και καθοδήγηση της Ασφάλειας και σημερινού ακροδεξιού δημοτικού συμβούλου , που επιδίωκε το χτύπημα των διαδηλωτών .
Εν κατακλείδι , έχοντας τις εμπειρίες της εξέγερσης , ως αντιστεκόμενοι στο υπάρχον , οφείλουμε να αναγνωρίζουμε και να συμμετέχουμε στην πάλη των ορθάνοιχτων μετώπων του κοινωνικού πολέμου τα οποία αντιμετωπίζουμε σήμερα , με νέα ορμή και αποφασιστικότητα . Είμαστε απόλυτα πεπεισμένοι πώς ακόμη και σήμερα οι εξουσιαστές , στους εφιάλτες τους βλέπουν ακόμα τα οδοφράγματα και τις ιαχές των εξεγερμένων εκείνου του Δεκέμβρη . Όσο και αν νομίζουν , όπως και τότε, πώς είμαστε σαν κοινωνία ολοκληρωτικά του χεριού τους , ας τους αποδείξουμε για ακόμη μία φορά, το πόσο λάθος έχουν. Σε πείσμα των καιρών , η εξεγερσιακή πραγματικότητα αποτελούσε και θα αποτελεί την έναρξη του δικού μας “διαλόγου” με τους δικούς μας όρους, απέναντι σε κράτος-αφεντικά-φασίστες που πνίγουν τις ζωές μας σήμερα.
…ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΟΠΙΑ
Αναρχικοί/ες-Αντιεξουσιαστές/τριές Λαμίας